ตัวใครตัวมัน ตัวเองเป็นที่พึ่งแห่งตน

บ้านเมืองเรา… ความวัวไม่ทันหาย ความควายเข้ามาแทรก…

หวัดสายพันธุ์ใหม่ 2019 โคโรน่าไวรัส อู่ฮั่นยังไม่ผ่านพ้น (แถมทวีความรุนแรงขึ้น)

เหตุร้ายที่เมืองย่าโม นครราชสีมา ก็มาเกิดขึ้นดังก้องไปทั่วโลก

จ่าสิบเอกแค้นนายพันเอกและแม่ยาย เบี้ยวค่าบ้านยิงตายแล้ว สติหลุด บ้าระห่ำเอาปืนกล กราดยิงไปทั่วเมืองตายรวม 30 ชีวิต!!!

ไม่เคยเกิดขึ้นในประเทศไทยมาก่อนเลย

แล้วมันเกิดขึ้นได้อย่างไร…???

คนไทยเรามีจิตใจโหดเหี้ยมกันขนาดนี้หรือ

ฆ่าลูกเด็กเล็กแดง ฆ่าคนไม่รู้จักกันได้เหมือนผักปลา

ไม่ล่ะครับ… ไม่ทุกคนแน่นอน… เฉพาะคน เฉพาะรายเท่านั้น

จริงอยู่แหละครับ หลายปีมานี้ หรือ 10 กว่าปีที่ผ่านมาประเทศไทยเรามีเหตุการณ์ไม่สงบสุขตลอดมา…

เดินขบวนประท้วง ปิดเมือง ปิดประเทศ

ฆ่ากันนับ 100 ศพกลางเมืองหลวง ฆ่ากันในวัดวาอาราม

ผู้หลักผู้ใหญ่เสียชีวิต เศร้าโศก สะเทือนใจ

ได้ผู้นำปกครองผู้ปกครองที่ไม่ได้มาจากระบบ ขาดวุฒิภาวะ

เศรษฐกิจตกต่ำ โรงงาน บริษัท ปิด คนตกงานนับพัน นับหมื่น

หวาดวิตกโรคระบาด ขาดยารักษาพยาบาล

ปล้นฆ่า อนาจาร ยาเสพติดระบาด ลูกเด็กเล็กแดง อายุไม่ถึง 10 ขวบ ก็ติดยาเสพติดแล้ว

หลายสิ่ง หลายประการ ความเลวร้ายต่างๆ นี้…. มันทำให้คนจิตอ่อน จำนวนหนึ่งเกิดความเครียด โรคจิตกำเริบใกล้สติแตก หรืออาจเป็นบ้า อย่างฉับพลัน ไม่รู้เนื้อรู้ตัว!!!

เมื่อมีอะไรมากระทบจิตใจ ความระห่ำก็ประทุ สติแตก สัญชาติญาณดิบระเบิด จากคนดีๆ กลายเป็นสัตว์ดุร้ายได้

มันเกิดมาแล้วทุกประเทศทั่วโลก…. เพียงแต่เพิ่งมาเกิดขึ้นในประเทศไทยเท่านั้น

ความเหลื่อมล้ำของการดำรงชีวิต ความเป็นมนุษย์ ยศสูง-ยศต่ำ หน้าที่สูง-หน้าทีต่ำ ความร่ำรวย-ความยากจน ความรู้การศึกษามาก-ความรู้การศึกษาน้อย…

ความแตกต่างเหล่านี้ มันเกิดขึ้นในสังคมวัฒนธรรมไทยมานานแสนนานแล้ว

แต่ที่ผ่านมานั้น ในความแตกต่าง มันก็มีมนุษยธรรม จริยธรรม เข้ามาเป็นสิ่งประสาน เกื้อกูล อุดหนุนช่วยเหลือซึ่งกันและกัน

ปลาใหญ่ไม่กินปลาเล็ก คนสูงไม่รังแกคนต่ำ ผู้ใหญ่เกื้อกูลผู้น้อย

ผู้บังคับบัญชามีความเมตตาผู้ใต้บังคับบัญชา

แต่ในภาวะปัจจุบันหาได้เป็นเช่นนั้น

ตรงกันข้ามสิ้นเชิง

มือใครยาวสาวได้สาวเอา ไม่เห็นอกเห็นใจกัน

แก่งแย่งชิงดี เอารัดเอาเปรียบ ตัวใคร ตัวมัน

สังคมปัจจุบัน จึงอันตรายเป็นอย่างยิ่ง

จะหวังพึ่งพาอาศัย ขอความเป็นธรรม แก้ผู้ใดคงยากลำบาก

การดำรงชีวิตให้อยู่รอดคงทำได้เพียง

ตัวเองเป็นที่พึ่งแก่ตัวเองเท่านั้น….

หญ้าแพรก