เก็บตกจากแคมป์

เก็บตกจากแคมป์

สวัสดีปีลิงค่า ท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน หนึ่งปีช่างผ่านไปอย่างรวดเร็ว สำหรับทิพย์มันเร็วจริงๆ ค่ะ ทั้งความสุขก็ผ่าน ความทุกข์ก็ผ่าน ทิพย์เคยรู้สึกว่า “ความสุข” มันช่างเหมือนกับภาพถ่ายเหลือเกิน เราอยากจะหยุดมันเอาไว้ แต่มันก็ไม่เคยหยุดให้เราสักที ความสุขมันก็ต้องจากเราไป ทิ้งไว้เพียงความทรงจำ โชคดีที่ “ความทุกข์” ก็เป็นเหมือนภาพถ่ายเหมือนกัน มันก็ผ่านเราไปเช่นกัน เหลือไว้เพียงความทรงจำ แต่เราก็จำความรู้สึกนั้นไม่ได้แล้ว

เวลา กำหนดไว้ว่า  1 วัน มี 24 ชั่วโมง วันที่เราสุข เราจะขอให้เวลาหนึ่งวันมีสัก 30 ชั่วโมงก็ไม่ได้ พอวันที่เรามีความทุกข์ ช่วยให้วันนั้นมีแค่ 18 ชั่วโมงได้มั้ย ช่วยผ่านๆ ไปให้เร็วๆ หน่อย ก็ไม่ได้อีก ตอนเด็กๆ ทิพย์ไปเที่ยวพัทยากับครอบครัวทิพย์แล้วก็ครอบครัวเพื่อนป๊า ช่วงเย็น ผู้ใหญ่ยืนคุยกันอยู่ที่ระเบียงคอนโด ทิพย์ก็ยืนเล่นๆ อยู่แถวนั้น เอาศีรษะสอดเข้าไประหว่างช่องระเบียงเกือบดึงไม่ออก หามุมอยู่ตั้งนาน

ขณะนั้น พระอาทิตย์มันกำลังจะตกลงไปในทะเล ทิพย์บอกอี๊(เพื่อนป๊า) ว่า พระอาทิตย์มันจะตกแล้ว ทำไงดีคะ อี๊บอกให้ตะโกนบอกพระอาทิตย์ว่า “อย่าพึ่งตก อย่าพึ่งตก” ทิพย์ก็ตะโกนใหญ่เลย สุดท้าย พระอาทิตย์ก็ลับไปอยู่ดี พอโตขึ้น ทิพย์รู้ละ อี๊อำทิพย์เล่น ซึ่งตอนนั้น ทิพย์ก็เชื่อสนิทใจ
เราคว้าอะไรไว้ไม่ได้จริง เราได้แต่เหวี่ยงตามเวลาที่ผ่านไปให้ทัน ไม่เช่นนั้น เราจะจมอยู่ในอดีต

ชีวิตทิพย์ หลังจากจบบัญชี จุฬาฯมา เทิร์นทัวร์ริ่งโปร แล้วไงต่อ แข่งไม่ได้ดี แล้งไงต่อ มีช่วง 2 ปี มานี้ ที่ได้มีโอกาสมาทำแคมป์กอล์ฟเยาวชนช้าง จนทำให้ทิพย์รู้สึกว่า ชีวิตทั้งปีของทิพย์ เฝ้ารอและรอคอยช่วงเดือนตุลาคมที่ได้สอนน้องๆ ทั้งสี่ภาค เหมือนมีชีวิตอยู่แค่ 2  เดือนครึ่ง ต่อปี ที่มีความสุขมาก แล้วมันก็ผ่านไปอีก
ทำแคมป์เยาวชนมา 2  ปี มีเหตุการณ์หลายอย่างมากมายเกิดขึ้น จนเป็นเรื่องที่ทิพย์สงสัยว่า จะต้องถูกแซวยันลูกบวชเป็นแน่

เรื่องแรก เหตุเกิดเมื่อปี 2014 แคมป์เยาวชนภาคอีสาน ณ สนามวิคตอรี่ พาร์ค กอล์ฟ แอนด์ คันทรี่ คลับ จังหวัดหนองคาย ปีนั้น ทิพย์ได้มีโอกาสไปประกาศข่าวกีฬาที่ดีจิตอลทีวี “นิวทีวี ช่อง18” ซึ่งเป็นงานที่ทิพย์ไม่เคยทำมาก่อน ทิพย์เข้าไปฝึกที่สถานีอยู่หลายเดือน ตอนทิพย์เข้าห้องน้ำพอแปรงฟันเสร็จ ทำนู่นทำนี่ ทิพย์ก็เลยวอร์มเสียงตัวเองก่อนที่จะซ้อมประกาศข่าวในห้องนอน โดยเปล่งเสียงด้วยโทนเสียงต่ำออกมาว่า “ปลา….วาฬ….ปลา….วาฬ….ปลา….วาฬ….”  พูดออกมาหลายตัวอยู่เหมือนกัน ด้วยความที่ห้องน้ำของห้องพักมันติดกันพอดี โค้ชก้อง วุฒิรัฐ มณีอินทร์ ซึ่งพักอยู่ห้องข้างๆ กำลังแปรงฟันอยู่ ก็สะดุ้ง เอ๊ะ! นั่นเสียงอะไร  นึกว่า ทิพย์ส่งโค้ดอะไรให้รึเปล่า โค้ชก้องเลยส่งสัญญาณกลับมาด้วยเสียงทุ้มต่ำเหมือนกันว่า “หมี….โค….ล่า….หมี….โค…ล่า….”  แต่ทิพย์ไม่ได้ยินน่ะค่ะ ( -_-”)

เช้ามาโค้ชก้องนำมาเล่าบนโต๊ะอาหาร โค้ชเจ พี่ติ๊กออแกไนเซอร์ พี่กิ๊บช้าง ก็ขำก๊าก หัวเราะท้องแข็งไปตามๆ กัน ถึงทุกวันนี้ เวลาล่วงเลยมาร่วม 2 ปีแล้ว พี่ๆ เจอหน้าทิพย์ทีไรจะเรียกว่า “น้องปลาวาฬ” (^^) หากภายภาคหน้า ใครได้ยินฉายาของทิพย์ฉายานี้ โปรดอย่าเข้าใจผิด ว่า ทิพย์กินเยอะ (รึเปล่า?) นะคะ (^^) มันมาจากเหตุการณ์นี้ต่างหากค่า

เรื่องถัดมา เหตุเกิดเมื่อปีที่แล้วนี่เอง  ช่วงกลางคืนของทุกแคมป์ เราได้นำโฟมโรลเลอร์และลูกเทนนิสมาใช้คลึงนวดตัวเอง เพื่อคลายปมกล้ามเนื้อที่ตึงเป็นก้อนออก พอดีแคมป์ที่กาญจนบุรี โค้ชเจเป็นตะคริวที่คอ พูดไม่ได้ อธิบายไม่ได้ ทิพย์เลยต้องทั้งสาธิตท่านวดและพูดอธิบายคุณสมบัติไปด้วย ทีนี้ในการคลึง ถ้าคลึงไปตรงจุดที่กล้ามเนื้อเป็นปม (Knots) มันจะเจ็บ ถึงเจ็บมาก ทีนี้เด็กบางคน ทนไม่ไหว พอเจ็บปั๊บ ก็ไม่คลึงต่อละ ทิพย์ก็บอกน้องว่า “มันจะเจ็บสบายๆ นะน้อง มันถึงจะถูก น้องๆ เข้าใจมั้ย มันจะเจ็บสบายๆ น่ะ” น้องๆ ฟังแล้วก็ฮาตึง ขำกันใหญ่ มันเจ็บ…แล้วมันจะ…สบายตรงไหน? ทิพย์ก็พยายามบอกน้องๆ ว่า ยอมเจ็บตอนนี้ แต่พอคลึงเสร็จแล้วมันจะสบายทีหลัง จึงเป็นนิยามของคำว่า “เจ็บแบบสบาย” โค้ชก้องฟังแล้ว ขำ ชอบใจใหญ่ บอกมันมีเพลงๆ นึงชื่อว่า “Hurt so good” เจ็บดีจริงๆ  ปีนี้ วลี “เจ็บแบบสบาย” ที่เกิดจากแคมป์บลูแซฟไฟร์ จังหวัดกาญจณบุรี จึงเลื่องลือต่อเนื่องไปเรื่อยๆ จนถึงแคมป์ใหญ่ที่รอยัลเจมส์ ศาลายา กลายเป็นวลีที่ 2 ของโปรทิพย์ต่อจาก “น้องปลาวาฬ”

โปรทิพย์ สีอัมพรโรจน์