สปิริตนักกีฬา

ขณะที่ท่านกำลังอ่านนี่…. การแข่งขันกีฬาซีเกมส์ที่ประเทศฟิลิปปินส์ คงจะใกล้จบหรืออาจจะเสร็จสิ้นการแข่งขันไปแล้ว

            (เพราะต้องส่งต้นฉบับล่วงหน้า… ผมจึงยังไม่มีผลการแข่งขัน)

            ใครแป็นเจ้าเหรียญทอง?

            น่าเชื่อล่วงหน้าได้ว่า

            เจ้าภาพฟิลิปปินส์คงจะเป็นเจ้าเหรียญทองเช่นเคย?

            ใครเป็นเจ้าภาพก็เป็นเจ้าเหรียญทอง โดยเฉพาะ พม่า อินโดนีเซีย มาเลเซีย เวียดนาม และไทย…

            ทั้งนี้และทั้งนั้น เป็นที่รู้กันอยู่แล้วว่า ประเทศใดเป็นเจ้าภาพ ก็จะบรรจุประเภทกีฬาที่ตนถนัดเข้าแข่งขัน และตัดกีฬาที่ตนไม่ถนัดออกไป

            เคยมีการรณรงค์ว่า ให้เจ้าภาพเน้นจัดกีฬาที่เป็นสากล มีแข่งขันในกีฬาโอลิมปิค เกมส์ แต่ก็ไม่เป็นผล

            ก็มีข้ออ้างต่างๆ นานา จนได้ แม้แต่เอเชี่ยนเกมส์ ก็ตามทีเถอะ

            ก็ยังมีการจัดการแข่งขันกีฬาประจำชาติของเจ้าภาพอยู่ดี

            แต่อย่างไรก็ตาม กีฬาที่เราๆ ท่านๆ สนใจมากที่สุดก็มีเพียงไม่กี่ประเภทเท่านั้น

            ฟุตบอล มวยสากล กรีฑา บาสเกตบอล แบดมินตัน วอลเล่ย์บอล ว่ายน้ำ

            กีฬา 5-6 ประเภทนี้เป็นกีฬาสากล และ ประเทศในอาเซี่ยนให้ความสนใจ ทั้งมีฝีมือสูสีกัน ไม่มีชาติใดครองความเป็นหนึ่งถาวร โดยเฉพาะกีฬาฟุตบอล…

            กีฬาฟุตบอล หลายปีก่อน ไทยออกจะเด่นมาก แต่ 6-7 ปีหลัง เวียดนาม มาเลเซีย ฟิลิปปินส์ เบียดไทยตกอันดับดาวเด่นไปอย่างปฏิเสธไม่ได้

            โดยเฉพาะเวียดนาม เป็นที่ยอมรับได้ว่าพัฒนาขึ้นมากทีเดียว ทั้งระดับซีเกมส์ และระดับเอเชีย

            ดูเหมือนว่าการจัดอันดับโลก ทีมฟุตบอลชาติเวียดนาม มีอันดับดีกว่าไทยไปแล้ว

            อย่างไรก็ตาม มีกีฬาประเภทหนึ่งที่ไทยเรายังครองความเก่งมานับสิบปี เวียดนาม มาเลเซีย พยายามเอาชนะ แต่ไม่สำเร็จสักที นั้นคือ วอลเล่ย์บอลหญิง…

            ทีมวอลเล่ย์บอลหญิงทีมชาติไทยครองเหรียญทองมาตลอด 10 กว่าซีเกมส์ หรือ 20 กว่าปีแล้ว

            จนหลายครั้งที่เจ้าภาพ จะไม่จัดการแข่งขันวอลเล่ย์บอลหญิง เพราะพูดว่า …จัดไปทีมไทยก็ได้เหรียญทอง

            ซึ่งเป็นความคิดที่ผิดมาก…

            และด้วยเหตุผลนี่แหละ จึงมีเพียงไม่กี่ประเทศเท่านั้นที่ส่งทีมเข้าแข่งขัน เช่น อินโดนีเซีย มาเลเซีย ฟิลิปปินส์ เวียดนาม และไทย

            ประเทศที่ไม่ส่ง คงไม่คิดว่า …ลูกบอลลูกกลมๆ ไม่มีอะไรแน่นอน บาสเกตบอลอเมริกาเจ้าโลกยังแพ้ได้ นับประสาอะไรกับไทย ซึ่งก็เก่งระดับอาเซียนเท่านั้น แม้จะติดอันดับโลก ก็อันดับท้ายๆ ประมาทเมื่อใดก็แพ้ได้เหมือนกัน

            และการที่ไม่ส่งนักกีฬาเข้าแข่งขัน ก็เท่ากับตัดการพัฒนากีฬาวอลเล่ย์บอลนักกีฬาในประเทศไปเลย

            สปิริตของการเป็นนักกีฬานั้น.. ทั่วโลกได้กล่าวว่า… การแข่งกีฬา แพ้ชนะไม่สำคัญเท่ากับการได้รับเกียรติเข้าแข่งขัน…

            เราจึงมักได้ยินเสียงปรบมือกึกก้องให้กับนักกีฬาวิ่งมาราธอนที่เข้าเส้นชัยเป็นคนสุดท้าย

หญ้าแพรก