ต้นทุนสุขภาพของผู้สูงอายุ

ต้นทุนสุขภาพของผู้สูงอายุ

เมื่อช่วงต้นเดือนก่อนได้มีโอกาสได้หาทุนช่วยเหลือวัสดุทางการแพทย์โดยมีกลุ่มนักกอล์ฟร่วมด้วยช่วยกัน ซึ่งมีท่านอาจารย์ทองสุข สัมปหังสิต เป็นแม่งาน สุดท้ายการบอกกล่าวปากต่อปากก็สัมฤทธิ์ผล เราได้เงินมาจำนวนหนึ่งจากนั้นก็นำไปซื้อวัสดุทางการแพทย์ และอุปกรณ์ที่จำเป็นต่อผู้ป่วยของทั้งหมดถูกขนไปยัง “โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลหนองมะเขือ” สถานที่นี้ก็อยู่ที่อำเภอพล ที่ขอนแก่นโน่น… จากของทั้งหมดที่จัดหามาและนำไปส่งมอบให้กับคนที่มีความจำเป็นถึงที่ซึ่งก็เป็นแค่ส่วนหนึ่งของ “ผู้ป่วยที่หนองมะเขือ” นั่นเอง…

จาก 4 ท่านที่ครูไก่กับอาจารย์ทองสุข และคณะนำไปมอบให้เกือบทั้งหมดล้วนเป็นผู้ป่วยในวัยชราที่ติดเตียง ไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้เลยซึ่งนั่นก็แสดงว่าในผู้ป่วย 1 คนจะต้องมีผู้ดูแล 1 คนเช่นกัน ส่วนคนที่หาเงินมาดูแลก็จะเป็นลูกหลานที่ออกไปทำงานแล้วก็ส่งเงินมาเป็นค่าใช้จ่าย… สิ่งที่ครูไก่คิดคือคำว่า “วัยชรา” กับ “ผู้ป่วยติดเตียง” ดูจะเป็นของคู่กัน นั่นแสดงว่าต้นทุนในการดูแลสุขภาพแต่ก่อนแทบจะไม่มีเลยก็ว่าได้ ต้นทุนที่ว่าคงจะเปรียบได้ว่า “เหมือนเราเก็บหอมรอมริบเงินไว้ใช้จ่ายงามแก่ชรา” ส่วนเรื่องของสุขภาพก็คงหมายถึง “การดูแลสุขภาพให้อยู่ในสภาวะที่แข็งแรงอยู่เสมอ” เพราะเมื่อยามที่อายุมากขึ้นแทนที่ผู้ป่วยจะทรุดฮวบฮาบมันจะมีต้นทุนของร่างกายที่เราดูแลไว้คอยช่วยพยุง…

จากการที่ไทยเรามีความก้าวหน้าในการรักษาผู้ป่วยหรือเราให้ยืดออกไปอีกหลายปี  แต่ในระยะทางที่ว่ามาเกิดไม่มีการดูแลสุขภาพกันมาก่อนเลย อายุที่มากขึ้นมันคงจะใช้ชีวิตกนลำบากยากเข็ญกันมากขึ้น โดยเฉพาะสภาวะสังคมในปัจจุบันที่เราต้องทำงานหาเงินหาทองมาเลี้ยงชีพกันอยู่ เช่นนี้การมี “ต้นทุนสุขภาพของผู้สูงอายุ” ก็ต้องเอามาวางแผนในระดับโครงสร้างของชาติกันแล้วนะครับ…

ครูไก่