อย่าหยุดคิดที่จำทำมาหากิน

อย่าหยุดคิดที่จำทำมาหากิน

พออายุล่วงเข้าสู่วัยปลดประจำการจากงานประจำถ้าเป็นข้าราชการก็ 60 ปี หลายคนเริ่มนับถอยหลังพอเข้า 59 ต่อ 60 ปี บรรดาเพื่อนฝูงที่จบจากสถาบันการศึกษาเดียวกันปีเดียวกันบางคนก็จบงานตั้งแต่ตุลาคมปีที่แล้วบางคนก็ตุลาคมที่จะถึงนี่แหละหรือบางโรงเรียนเอกชนก็นับเอา 30 เมษายน เป็นเดือนจบการทำงานของบรรดาครู จากเท่าที่ติดตามการทำงานของเพื่อนๆ มา บางโรงเรียนก็ทำงานเป็นกลุ่มเดียวกันหลายคน หรือบางทีก็หัวเดียวโด่เด่ก็เอาตัวรอดจากครูธรรมดาๆ เป็นผู้ชำนาญการกันหลายคน ทั้งหลายทั้งปวงกว่า 38 ปีที่จบจาก ม.ศ.ว ประสานมิตร 40 ชีวิต ณ เวลานี้จำนวนที่เหลืออาจล้มหายตายจากกันไปบ้าง ใครที่สิ้นลมหายใจไปก่อนก็ถือว่าสบายแล้วในทางพุทธ แต่คนที่อยู่นี่แหละมันน่าสนใจ…

เพราะก่อนหน้า 30 กว่าปีมานี่เราไม่เคยคิดจะคิดถึงหรืออาลัยรักอะไรกันเลยล่วงเข้าวัยนี้มันจะได้ระลึกอะไรกันได้อีกมากน้อยแค่ไหนผมไม่ทราบ แต่สำหรับหลายคนที่ยังติดต่อกันมาอยู่เสมอมันก็เป็นความปกติที่จะคุยกัน ส่วนคนที่กลับมาเจอกันตอนอายุ 60 บอกตรงๆ นะผมจำหน้าใครไม่ได้เลยจริงๆ บางคนเปลี่ยนรูปร่างไปแบบจำเค้าเดิมไม่ได้ บอกชื่อสกุลแถมด้วยภาพถ่ายสมัยเรียนยังไม่แน่ใจว่าใช่หรือเปล่าหว่า นี่ดีนะครับที่ระบบการสื่อสารแบบ 5G ที่ย่นระยะเวลาในการติดต่อไปได้มากมาย ถ้าเป็นจดหมายเมื่อกาลก่อนคงคิดได้ว่าเจออีกทีก็ริมๆ 70 กระมั้ง แต่จะอะไรก็ช่างเมื่อนัดมาพบเจอกันแล้วมันก็ต้องมีการบ้านมากโข คือ “มันจะมีเรื่องอะไรมาคุยกัน” ใครจะออกกลุ่มไหนจะคุยกับใครที่สำคัญคือ “แนะนำตัวแล้วจำกันไม่ได้นี่แหละมันเจ็บแท้” อีกข้อที่ต้องระวังคือ “ก่อนเมาต้องเข้าเรื่องให้ได้ก่อน” นี่ขนาดก่อนจะจัดงานมีความพยายามที่จะเปรียบเทียบหลายคนที่สมัยเรียนหน้าตาเป็นอย่างไรพอเห็นภาพปัจจุบันแล้วพา “เครียด” ซะงั้น…

เชื่อว่าการกลับมาพบเจอกันครั้งนี้คงไม่ใช่ครั้งสุดท้ายของการรวมรุ่นแต่ก็เสียดายที่บางคนล้มหายตายจากไปก่อน จะด้วยโรคภัยหรืออุบัติเหตุที่ทำให้เพื่อนลดน้อยถอยจำนวนลงไปสุดท้ายความดีและความทรงจำยังคงมีดังเดิม เพื่อนบางคนนี่ดีตลอดร่างเราก็จำได้แบบหมดจด ส่วนบางคนหัวร้ายปลายดีก็ว่ากันไปหรือประเภทหาความดีไม่เจอก็ต้องจดจำแต่เวลาที่เรียนด้วยกันพอ… อายุอานามเป็นเพียงตัวเลข 60 ขวบที่มาเยือนส่วนที่เหลือใครจะคิดอ่านจำทำอะไรกันต่อก็สุดแท้แต่ จะกินของเก่าที่สะสมไว้ก่อนหน้าหรือจะหาอะไรทำที่เราชำนาญก็ว่ากันไป ส่วนครูไก่เวลานี้คือ การเริ่มงานใหม่ๆ อะไรที่คิดไว้แล้วเริ่มออกมาเป็นรูปเป็นร่างที่ส่อเค้าว่าจะสนุกสนานใน 15-20 ปีข้างหน้า เชื่อผมนะครับ อย่าหยุดคิดที่จะทำงาน อะไรที่เราเคยฝันไว้แต่วัยรุ่นจะได้พิสูจน์กันก็เวลานี้แหละครับ

ครูไก่