สุขส่งท้าย
สุขส่งท้าย
เรื่องของความสุขที่คนไทยอยากเห็นกันมานานนั่นคือ “ฟุตบอลทีมชาติไทย” นอกจากจะต้องเป็นแชมป์แล้วคนไทยเรายังมองถึง “ฟอร์ม” การเล่นว่าต้องงดงามสวยเก๋ ฯลฯ จะอะไรก็ตามเราเองในสามเกมส์แรกมันดูซองรองแซงแรงพิกล ก็อย่างที่เราทราบๆ กันดีอยู่แล้วว่าทีมชาติรวมเนื้อรวมตัวกันไม่กี่มากน้อย เพราะก่อนหน้าจากพิษโควิด-19 การแข่งขันของเราอั้นกันมานานกว่าจะได้แข่งก็แทบจะวอดวายไปตามๆ กัน แต่พอเอาเข้าจริงนักเตะลูกเจ้าพระยาก็พาตัวเองสู่รอบรองเข้าไปแล้ว จากที่ 1 ในสายไขว้มาเจอเวียดนามซึ่งถือว่าเป็นตัวเต็งตาม FIFA เขาว่ามา…
จากรูปเกมส์ที่เราได้เห็นเมื่อครั้งที่เราเข็นตัวสำรองเกือบทั้งทีมลงซดลอดช่องสิงค์โปร์ไปแบบสบายเกือบลอยลำเป็นที่ 1 ในสาย ส่วนตัวจริงเสียงจริงเก็บเงียบกริ๊บลับเขี้ยวรอเวลามาเจอกับเวียดนาม ในช่วงแรกก่อนแข่งบรรดาผู้รู้ในวงการลูกหนังก็ยังไม่กล้าฟันธงว่าเราจะลุยเอาประตูเลยหรือเปล่า เพราะการเล่นเพื่อเสมอมันก็ไม่เสียหายด้วยที่ทุกทีมยังมีอีกเกมส์อยู่ในมือรูปแบบเหย้าเยือน ถ้าเป็นเวลาปกติเราคงจะต้องไปดวลแข้งกันที่เวียดนามโน่น แต่เพราะเวลาเยี่ยงนี้เมืองลอดช่องก็รับหน้าเสื่อไปทุกคู่การแข่งขันก็แล้วกัน…
สรุปทีมชาติไทยเราเล่นได้เด็ดขาดและงดงามอย่างที่คนไทยอยากเห็น อาจมีวูบวาบไปบ้างมันก็เป็นธรรมดาที่เขาก็มีของเราก็มีเหมือนกัน การที่เขายิงเข้าเมือง “คาน” ครั้งแล้วครั้งเล่าคงเป็นที่หวั่นเกรงอยู่ว่าในเกมส์สองมันจะดุเด็ดเผ็ดมันสักเพียงใด…ที่พอจะรับได้ในประตูแรกที่ตัวหลังของลุงโฮพลาดในการหยุดบอลลอดDARKตัวเองเจ้าเจก็สำเร็จโทษซะ อาจไม่สวยงามแต่ตามFIFA เขาให้เพียงเวียดนามตีโง่เท่านั้นแหละ สูกสองในครึ่งแรกมันเป็นการเล่นที่ทีมเข้าใจกันล้วนๆ ชิ่งแบบลิงชิงบอล 3 จังหวะแล้วสับไกเป็นประตูก็เจ้าเดิมสำเร็จโทษอีกแหละ
แต่ที่ได้ยินผู้บรรยายภาพฝรั่งออกปากชมเจ้าเจในการเล่นลูกแบบ “คลาสสิก” หลอกเวียดนามแบบอยู่เชียงรายโน่น คือ “ฟอร์มเหนือ” ว่างั้น สุดท้ายประตูที่ 3 ก็ทำท่าจะมาเอาเมื่อเราได้จุดโทษ “เจเอ้ยเอ็งทำอะไรของเอ็ง” ลูกอยู่นิ่งๆ ดันยิงไม่ไปไหนซะงั้น…จบลงที่เตะให้ประตูตรงๆ สบายจายปาย… แต่อาศัยว่าทำดีสะสมมามากโขสุดท้ายก็ดีมากกว่ายผลประโยชน์ให้จำเลยกันไปนะ…
รูปแบบที่หลายคนไปค้าแข่งต่างแดนมันเลยกลับมาช่วยชาติได้แบบนี้ที่เหลือจะแชมป์หรือไม่ครูไก่ไม่สนแล้วขอแค่เห็นเด็กๆ เล่นได้แบบนี้มันสุขแล้วที่อดทนเชียร์บ้าง ด่าบ้างมานาน…ขอบคุณทีมชาติไทยนะ….
ครูไก่