ตำนานของสตรีไทย
ตำนานของสตรีไทย
หากเราสามารถนั่งเครื่องย้อนเวลากลับไปได้ราว 50 กว่าปีก่อน ความงดงามของสาวไทยที่เป็นชาวบ้านร้านตลาดกับการประทินโฉมมันก็มีอยู่มากมายหลายขนานทั้งทา ถู หรือขัดสีฉวีวรรณอันนี้ก็สุดแท้แต่จะเลือกเอามาประทินโฉมกัน ถ้าเป็นครีมหน้าขาวยันเนื้อในก็นี่เลย “กวนอิม” ของนายห้างประจวบ จำปาทอง ที่ฝากผลงานการทำครีมไว้ได้ถึงใจทั้งสาว แก่แม่หม้ายในเพลานั้น เรียกว่าหน้าใสเป็นกระจกกันเลยทีเดียว ถัดมาจะเป็นเรื่องแป้งคงมีใครไม่รู้จัก “แป้งฝุ่นหอม HOLLYWOOD” ที่เด็กใช้ได้ผู้ใหญ่ใช้ดีก็มีมาแต่เก่าก่อนเช่นกัน แป้งชนิดนี้ยึดฐานมาจากลูกทุ่ง “งานเกราะ” ที่โด่งดังสุดขั้วในสมัยนั้น…
แต่ถ้าพูดถึงแป้งน้ำที่เป็นหัวหอกก็นี่เลย “แป้งน้ำมองเลยะ ตราหญิงชูช้าง” เมื่อแรกได้ยินก็นึกแปลกที่ “ตราหญิงชูช้าง” มันมาจากไหนสุดท้ายก็ได้ยินว่า “ของแท้ต้องมีรูปหญิงชูช้างที่ฝาขวดเท่านั้น” เป็นจริงอย่างว่าครับที่ฝาขวดด้านบนมันมีรูปของผู้หญิงชูช้างไว้เหนือหัวจริง นอกจากนี้ยังมีแป้งยูบี, โกริน, อาเช่ ที่เป็นคู่แข่งกันมาเรื่องแบบนี้ต้องไม่ลืมเพราะมันคือรากเหง้าของการประทินโฉมในยุคสมัยนั้น…
ผมเองมีความผูกพันกับสินค้าเหล่านี้ในยุควิทยุทรานซิสเตอร์กับเพลงลูกทุ่ง ดังนั้นเมื่อมีเวลาและโอกาสมักหยิบฉวยเอาของเหล่านั้นไปเป็นรางวี่รางวัลเรียกเสียงฮ่ากันอยู่เสมอ ลองนึกดูครับว่าวันหนึ่งบรรดาผู้คนเหล่านั้นจะได้จับต้องเช่นนี้อีกบางทีการย้อนรำลึกถึงอดีตแล้วยิ่งมีเรื่องราวเกี่ยวโยงที่เป็นสิ่งจับต้องได้มันจะสร้างความสนุกสนานและความแปลกใจได้แค่ไหน ส่วนมากมักจะมีคำถามตามมาเสมอคือ “ครูไก่ไปเอามาจากไหน” โดยเฉพาะวิทยุใช้ถ่าน F.M. – A.M. ของธานินทร์มัยยอดจริงๆ เรื่องแบบนี้หากเราคิดถึงความหลังในอดีตที่สวยงามได้ที่เราต้องการให้อดีตช่วยเราทำมาหากินก็คิดแบบครูไก่นะครับ…รับรองผลได้เลย… ปล.แต่ต้องร้อยเรียงเรื่องให้เข้าที่เข้าทางก่อนนะครับแล้วค่อยจับมาเล่น…
ครูไก่