สัพเพฯ กอล์ฟ

เราเรียนรู้อะไรจากภัยธรรมชาติ

เราเรียนรู้อะไรจากภัยธรรมชาติ

ธรรมชาติคือความสมดุลที่มนุษย์ตาดำๆ อย่างเราจะต้องให้ความเคารพและยำเกรง ถึงแม้ “ธรรมชาติ” จะไม่สามารถทำอะไรเราได้ในขณะที่เราทำลายพวกเขาลงวันแล้ววันเล่า แต่เมื่อวันหนึ่งธรรมชาติเขาทนไม่ไหวกับพฤติกรรมของมนุษย์เขาจึงหันไปคบกับคุณ “ภัย” กลายเป็น ภัยธรรมชาติ คู่นี้มีความร้ายแรงและทรงพลังในทุกฤดูกาล เมื่อใดที่ภัยธรรมชาติเหล่านี้เข้ามาเยือนประเทศใดประเทศหนึ่งมักมีความสูญเสียตามมาเสมอ ความจริงมนุษย์เราหลงระเริงกับการใช้ทรัพยากรธรรมชาติจนเกินเลย และยากจะเยียวยา ณ เวลานี้ ดังนั้นเหตุน้ำท่วมยามฝนตกหนักหรือภัยแล้งยามไม่มีฝนเป็นเวลานานๆ หรือในอีกซีกโลกหิมะจะตกหนาวเหน็บกันถ้วนหน้าเป็นเวลายาวนานผิดปกติวิสัยเดิมๆ เหล่านี้ล้วนเป็นที่มาของคำว่า “ธรรมชาติลงโทษ”

ส่วนของไทยเราขณะนี้เป็นเรื่องของน้ำที่มีมามากมายเกินความจำเป็น ความจริงน้ำที่มากันเพียบอยู่เนี่ยมาจากพายุ 2 ลูกแท้ๆ แล้วน้ำฟ้าที่มาจากพายุเนี่ยเป็นฝนที่ตกใต้เขื่อนเสียเป็นส่วนใหญ่ ดังนั้นน้ำฝนลงมาแค่ไหนไหลมาเกือบทั้งหมดอย่างที่เห็นตามข่าว ใครที่มีบ้านชั้นเดียวก็ไปนอนบนหลังคา ส่วนมีสองชั้นก็อุทิศให้น้ำไปชั้นหนึ่งข้างล่าง ส่วนเจ้าของก็อัญเชิญขึ้นชั้นบน รถราที่เคยมีก็ทำเป็นไซดักปลาไปซะรู้แล้วรู้รอดไป จากที่รู้ข่าวมาจนถึงปัจจุบันก็เกือบเดือนเข้าไปแล้ว ทั้งโควิดและน้ำท่วม หรืออาจจะมีอะไรออกมาอีกก็ยากจะคาดเดา ทั้งหมดทั้งมวลรวบยอดถอดความก็ได้ว่า “ธรรมชาติขอคืนความยุติธรรม” ที่เขาโดนมานาน ป่าไม้จะหมดในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า เส้นทางน้ำถูกปิดกั้น ทำนาทำไร่นอกฤดูกาลน้ำท่าที่เคยมาแล้วไหลเข้าทุ่งเข้าทางที่เคยมี แต่นี่ขออีกหน่อยเพราะถ้าปล่อยเข้ามาข้าวปลาจะเสียหายทั้งๆ ที่มติของการอยู่ร่วมกันเคยตกลงกันก่อนหน้าว่าขออย่าให้ทำนานอกฤดูกาลอันมากมายนักโดยเฉพาะมันทุ่งที่เป็น “แหล่งรับน้ำ” ยามน้ำหลากแบบนี้….

สุดท้ายปลายทางก็อย่างที่เห็นน้ำบ่าไปท่วมชนไหนยันไป “กูสบายเป็นพอ” ถ้าทุกคนทุกอาชีพคิดแบบนี้ประเทศชาติคง “บรรลัย” แน่นอนยืนยันครับคำนี้เข้าใจง่ายไม่ต้องแปล มองเห็นภาพได้ชัดเจนจำได้ว่าสมัยก่อนเรามีการวางแผนกันแต่เนิ่นๆ ไม่ใช่เป็นเดือนสองเดือน แต่เป็นปีๆ ซึ่งสิ่งที่เราได้เจอกับภัยธรรมชาติโดยเฉพาะจากพายุที่เริ่มและจบสุดท้ายที่บ้านเราส่วนมากก็เป็น “ดีเปรสชั่น” หรือหย่อมความกดอากาศไปแล้ว ถ้าคิดดีๆ เราเองน่าจะเป็นผลดีซะเป็นส่วนใหญ่แต่นี่ด้วยที่เราไม่เคยจะเรียนรู้จากอะไรที่แล้วมาเชื่อว่าปีหน้าก็จะเป็นแบบนี้อีกแต่อาจไปอยู่อีกที่แค่นั้นเอง…เสียดายนะบ้านเราเมืองเรามีของดีก็เป็นของเสียไปหมด ไม่เรียนรู้ ไม่รับฟัง  ไม่ปรับตัว สุดท้ายจะไม่เหลืออะไรเลยนะครับผมคิดแบบนี้แหละ

ครูไก่