รอดแล้ว รอดอีก

รอดแล้ว รอดอีก

เรื่องของฝนฟ้าที่เป็นเพียงหางๆ ของ “พายุ”ที่มาจากประเทศฟิลิปปินส์ไล่เรียงเข้าไต้หวันลัดเลาะเข้าบ้าน “ลุโธ” ท้ายๆ มาโผล่ที่เมืองไทย บางพื้นที่บอกว่า ตั้งแต่เกิดมาจากท้องพ่อท้องแม่ก็เพิ่งเคยเจอนี่แหละ ระดับน้ำจะลึกมากลึกน้อยก็ขึ้นอยู่กับความลอดต่ำของพื้นที่ซึ่งบ้านไปปักหลักอยู่นั่นเอง ด้วยความที่ต้องตะลอนๆ ไปทางสายอีสานอยู่สามจังหวัดมันก็หวิดไปหวิดมา ที่เห็นกันจะๆ ว่ารอดแค่ไหนก็เห็นจะเป็นที่ร้อยเอ็ดโน่นเลยครับครูไก่นัดกับเจ้าของโรงอิฐไว้ที่ อ.พนมไพรเพื่อจะไปดูเตาเผาอิฐกัน เวลาที่นัดแนะก็แปดโมงเช้าเอ้าแบบนี้มันก็ต้องออกจาก กทม.แบบหัวค่ำกันแล้วสรุปคือล้อหมุนสองทุ่มนิดๆ เจ้า TOYOTA 111 ล้อกว้างออกนอกตัวถังใส่ขอบปิดไว้พอไม่ให้โดนเรียกตรวจสภาพ หน้าติดลิ้นของเขาเอง ช่วงล่างทำใหม่หมด รถแบบนี้เรียกแล้วก็ต้องเป็นของพวก “เยาวรุ่น” ที่ชอบแต่งเล่นกัน แต่นี่ดันเป็น “ผู้เฒ่า” เล่นเอาผู้ที่เรียกเสียสายตา และอารมณ์โบกมือไล่ให้พ้นๆ ไป…

ทำไมต้องออกเวลาเช่นนี้ในการเดินทางเพราะนี่คือไม่อยากเสียงานเสียการไปเป็นพวกที่ไม่รับผิดชอบ เพราะบ่ายสามของทุกวันต้องกลับมาสอนที่ POLO ให้ทันดังนั้นเวลาที่ดีที่สุดก็อย่างที่กล่าวมาแล้วนั่นเอง ส่วนเรื่องของเส้นทางนอกจากจะทราบเองพอคร่าวๆ แล้วยังมี “กูเกิล” คอยบอกหนทางถึงแม้จะมืดมิดปานใดพวกบอกได้กริ๊บจริงๆ ด้วยเวลาที่พอทราบเราก็บวกไปอีกราว 30 นาที ตีสี่ครึ่งก็ไปนอนในสถานีน้ำมันใน อ.พนมไพร เลยได้จัดไปถึงเจ็ดโมงเช้า พักสายตาแบบสนิทจริงๆ พอจัดทิศทางได้เบ็ดเสร็จก็รีบแจ้นไปโรงอิฐคุยกันไปมาราวชั่วโมงหนึ่งก็ถึงเวลาต้องจรกลับเข้า กทม. แต่ด้วยเวลาที่พอดิบพอดีใช้รถได้พาร่างมาทันเวลาแบบเหลือนิดหน่อย…

ที่เขียนเรื่องนี้เพราะที่ อ.พนมไพรหลังจากนั้น 1 วัน ตรงที่ครูไก่จอดรถนอนหลับมันเต็มไปด้วยน้ำที่หลากมาระดับน้ำเป็นเมตร คือที่ “พนมไพร” น้ำท่วมหนักมากอันเป็นผลพวงของพายุที่เพิ่งมาเยือนเมื่อไม่นานมานี้ นอกจากนั้นยังมี “ชัยภูมิ” ที่หนองบัวระเหว ออกดึกกลับมาสอนเย็น กำแพงเพชรก็เช่นกันและที่เกือบๆ อีกรอบคือ “ชัยภูมิ” ที่ต้องออกไปทำธุระปะปังอนิจจังกลับมาพวกมาแบบหนักสุดในรอบ 50 ปี บางคนกล่าวเช่นนั้น อีกอำเภอที่เป็นจุดผ่านก็ “ชัยบาดาล” ของลพบุรีนี่มันอะไรกันหว่าหรือว่าต้องพักก่อนตอนนี้ เรียกได้ว่าแทบทุกที่ไปมันมีอันเป็นอันตรายจริงๆ… เห็นจะเป็นที่กำแพงเพชรที่เดียวทั้งขึ้นล่องไม่มีหม่นหมองกันเลย….

อาจมีคำถามว่า “ทำไมไม่ส่งไปทางพัสดุไปรษณีย์”  หรืออะไรเทือกนั้น เคยส่งไปแล้วแต่กว่าจะได้ร่วมๆ 10 วัน แบบนี้มันไม่ไหวขอไปเองลุยเองเลยดีกว่า แล้วยังได้เห็นหน้าเห็นตากับใครที่เราติดต่ออีกด้วย แค่อย่าตกอยู่ในความประมาท ก่อนไปต้องพักผ่อนให้พอก่อนหน้าราวๆ สองคืน แล้วอย่าฝืนเมื่อง่วงแต่ที่ประกันการเดินทางได้อย่างดีก็นี่เลย “TOYOTA 111” ที่อายุอานามเข้าช่วงปลายทางของคำว่ารถ เวลาขับเราต้องคอยเช็คเสียงเครื่อง หรือเสียงอะไรต่อมิอะไรอันเป็นองค์ประกอบของรถเก่าคือเข้าโหมดตื่นเต้นตลอดเวลานั่นเอง… วิธีนี้มันดีนะไม่สงวนสิทธิลองดูแล้วจะรู้ว่า “ยอดๆๆ”

ครูไก่