งานสวย
งานสวย
ปิดฉากลงอย่างสวยงามกับมหกรรมกีฬาของมวลมนุษย์ชาตินั่นคือ “โอลิมปิกเกมส์” ที่ญี่ปุ่นรับเป็นผู้จัดครั้งนี้ถึงแม้จะล่าช้ามากว่า 1 ปี แต่ทุกอย่างก็ออกมาดีมาก ด้วยเวลาที่ล่าช้าออกไปญี่ปุ่นเองก็คงวางงานและ ปรับวิธีการกันยกใหญ่สุดท้ายก็อย่างที่เราได้ผ่านสายตากันทุกอย่างออกมาเป็นที่น่าพอใจถึงแม้เรามาทราบภายหลังถึงพิธีเปิดที่ต้องถูกตัดทอนออกไปโขอยู่ แต่เท่าที่ดูผ่านสายตาของเกจิหลายท่านก็ออกมาชื่นชมถึงพิธีเปิดที่ดูเรียบง่ายแต่แฝงไว้ด้วยความเป็นชาติและโอลิมปิกที่ดูจะกลายภาระที่หนักหนา สุดท้ายกว่าครึ่งเดือนที่มีการแข่งขันทุกอย่างออกมาดีมากสรุปได้ว่าเอาไป 10 คะแนนเต็มครับ
เจาะลงไปในหลายชนิดกีฬาที่สมใจและพลาดหวังกันมากมายหลายอารมณ์ไล่เรียงกันมาตั้งแต่ต้นการแข่งขันเราได้มา 1 ทองจากเทควันโดแต่เกาหลีใต้กลับชวดทองในทุกรุ่นคิดดูมันเป็นไปได้อย่างไร ประเทศต้นแบบของกีฬาชนิดนี้กลับต้องมาเจอกับการพัฒนาที่ไม่ต่อเนื่องและกติกาที่ปรับเปลี่ยนเพื่อให้เกิดการยอมรับในระดับสากล แต่เชื่อว่าในอีกสามปีต่อจากนี้เกาหลีใต้จะกลับมาได้อีก แต่ในความล้มเหลวที่เราทราบๆ กันในสายของการยิงธนูเมืองกิมจิเทมาแทบจะในอีเว้นท์ก็ว่าได้ซึ่งเรื่องเหล่านี้ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรเลยเพราะจากที่ทราบตั้งแต่ประถมถึงมหา’ลัยแทบจะในทุกชั้นปีต้องมีวิชาการยิงธนูอยู่ไม่มากก็น้อย ขนาดเราไปเที่ยวในสมัยที่การเที่ยวเกาหลีบูมๆ ในหนึ่งโปรแกรมที่ต้องมีคือ “การยิงธนู” ในเวลานั้นคิดอย่างเดียว “นี่เราซื้อทัวร์เพื่อมายิงธนูเนี่ยนะ” นี่ถ้ารู้แบบนี้ป่านนี้ได้กักตัวที่ภูเก็ตกับเขาด้วยในฐานะนักแม่นธนูงาย
กลับมาดูกีฬาความเร็วกันบ้างโดยเฉพาะกรีฑาในปนะเภทลู่ที่เมื่อก่อนจ้าวแห่งความเร็วในระยะสั้นและระยะกลางเมือง “ลุงแซม” กวาดเรียบแต่ครั้งก่อนและครั้งนี้สหรัฐอเมริกาจ๋อยมาเกือบ 10 ปีเข้าไปแล้วครับ ในระดับ 100 เมตร ทั้งชายหญิงไม่มีเลยมิหนำซ้ำ 4 x 100 ยังชวดอีก มองย้อนกลับไปประเทศ “อิตาลี” สัมผัสเหรียญทองกับการวิ่ง 100 เมตรชายก็ต้องมีเกือบ 80 ปีเข้าไปนั่น ผมเองก็จำไม่ได้ว่านักวิ่งผิวขาวที่เป็นแชมป์ 100 เมตรในโอลิมปิกเป็นใครและนานแค่ไหนแล้ว แต่คราวนี้ “อิตาลีจัดไป”สองอีเว้นท์ทั้ง 100 เมตรชายและ 4 x 100 เมตรชาย และเชื่อว่าในอีกสามปีที่ “ปารีส” คงมีอะไรให้ติดตามกันอีกมาก แต่ที่ผูกขาดเหรียญกันมาครั้งแล้วครั้งเล่าสืบทอดเหรียญทองกันมายาวนานนับก็คือ “การวิ่งระยะไกล” ประเทศในแอฟริกาเขาผูกขาดกันจริงๆ จะด้วยอะไรก็ช่างทุกอย่างมันหลอมรวมให้เกิดยอดนักวิ่ง “ระยะไกล” คนแล้วคนเล่าที่ผลิตกันส่งไม้ที่เป็นความรู้ต่อๆ กันมา เท่าที่ทราบมาบรรดานักกีฬาที่ขึ้นแป้นในระดับต้นๆ ของโลก ในทุกสังเวียนการแข่งขันไม่เฉพาะโอลิมปิกพวกเขา “ฝึกหนัก”กันจริงๆ …หากเราอยากที่จะได้รับความสำเร็จอย่างนั้นบ้างลงมือทำกันเลย…อีกสามปีเองตอนก็ต้องลากัน TOKYO 2020 ก่อน แล้วเจอกันอีก 8 ปีที่ PARIS…
ครูไก่
