ชัยยุทธ์ เสาวคนธ์

ชัยยุทธ์ เสาวคนธ์
นายกสมาคมกีฬาม้าแข่งพัทยา
นายกสมาคมผู้ประกอบวิชาชีพช่างเทคนิคโทรทัศน์
กรรมการผู้จัดการ บริษัทในเครือ ZOOM
“การช่วยเหลือคนที่ด้อยกว่า เป็นเรื่องใหญ่”

เล่นกีฬามาตั้งแต่เด็ก : ชอบเล่นบาสฯ อยู่ในทีมรุ่นจิ๋ว โรงเรียนวัดอุดมธานี ที่นครนายก เป็นปีก ได้แข่งชิงถ้วยระดับจังหวัด รูปร่างก็ไม่เคยอ้วน ผอมแบบนี้มาตลอด ตัวเล็กแต่ใจสู้ ทั้งบาสฯ ทั้งฟุตบอล เล่นจริงจังมาก เอาเป็นเอาตาย จนแทบไม่ได้เรียนหนังสือ เล่นบาสฯ จนถึงมัธยม ก็ต้องเลิกเพราะไม่ได้รับการส่งเสริม ประกอบกับเราชอบด้านช่าง เจองานไม่ได้ อยากจะทำ ต้องหยิบต้องจับ พอดีช่วงนั้นระบบไฟฟ้าเริ่มเข้าบริการ ก็เลยเปลี่ยนแนว รับเดินสายไฟตามบ้าน เสาร์อาทิตย์ไม่เคยหยุด รายได้ดีมาก

ช่างกองทัพบก : เพราะความชอบด้านช่าง เลยเข้าโรงเรียนช่างกองทัพบก ที่ ททบ. 5 สนามเป้า ซึ่งปัจจุบันไม่มีแล้ว, ผมสอบได้ที่ 1 ได้รับเลือกเข้าทำงานที่นั่นตั้งแต่เรียนจบ จนอายุงานมากที่สุดของช่อง 5 คนนึงเลยก็ว่าได้ มีประสบการณ์ยาวนาน รับรู้ถึงความเป็นมาเป็นไปแทบทุกเรื่องขององค์กร

ซ่อมโทรทัศน์ : หน้าที่ตั้งแต่แรกของผมคือเป็นช่างซ่อมโทรทัศน์ อยู่ที่ ททบ. 5, สมัยนั้น ที่นั่นยังมีการขาย ทีวี ยี่ห้อ RTA และเปิดรับซ่อมด้วย ผมอยู่จนยุบแผนก ก็ได้ย้ายไปฝ่ายเทคนิค ดูเรื่องการออกอากาศ ตัดต่อเทป อัดละคร ตั้งแต่สมัยยุคที่ยังเป็นเทปขนาด 2 นิ้ว ม้วนใหญ่มาก หนักมาก อุปกรณ์ต่าง ๆ ราคาแพงมหาศาล ก่อนเทคโนโลยีจะพัฒนาให้ค่อย ๆ มีขนาดเล็กลง ๆ จนทุกวันนี้กลายเป็นระบบดิจิตอล

วิถีชีวิต : สมัยยังอายุไม่เยอะ พวกเรามีความสุขกับการทำงานมาก ยิ่งเวลามีถ่ายทอดสด หรือบันทึกเทป ตามต่างจังหวัด ได้ออกไปทำงาน เหมือนกับได้ไปเที่ยว อยู่ฟรี กินฟรี เพราะตอนนั้นยังไม่ได้คิดถึงเรื่องการสร้างฐานะ มีครอบครัว นึกย้อนไปแล้วก็รู้สึกเสียดายเวลา ที่ปล่อยเที่ยวเล่นไปในช่วงนั้น เพราะเด็กวัยรุ่นยังไม่คิดอะไร ไม่ได้มองอนาคตด้วย คิดง่าย ๆ แค่ว่า จะเปิดร้านขายทีวี จ้างช่างมาซ่อม แต่พอมานั่งมอง ก็เห็นปัญหาว่า แบบนี้จะรวยได้ยังไง ไม่มีเขา เราก็ไม่ได้ตังค์ แต่ถ้าจะซ่อมเอง วันนึงจะซ่อมได้กี่เครื่อง ชีวิตก็อยู่แค่ตรงนั้น ยิ่งถ้าวันไหนไม่สำเร็จ ไม่มีลูกค้า วันนั้นคือศูนย์เลย จึงต้องหาอะไรที่มันงอกเงย

ตากล้องรับจ้าง : สมัยก่อนคนที่มีกล้องวีดีโอ ถ่ายได้ ตัดต่อเป็น ยังไม่ค่อยมี กล้องตัวแรกก็ซื้อมือสอง Panasonic M1 ราคาไม่กี่พัน แต่ทำเงินให้กับเราได้เยอะมาก ไปถ่ายงานแต่งงาน งานบวช งานพิธี คิดแค่งานละสองพัน ทำไตเติ้ลให้หน่อย แล้วก็ถ่ายไปตัดต่อไป คอยคุมภาพให้ดี สลับกว้างแคบ ไปเรื่อย ๆ ก่อนจะถ่ายมีมุมอยู่ในหัว ว่าจะเริ่มตรงไหนจบตรงไหน ทำให้ดูแล้วเนียนมีความต่อเนื่อง ไม่โดดไปโดดมา ภาพนิ่งก็รับถ่ายด้วย รื้อซ่อมกล้องเองก็ทำมาแล้ว

ZOOM VEDIT : จากเริ่มเองทั้งหมด ตั้งต้นจากศูนย์ ถ่ายเอง ตัดต่อเอง พอความพร้อมเริ่มมีมากขึ้น ก็ขยับไปเปิดบริษัท ซูม วีดิท จำกัด เป็นโปรดักชั่นเฮ้าส์ รับงานครบวงจร มีทั้ง การถ่ายทำสารคดี ถ่ายละคร ถ่ายทอดสด มีรถโอบี ทุกอย่างเป็นของเราหมด ละครที่เราผลิตให้แต่ละช่อง เมื่อขึ้นชื่อให้เครดิตบริษัทเรา ถึงแม้จะอยู่เบื้องหลัง ก็รู้สึกประทับใจว่าเป็นฝีมือของลูกน้องเราทั้งนั้น ได้สร้างชื่อเสียง ได้สร้างโปรไฟล์ เวลาอ้างอิงไปยื่นเสนองานสู้กับคนอื่น มันเป็นอะไรที่ยิ่งใหญ่ ยิ่งเวลาคนพูดถึงละครเรื่องนั้น สารคดีเรื่องนี้ว่า ภาพสวย มุมสุดยอด ซึ่งทีมงานของเราถ่ายทำ มันยิ่งทำให้ภาคภูมิใจ ทำให้ได้งานสำคัญ ๆ ได้รับความไว้วางใจต่อเนื่องมาเรื่อย ๆ เคยมีพนักงานมากสุดเกือบร้อยคน พอมีชื่อเสียง การไปประมูลงานกับหน่วยงานต่าง ๆ ก็มีมากขึ้น เข้าหน่วยงานไหน เราได้รับเกียรติให้มีโอกาสก่อน เพราะเชื่อฝีมือกันอยู่แล้ว งานที่ภาคภูมิใจที่สุด คือ การแข่งขันกีฬาเอเชี่ยนเกมส์ ที่ประเทศไทยเป็นเจ้าภาพ ในปี 1998 ที่ใช้อุปกรณ์และบุคลากรของ ซูม วีดิท เป็นจำนวนมาก

ต้นทุนสูง : อุปกรณ์ด้านวงการโทรทัศน์ ราคาแพงมาก ต้องลงทุนสูง พอใช้ไปจะได้กำไร พอจะผ่อนหมด เทคโนโลยีเปลี่ยน อุปกรณ์ที่มีเริ่มไม่ทันสมัย ต้องขยับไปซื้อรุ่นใหม่อีกแล้ว เพราะคนที่มาเช่า ก็อยากจะได้ของรุ่นใหม่ อยากได้ผลประโยชน์ที่ดีที่สุด ซึ่งเราต้องลงทุนซื้อมาแพง แต่พอผ่านไปราคาก็ตกลงจนไม่เหลือ ทุนที่ลงไปก็จมอยู่ในนั้น กลับไปเป็นหนี้อีก วนเวียนอยู่อย่างนี้

เปลี่ยนถ่ายธุรกิจ : จนรู้สึกว่าอิ่มตัวกับสายงานนี้แล้ว ก็ตัดสินใจค่อย ๆ ลดบทบาทลง แต่ก็ไม่ได้ทำให้พนักงานของเราต้องเดือดร้อน เพราะเขามีประสบการณ์กันทั้งนั้น ที่ไหนก็อยากได้ตัว แต่ถ้าใครยังอยากอยู่กับเราต่อ ก็มีงานให้ทำแบบค่อยเป็นค่อยไป มีการโอนถ่ายพนักงาน ใครที่อยากอยู่กับเราต่อก็มีงานอื่นให้ทำ แต่ส่วนใหญ่เมื่อไปสมัครงานในสาขาเดิมก็มีแต่คนอ้าแขนรับ เพราะชื่อเสียงและประสบการณ์เราที่สะสมไว้

มองอนาคต : พอเริ่มต้นก่อร่างสร้างตัว กว่าจะมีเงินซื้อบ้าน ก็ใกล้จะสี่สิบ พอผ่อนบ้าน ผ่อนรถ กว่าจะหมดก็ใกล้หกสิบ จะเกษียณแล้ว หลังจากนั้นจะทำยังไงถ้าไม่มีเงินเก็บ เพราะเวลาที่เหลือคือการหาเงินรักษาตัว ผมจึงรู้สึกเป็นห่วงเพื่อน ๆ ที่อาจจะประสบปัญหาแบบนี้กัน พอได้เงินมาก้อน แต่ไม่มีบำนาญ อยู่ไม่นานก็อาจจะหมด ต้องพยายามหาอาชีพอะไรทำ เพื่อจะหล่อเลี้ยงตัวเองไปได้อีกสักระยะ ถ้าเกษียณแล้วไม่มีเงิน อันตรายมาก ใครได้ลูกหลานดีก็โชคดีไป แต่ถ้าไม่ ก็กอดคอกันลำบากแน่นอน

ชีวิตเปลี่ยน : จากเดิมทำงานอยู่ในสายช่างเทคนิค พอหันมาดูเรื่องการก่อสร้างที่ไม่คุ้นเคย ก็เหมือนกับเริ่มนับหนึ่งใหม่ อาศัยคลุกคลีอยู่กับงาน มีประสบการณ์มาแล้วแทบจะทุกรูปแบบ โดนผู้รับเหมาหนีงานบ้าง ทิ้งงานบ้าง ถูกโกงสารพัด ทำงานไม่เรียบร้อย ทิ้งภาระไว้ให้ เราต้องเข้าไปซ่อมแซมเกือบทุกจุด จนต้องขยับมาสร้างเอง คุมงานเอง ยอมเหนื่อย ทำให้ต้นทุนลดลงไปมาก อยู่กับวงการนี้มากว่าสิบปี เรียนเอง รู้เอง ซึ่งจะไปหาที่เรียนที่ไหนก็ไม่ได้ ต้องแก้ปัญหาเอง อยู่กับงานใกล้ชิดตั้งแต่เริ่มจนเสร็จ ทำให้มีโอกาสขยายธุรกิจห้องพัก จนมีรวมถึงกว่าพันห้อง และยังได้ทำอสังหาริมทรัพย์อื่น ๆ ต่อเนื่องกันมาด้วย

ทำทั้งที ต้องให้ดีไปเลย : เราคิดใหม่ทำใหม่กับโครงการหอพัก เป็นอาคาร 7 ชั้น ห้องน้ำมีแยกส่วนเปียกส่วนแห้ง ติดแอร์ทุกห้อง แต่ละชั้นทาสีให้แตกต่างกัน ทำให้เขารู้สึกว่าน่ามาอยู่ ถึงจะเข้ามาจากถนนใหญ่ 3-4 ร้อยเมตร ก็ไม่มีปัญหา พอเปิดตึก แค่ไม่กี่วันห้องก็เต็ม เพราะเราตั้งใจสร้างให้ดีมีคุณภาพ เมื่อเดินหน้าแล้ว จะให้ยิ่งใหญ่ มันประหยัดไม่ได้ การทำหอพัก อะพาร์ตเมนต์ ถ้าคิดจะทำ ทุกอย่างในอาคาร ต้องใช้ของดี มีคุณภาพ การใช้วัสดุที่อยากจะประหยัด จะกลายเป็นการเลี้ยงไข้ตัวเอง ของที่ไม่ได้คุณภาพ อยู่ได้ไม่กี่ปีก็ชำรุด คนที่เข้ามาอยู่เขาฉาบฉวย มาแล้วก็ไป ไม่มารักษาของให้เราหรอก ถ้าเกิดความเสียหาย จะให้ไปปรับลูกค้า ๆ ก็รู้สึกสงสาร แล้วเราก็ไม่ควรจะเข้าไปซ่อมแซมเฟอร์นิเจอร์เลยสักอย่าง ต้องอยู่ได้เป็นสิบปี โดยไม่ต้องไปยุ่งกับมัน แบบนี้รอดแน่นอน ลูกหลานสบาย

ดวงนักพัฒนา : ผมสนุกกับงาน ยิ่งผลงานออกมาแล้วมีคนชม ยิ่งจะรู้สึกว่าภาคภูมิใจ ทำให้รู้สึกอยากทำโครงการต่อ ๆ ไปอีก ชอบการพัฒนา ทำทาง ทำน้ำ ทำไฟ ไม่ใช่แค่ประโยชน์ของเรา คนอื่นก็ได้ด้วย เป็นการสร้างบารมี เวลาผมจะไปซื้อที่ตรงไหน ก็จะบอกเพื่อน ๆ ว่าเราจะพัฒนาตรงนั้นแล้วนะ จะสร้างถนน ใครจะซื้อที่ตรงนี้ก็มาอยู่ด้วยกันเลย เพราะต่อไปอนาคตราคามันสูงขึ้นแน่นอน ใครที่เชื่อซื้อไว้ ก็เป็นตามนั้น ทั้ง ๆ ที่ เราไม่มีส่วนได้ส่วนเสียอะไรกับเขาเลย แต่ก็ยินดี ดวงผมเป็นคนพัฒนา ต้องเริ่มต้น เป็นคนบุกเบิก ถ้าเราไม่เริ่มเอง คนอื่นก็ไม่กล้า เราต้องเสี่ยงเอง แต่ก็ไม่เคยกลัวว่าจะขาดทุน เพราะถือว่าได้บุญ การทำทาง ทำน้ำ ทำไฟ ถือเป็นบุญที่ยิ่งใหญ่ ถนนที่เราสร้าง บางครั้งต้องยอมจ่ายมหาศาล เพียงเพื่อต้องการให้ถนนใช้งานได้สะดวกขึ้น คุณอื่นอาจจะไม่คิด แต่ผมคิด และยินดีจ่ายเอง เพื่อประโยชน์ส่วนรวม ซึ่งเราก็ได้อานิสงส์ให้เจริญรุ่งเรืองไปด้วย ตลอดระยะเวลา 10 ปี ทั้งหมดเราพัฒนาโครงการมาแล้ว ตั้งแต่ รังสิต คลอง 6, ธรรมศาสตร์ รังสิต, ม.กรุงเทพ รังสิต, อาคารพาณิชย์, คอนโด จนถึง หมู่บ้าน ซูมสิรีน รังสิต คลอง 6

กอล์ฟ : หลังจากทำงานแล้ว ก่อนหน้าปี 2540 ไม่ได้เล่นกีฬาอะไรเลย ทำแต่งาน ถ่ายวีดีโออย่างเดียวก็ล้นมือแล้ว ช่วงต้มยำกุ้ง ขณะที่ธุรกิจส่วนใหญ่เจอปัญหา แต่เรากลับมีงานมากขึ้น ช่วงนั้นนับว่างานทางด้านสื่อไม่ตก จังหวะเราดีทำให้ลืมตาอ้าปากได้ แล้วพอดีพี่ ๆ ในช่อง 5 พากันไปเล่นกอล์ฟ เราก็ตาม ๆ ไป พอได้จับปุ๊ป ก็ชอบทันที แล้วก็เล่นต่อเนื่องมาตั้งแต่ตอนนั้น มันเป็นความสนุก ได้เพื่อน ได้เดินแล้วรู้จักกัน ทุกอย่างมันฟ้องออกมาหมด ทำให้แยกแยะคนได้ อยากให้ทุกคนมาลองกัน ไม่ลองเองไม่รู้ แต่ผมเวลาเล่นมักจะใจร้อน ไม่รอบคอบ ถ้ามีการพนันแล้วมักจะเสีย ไม่ชอบเล่นการพนัน แต่ถ้าไม่พนัน จะตีดี เพราะไม่กดดัน เล่นพนันแพง ๆ ก็ไม่อยากเล่น จะกลายเป็นการโกง เล่นพอหอมปากหอมคอก็พอ เราอยากได้เงินเพื่อนหรือ เรากินเขามาก็สงสารเขา สู้ไปนั่งกินข้าวกันดีกว่า ต่างคนต่างพอมี แต่ต้องมาเล่นแล้วจ้องเอาเงินกัน พอเล่นแพง ก็จะโกงกันอีก เพราะต้องเสียให้หลายคน รวยแค่ไหนก็ไม่อยากแพ้

จิตใจเป็นสิ่งสำคัญ : ผมเป็นคนเล่นกอล์ฟแล้วมีความสุข ยิ่งได้เจอกับก๊วนดี ๆ ไม่จ้องเอาเปรียบกัน เวลาเล่นก็พูดคุยทะลึ่งตึงตัง แซวกันบ้าง สร้างเสียงหัวเราะเฮฮากันไป ไม่ใช่แค่ตัวเองหรือกับเพื่อน ยังพยายามทำให้แคดดี้ที่เดินร่วมก๊วนกับเราสนุกไปด้วย อย่างลูกไกล ๆ ยาก ๆ ที่มีโอกาสพัตต์ลงน้อยมาก จะบอกล่วงหน้าเลยว่า ถ้าลง จะแจกรางวัลรอบวง ทำให้เขาช่วยลุ้นช่วยเชียร์ ไม่มีใครอยากเจอนายเครียด ๆ อยากไปด้วยกันแล้วผ่อนคลาย เรามีความสุข เขาก็มีความสุขไปกับเรา ถ้าให้ออกไปเจอคน ได้หัวเราะ กลับบ้านมาแล้วมีความสุข นอนหลับสบายเต็มอิ่ม นั่นแหละกำไรชีวิตแล้ว

คืนกำไรสังคม : การช่วยเหลือคนที่ด้อยกว่า เป็นเรื่องใหญ่ ผมชอบทำบุญกับคนเป็น เช่น โรงเรียน ต้องการช่วยเหลือเด็ก ๆ ให้มีโอกาส มีอนาคต ต่อไปถ้าเรามีคนเก่ง ๆ เขากลับมาช่วยพัฒนาประเทศ หรือโรงพยาบาล เพื่อดูแลผู้ยากไร้ โครงการเหล่านี้มีอยู่ในหัวแล้ว แค่รอจังหวะที่พร้อม ก็จะลงมือทำทันที ยังฝันเลยว่าอยากมีส่วนในการทำสนามกอล์ฟ สปอร์ตคอมเพล็กซ์ ไม่ได้หวังเพื่อตัวเองจะรวย แต่อยากช่วยเหลือคน ช่วยสังคม อยากฝึกเด็กให้เล่นกีฬาเก่ง ๆ สร้างชื่อเสียง เป็นการช่วยประเทศชาติอีกทางหนึ่ง

ชีวิตที่มีความสุข : ทุกวันนี้ถือว่าทุกอย่างลงตัว ธุรกิจไม่น่ากลัวเดินไปได้สวยแล้ว หน้าที่สำคัญคือ ใช้ชีวิตให้แข็งแรง เพื่ออยู่เป็นคู่กับลูก อยากเห็นความสำเร็จของเขา เป็นห่วงอยู่แค่เรื่องนี้ ผมมั่นใจในตัวเองว่า เรามีแต่ช่วยเหลือคน สักวันต้องมีอะไรกลับคืน ถนนหนทาง น้ำ ไฟ ลงมือทำเองตลอด โดยไม่ต้องรอใครมาหุ้น ถือว่าถ้ามีคนมาใช้เส้นทาง มาผ่านทาง ก็ได้บุญแล้ว ยินดีเปิดให้ใช้ได้เป็นสาธารณะ ควักทุนเอง ทั้งถนน ทั้งสร้างไฟส่องสว่าง เราดูแลเอง ความตั้งใจนี้อาจจะช่วยให้เราได้รับผลบุญนี้ก็ได้ครับ