Interview

“..ความสุขที่เกิดจากการที่เราได้ให้..” ลี พึ่งบุญพระ

“..ความสุขที่เกิดจากการที่เราได้ให้..”
ลี พึ่งบุญพระ
ประธานกรรมการ
HI! MAGAZINE

เพราะเป็นลูกสาวคนเดียวของคุณแม่ที่รักเธอเหมือนไข่ในหิน ไม่ค่อยให้ไปไหน เลิกเรียนต้องรีบกลับบ้าน แล้วคนก็มักจะมองว่า คุณลี “ดุ” จนขึ้นชื่อว่าเป็น “แม่เสือ” มาตั้งแต่เด็ก แต่จริงๆ แล้วเธอบอกว่า ตัวเองไม่ได้ดุเลย แต่อาจจะเป็นเพราะสัมผัสพิเศษอย่างหนึ่งก็คือ คุณลี จะทราบทันทีว่าใครมาดีหรือมาร้าย จึงไม่ค่อยได้คบใครมากนัก แล้วยังไม่ค่อยชอบยิ้มอีก เลยดูเหมือนไม่ค่อยมีมนุษยสัมพันธ์เท่านั้นเอง

กิจกรรมโปรดปรานของคุณลี ที่ดูแล้วขัดกับบุคลิกของแม่เสือสาวที่คนอื่นเกรงกริ่งก็คือ การ “ทำความสะอาด” เมื่อกลับมาถึงบ้านจะดึงสายยางออกมาฉีดล้างจนเรียบร้อย พอบ้านตัวเองเสร็จเรียบร้อยก็ข้ามไปช่วยฉีดให้เพื่อนบ้านอีกด้วย

“คุณแม่บอกว่า ดิฉัน น่าจะเป็นผู้ชายมากกว่าผู้หญิง แต่สงสัยจะวิ่งเร็วไปหน่อย เพศชายที่พระแม่กวนอิมกำหนดให้เลยหลุดหายไปก่อนที่จะติดเข้าที่เข้าทาง” คุณลี เล่าถึงที่มาของความแก่นแก้วจากคำบอกเล่าของคุณแม่

“ตอนเด็กก็เคยนึกอยากเป็นแอร์โฮสเตสตามสมัยนิยม แต่คิดว่ายังไงเราก็คงเป็นไม่ได้ เขาคงคัดเอาแต่คนยิ้มแย้มมีมนุษยสัมพันธ์ ซึ่งนั้นไม่ใช่ตัวตนของเราเลย จึงเลือกงานที่ทำแบบไม่ต้องสุงสิงกับใคร ตั้งใจทำงานแบบเงียบๆ จนกระทั่งมีครอบครัว ลูกๆ โตกันหมด เรียนจบได้ทำงาน แล้วลูกคนกลางก็พาดิฉันเริ่มออกงานสังคม แรกๆ คนก็พากันสงสัย ว่าเราปิดตัวเงียบมานานมาก แล้วทำไมถึงได้ออกมา สามียังบอกว่า คนอื่นเข้าสังคมยังได้ผลประโยชน์ แต่ทำไมเราเข้าแล้วมีแต่จ่ายกับจ่าย แต่ทั้งหมดก็คือ ความสุขที่เกิดจากการที่เราได้ให้ ได้หยิบยื่นโอกาส ได้แบ่งปันให้กับผู้ที่มีโอกาสน้อยกว่า”

“คนเราย่อมมีทั้งคนรักและคนชัง เราต้องไม่สนใจ สิ่งที่จะมาบั่นทอนชีวิตจิตใจ โชคดีที่คู่ชีวิตดีมาก มีความเข้าอกเข้าใจ สามีไม่ชอบไปไหน มีความสุขอยู่กับบ้าน แม่กับลูกเลยออกไปลุยกันสองคน เริ่มช่วยงานตั้งแต่สภาสตรีสังคมสงเคราะห์, สโมสรซอนต้า ฯลฯ อะไรที่เข้าไปช่วยได้ก็ช่วยเต็มที่ แล้วการเข้าไปช่วยงานต่างๆ ยังทำให้เราได้รู้จักคน รู้จักวิถีชีวิตของแต่ละคนว่าใครเป็นอย่างไร ซึ่งหลายๆ คนที่เราเห็นว่าหน้าฉากสวยหรูนั้น บางทีหลังฉากอาจจะไม่เป็นแบบที่เห็นเลยก็เป็นได้”

ความสุขทางใจที่สำคัญอีกอย่างในชีวิตคือ เมื่อราว 13 ปีก่อน คุณลีมีความรู้สึกขึ้นมาเฉยๆ ว่า ถึงเวลาแล้วที่ต้องไปกราบไหว้บูชาเสด็จพ่อ ร.5 และเสด็จแม่สุนันทา ซึ่งถือเป็นมงคลสูงสุด เข้ามาเพราะความศรัทธา เชื่อในพลังที่ได้รับ เวลาไปวัดเมื่อไหร่ก็เรื่องทำความสะอาด กวาด ล้าง เช็ด ถู จะเรียกใช้คนอื่นก็ไม่ทันใจ ไม่ได้ดังใจด้วย ลงมือทำเองเลยดีกว่า แล้วยิ่งเมื่อได้พบกับ “คุณแจ๋ว” (สุชาภา ผลชีวิน) ที่วัดกู้ ซึ่งเคารพและบูชา เสด็จพ่อเสด็จแม่ เหมือนกัน ก็เกิดรู้สึกผูกพันราวกับคบหากันมานานโดยทันทีตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ นอกจากนี้ทุกๆ เดือน ต้องไปกราบหลวงพ่อโสธร, พระอินทร์ พระพรหม พระแม่อุมาเทวี พระพิฆเนศ ทั้งหมดนี้ที่วัดแขก และ ศาลเจ้าพ่อเสือ เพื่อความเป็นสิริมงคลของชีวิต

คุณลี เป็นคนใจร้อนมาก ตรงกับนิยามที่บอกไว้เลยว่า “ขยัน ซื่อสัตย์ อดทน” ทำอะไรต้องทำเลย ไม่มีคำว่าเดี๋ยว แต่สิ่งทั้งหมดนี้ เมื่อมาตรึกตรองดูก็พบว่า บางครั้งเมื่อฝืนเกินไปคือการทำร้ายตัวเอง บางสิ่งบางอย่างอาจจะรอถึงพรุ่งนี้ก็ได้ ตื่นมาค่อยลุยต่อให้เต็มที่ยังมีประสิทธิภาพมากกว่า… “ช่วงหลังๆ นี้เลยคิดว่าชีวิตช้าลงได้บ้าง แต่ก็ยังคิดเสมอว่า เรายังตายไม่ได้ ไม่ใช่ว่ากลัวตาย แต่เรายังมีหน้าที่อีกมากที่ต้องดูแลรับผิดชอบ แล้วก็ต้องรู้จักคำว่า พอ ถึงจะมีความสุข”

“ทุกสิ่งทุกอย่างอยู่ที่ใจเรา เมื่อเราทำดี คิดดี ผลลัพธ์ที่ดีย่อมจะออกมา ความชอบที่เราได้มาโดยไม่ทำให้เราเองเดือดร้อน ไม่ทำให้คนอื่นต้องเป็นทุกข์ และยังสามารถเผื่อแผ่ไปยังคนรอบข้างได้ นั่นคือสุขที่แท้จริง อย่างสไตล์การแต่งตัวนี้ลูกชายคนกลางเป็นคนดูแลทั้งหมด เขาชอบให้คุณแม่สวย เราก็ชอบ รู้สึกว่าเป็นตัวตนของเราดีค่ะ”

IMG_2518