แนวทางกีฬาเพื่อชาติ
แนวทางกีฬาเพื่อชาติ
ประเทศไทยเราถึงแม้จะอยู่ในสมรภูมิที่ได้เปรียบในแทบจะทุกด้านของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ พอเราคิดจะทำอะไรสักทีซึ่งทำให้คนไทยเราลืมตาอ้าปากได้มันก็จะมีอันเป็นไปอยู่เสมอ ตัวอย่างเช่นสนามบินสุวรรณภูมิที่กว่าจะเป็นรูปร่างได้ก็น่าจะเกือบๆ 40 ปีเข้าไปนั่นอะไรมันจะขนาดนั้น เอาอีกสักโครงการนั่นคือ “คอคอดกระ”ที่ทำท่าว่าจะขุดเป็นคลองแบบคลอง “ปานามา” หรือ “คลองสเดช” สุดท้ายปลายทางก็เงียบหายการเป็นอากาศธาตุไปฉิบ ทีนี้เห็นว่าจะสร้างท่าเรือน้ำลึกทั้งทางอ่าวไทยและอันดามัน ซึ่งจะเปิดสู่อีกฟากฝั่งของมหาสมุทร โดยการเชื่อมเป็นทางรถยนต์หรือรถไฟแบบนี้ความเป็นได้มันก็พอน่าสนใจอยู่ แต่ในมุมมอง “คลอง”ที่ว่ามาก่อนหน้า คืออาจจะกระทบต่อความมั่นคงของชาติอยู่อันเป็นด้ามขวานซึ่งปกติมันก็มีความล่อแหลมอยู่ขณะนี้ แต่จะด้วยอะไรก็ตามจุดใหญ่ใจความก็ต้องยกปัญหาทั้งมวลไปอยู่ที่เมืองลอดช่อง เพราะเมื่อใดที่ไทยเราทำโครงการนี้สำเร็จจะเป็นคลองหรือทางบกมันจะส่งผลกระทบอย่างใหญ่หลวงต่อเขานั่นเอง ดังนั้นหากจะมีไฟใต้น้ำมันก็คงไม่หน้าแปลก การแจกเงินเล็กน้อยเพื่อคอยตัดแข้งขาเรากับโครงการทั้งหมดมันคงคุ้มค่าแน่นอน…
ในขณะที่เรามีศึกนอกอยู่มากมายหลายปัญหาศึกในของเราเองก็เล่นไม่แพ้กันเท่าที่ขณะครูไก่มีอายุใกล้แซยิดเข้าไปทุกขณะความสงบสุขผู้คนจะมีได้สักสามปีห้าปีมั้ย และนี่คือศึกในที่ยืดเยื้อมานานกาเลเต็มทีแล้ว เห็นทีว่ามันจะจบยากเอาด้วย แล้วดูว่าจะเล่นกันแรงนอกกติกากันมากขึ้นทุกวัน แต่จะอย่างไรก็ช่างคนดูกีฬาอย่างครูไก่ขอคิดถึงกีฬาที่มันควรจะเป็นที่พึ่งของคนกีฬาได้มันก็มีแค่ 2 ชนิดนั่นคือ “มวยไทย” และตะกร้อ” เพราะทั้งสองชนิดนี้เราเป็นผู้ผลิตและใช้กันชนิด 100% ถึงขนาดพูดได้เต็มปากว่าตั้งแต่หัวจดปลายเท้า เราผลิตและใช้ได้เองทั้งหมดทั้งสิ้น เพียงแต่ความกว้างขวางในการเล่นในระดับนานาชาติคงมีมวยไทยเรานี่แหละที่เป็นของที่ได้เปรียบ ของที่เราผลิตทุกชิ้นเป็นที่ยอมรับในหมู่มวลของคนที่ชมและรักความสะใจ ดูเอาก็แล้วกันตั้งแต่มงคลยันแองเกิ้ลต้อง “เมดอินไทยแลนด์”เท่านั้น ตะกร้อเองก็พอรับได้ ผลิตเองใช้เองก็ดูสบายใจไปอีกอย่างหนึ่ง…
ทีนี้ลองหันมาดูกีฬาที่เป็นที่รู้จักในทัวร์ทั้งหลายที่เป็นระดับอาชีพเกือบร้อยทั้งร้อยของนอกทั้งสิ้น เราเล่นเราใช้เงินทองมีแต่ไหลไปสู่กระเป๋าคนอื่น จะคืนมาก็แค่เล็กน้อยเท่านั้นเอง ดังนั้นเราควรคิดและมองว่ากีฬาอะไรในระดับอาชีพหรือคนอื่นเขาเล่นได้โดยที่ไทยเราเป็นผู้ผลิตอุปกรณ์ให้พวกเขาเล่นกันแบบนี้มันถึงจะได้ทั้งขึ้นทั้งล่อง ช่วยกันระดมสมองกันนะครับ เราทำอะไรบ้าง วัตถุดิบของเรามีอะไรบ้าง มีผู้คนฝึกฝนได้เองแบบไม่ยากเย็นและที่สำคัญต้องมีรางวัลสำหรับทั้งผู้เล่นและบุคคลที่เกี่ยวข้องจะมากน้อยต้องมีเป็นขวัญและกำลังใจของทุกคน…ฝากไว้นะครับคิดกันหน่อย..
ครูไก่