ตอนที่ 21 ความรัก คือ สายใย (8)
๒๑. ความรัก คือ สายใย ๘
แพรู้สึกถึงเลือดลมในร่างกายไหลเวียนเป็นปกติ และอบอุ่นที่พบและแก้ว ช่วยกันดูแลแม่ลูก ทำให้สามารถหลับได้โดยปราศจากความกังวลใดๆ พบมองดูเมียรักและลูกด้วยประกายตาที่ทอแสงแห่งความรักและความห่วงใยเต็มเปี่ยม
“ใบบัว ลูกพ่อ หนูเกิดตอนพระจันทร์เต็มดวงพอดีเลยนะลูก หนูสวยเหลือเกินลูกรัก สมใจแม่ของหนูแล้ว”
แล้วพบก็คิดถึงยายพริ้มซึ่งเปรียบเสมือนผู้ให้ชีวิตพบและแพ ยกมือท่วมหัวแหงนเงย
ขึ้นไปบนฟ้าซึ่งแน่ใจว่ามีสายตาของยายกำลังมองดูอย่างห่วงใย
“ยายครับ ยายเคยบอกเราสองคนทุกอย่าง พบจะดูแลแพและลูกเป็นอย่างดีอย่างที่ยาย
ไว้ใจพบครับ”
ยายปลื้มบอกว่า
“ให้เมียเอ็งพักผ่อนมากๆ เถอะ แพหลับไปแล้ว พบไปจุดธูป ๑๙ ดอก กลางแจ้งบอก
เบื้องบนเทพยดาทั้งหลายบนฟากฟ้า ท่านจะได้คุ้มครองครอบครัวพบไงล่ะ”
“ครับยายปลื้ม”
พบทำหน้าที่ตามคำแนะนำแทนแพ นำพาน กรวยใบตอง ขันธ์ ๕ ที่แพเตรียมไว้ ซึ่งเป็น
เทียนผึ้งแท้ที่ยายพริ้มเคยสอนให้แพทำ เทียนขี้ผึ้งแท้ใช้จุดบูชามีกลิ่นหอมและไม่เป็นอันตราย
“ยายปลื้มฉันทำตามที่ยายบอกแล้วเดี๋ยวธูปหมดฉันจะไปกรวดน้ำเลยนะยาย”
“เออดีมากพบ เป็นศิริมงคลแก่ลูกของเรา เจ้าเตรียมของรับขวัญลูกเจ้าไว้หรือเปล่า”
“มีครับยาย รอให้แพเขาตื่นขึ้นมาก่อนดีไหมยาย”
“ได้ข้าจะอยู่เป็นเพื่อนกับแพคืนนี้ ขอแค่สาดให้ฉันนั่งแค่นั้น ฉันจะนั่งสมาธิจนถึงรุ่ง
เช้าวันใหม่ ลูกสาวของเจ้าบุญหลายนัก ไม่ต้องห่วงแม่ลูกปลอดภัยดีแล้วเจ้าพบ”
“ครับ เดี๋ยวฉันให้แก้วจัดเตรียมสาดให้ยาย”
“เดี๋ยวแก้วจัดให้เจ้าค่ะ”
ยายปลื้มนั่งสมาธิ…หายใจเข้าพุท หายใจออกโธ จนได้ยินเสียงไก่ขันเมื่อตอนใกล้รุ่ง
ยายปลื้มก็กระวีกระวาดร้องเรียก
“แก้วเอ้ย เตรียมของใส่บาตรให้ยายด้วยนะ ยายจะขอใส่บาตรที่บ้านคุณพบเธอนี่แหละ”
“ได้จ้ะยาย”
…………………………………………………
แพค่อยๆ ลืมตาขึ้น หันมองดู ใบบัว ลูกสาวแรกเกิดที่นอนหลับตาพริ้มด้วยความปลื้มปิติ
และส่งเสียงเรียกพบผู้เป็นสามี
“พบ พบ”
ทันทีที่ได้ยินเสียงเรียกพบก็โผล่หน้าที่เปื้อนไปด้วยรอยยิ้มเข้ามาทันที
“ว่าไงแพ ตื่นแล้วเหรอ”
“ตื่นแล้วจ้ะ แพว่าแพไม่ได้หลับนะพบ เมื่อกี้แพเห็นยายใส่ชุดนุ่งขาวห่มขาวและมา
บอกกับแพว่า ยายไปแล้วล่ะน่ะ อย่าลืมสร้อยพญานาคให้ลูกสาวด้วย ขอให้พระคุ้มครองครอบครัวหนู แล้วยายก็ค่อยๆ หายไปในปุยเมฆน่ะพบ พบรีบเปิดกล่องเอาสร้อยให้แพทีนะ”
“ได้ซิ”
พบรีบเดินไปเปิดหีบกล่องไม้ และหยิบสร้อยพญานาคมณีเขียวส่องยื่นให้
“อุ้มลูกมาใกล้ๆ แพหน่อย แพจะมอบให้ลูกใบบัว”
ยายปลื้มบอกว่า
“แก้วไปใส่บาตรกับยายไป”
“จ้ะยาย”
ยายปลื้มกับแก้วออกจากห้องไปแล้ว พบอุ้มลูกมาวางบนตักแพ
“ลูกจ๋า สร้อยพญานาคเส้นนี้คุณยายพริ้มที่เปรียบเสมือนผู้ให้กำเนิดแม่ มอบให้หนูมัน
เป็นของหนูนะลูก”
ยังไม่ทันที่แพจะวางสร้อยพญานาคลง…เสียงฟ้าร้องคำรามดังสนั่นหวั่นไหวทั่วบริเวณ
ริมโขง ทำให้ยายปลื้มที่กำลังใส่บาตรอยู่กับแก้วริมคลองถึงกับสะดุ้งสุดตัว ยายปลื้มรีบคว้ามือแก้วเดินกลับเข้าบ้านอย่างไม่รีรอ พอเดินขึ้นเรือนยายปลื้มมองเห็นสายสร้อยพญานาคมณีเขียวส่องที่วางอยู่ข้างตัวใบบัว ยายปลื้มถึงกับอุทานออกมาเสียงดัง!
“อย่างนี้นี่เองคุณหนูผู้มีบุญมาเกิด หนูใบบัว”
มณีจันทร์ฉาย