กีฬาที่ต้องรักษาระยะห่าง
จากมาตรการที่บ้านเรากำลังจะปลดล็อคปล่อยเบรคมือให้เริ่มมีการขยับเขยื้อนเคลื่อนกายได้มากขึ้น แต่สำหรับวงการกีฬาของบ้านเราและของโลกก็ยังถกเถียงกันอยู่อย่างเอาเป็นเอาตายว่า “ตกลงกีฬาจะทำอย่างไรกันดี” โดยเฉพาะกีฬาที่ต้องการผู้ชมจำนวนมากเพื่อเป็นรายได้ในการจัดการแข่งขัน เพราะลำพังสปอนเซอร์แต่เพียงอย่างเดียวนั้นในแง่ของธุรกิจมันไม่สามารถทำให้การแข่งขันราบเรียบไปได้เลย ดังนั้นผู้เข้าชมที่ต้องควักกระเป๋าพร้อมจ่ายทันทีมันจะมีกันอีกเท่าไรกันเชียว แล้วกีฬาที่ปกติแทบจะหาผู้เข้าชมยากเย็นนั้น มันจะหาความเจริญงอกงามได้อย่างไร…
พอปลดปล่อยทุกแง่ทุกมุมของการทำมาหากินผมคิดว่าบรรดามดหมอที่เคยลุยงานกันแบบหามรุ่งหามค่ำ คงจะร้อนๆหนาวๆกันอีกรอบแต่ด้วยเคยออกสมรภูมิมาแล้วก่อนหน้าคงมีความรู้และความสามารถในการจัดการกับเจ้าโรคร้ายให้อยู่ในวงจำกัดไว้ได้ แต่จะให้มันสงบราบคาบเหมือนในอดีตคงยากนักที่จะทำได้ แต่ถ้าเมื่อใดเรามี “วัคซีน”ที่เชื่อใจได้โรคนี้คงเป็นเรื่องธรรมดา หรือเป็นโรคประจำถิ่นไปซะเท่านั้นเอง…
ตอนนี้ขอกลับมาที่วงการ “เทนนิส”บ้านเราตอนนี้มันสงบเงียบกันเลยก็ว่าได้ ข่าวคราวไม่มีอะไรมาพูดมาคุยกันได้เหมือนเมื่อก่อนทั้ง ATP TOUR หรือ WTA TOUR ตลอดจน ITF…ทั้งในระดับเด็กและผู้ใหญ่เงียบกริบ แบบนี้ใครที่เตรียมตัวจะออกไปเก็บคะแนนในต่างแดนก็ต้องควานหาแถวๆเอเชียเรานี่แหละ แล้วต้องเป็นประเทศที่ปลอดและสงบจากโควิด-19 อีกด้วย ส่องกล้องไปหลายเมืองก็ทำได้แค่ซ้อมได้ที่ไทยเรานี่แหละ ลุยกันไปก่อนในช่วงนี้อยู่กับที่บ้านเรานี่แหละลูกๆหลานๆ แล้วยิ่งเครื่องบินนั้นก็ยังไม่ยอมให้แตะในเมืองไทยให้เป็นเรื่องเป็นราว การจะก้าวออกไปเก็บคะแนนโดยเรือหรือเกวียนก็ยังไม่ได้จริงๆ เราไม่ไว้ใจเขาหรือเขาเองก็ยังกล้าๆกลัวๆเราอยู่เหมือนกัน…ลองแบบนี้คงต้องกลับมานั่งวางแผนว่าอะไรที่เราพอจะทำได้ในฐานะ “ประเทศที่มีการจัดการกับ COVID-19 ได้ยอด” ประเทศหนึ่งในโลก แต่ที่น่าสงสารเด็กๆก็เห็นจะเป็นกำแพงที่ป้องกันเด็กเรากับคะแนนคือ “สปอนเซอร์”ที่จะมองกีฬานี้เป็นเรื่องที่ต้องเข้ามาช่วยเหลือโดยด่วนหรือเปล่า หรือถ้าผู้สนับสนุนจากอดีตยังคงมอง “เทนนิส”เป็นเพียงกีฬาที่ตายจากคนไทยไปนานแล้วก็จับกันเพียงเท่านี้…
การวางแผนที่จะพลิกเอา “เทนนิส”มาอยู่ในความนิยมอีกรอบ คำตอบก็ต้องเหมือนเดิมคือ “ควานหาสตาร์มาประดับวงการอีกรอบ”ทั้งชายและหญิง แล้วยิ่งหล่อและสวยมันจะช่วยได้มากโขทีเดียว ลองไปส่องกล้องหามาก็แล้วกันว่ามันจะหาได้หรือเปล่า อีกรอบคือแนวความคิดที่มีต่อ “เทนนิส”แบบเก่าๆนั่นคือมีอะไรก็ใช้ไปก่อนบอกเลยนะ “ไม่มีวันจะถึงฝั่งหรอกครับ” อะไรที่พอจะเปลี่ยนได้ก็ลงมือทำได้เลย…แต่จะเปลี่ยนความคิดแบบโบร่ำโบราณที่มีมายาวนานมันยากเย็นแท้ๆ ส่วนจะมีอะไรบ้าง…คราวหน้าค่อยมาว่ากัน…
ครูไก่
