สนามนี้ให้มากกว่า สนามกอล์ฟ
สนามนี้ให้มากกว่า “สนามกอล์ฟ”
“สนามกอล์ฟ” ในความคิดและสายตาเราคงจะประมวลข้อมูลทั้งหมดออกมาได้ไม่แตกต่างกันมากมายนักหรอกครับ หลายสนามที่ครูไก่มีเวลาและโอกาสมาเยือนนั้น นอกจากความรักในกีฬาชนิดนี้แล้ว ยังมีความสุข ความทุกข์ที่จะเกิดขึ้นกับในทุกช่วงเวลาที่ออกรอบ จบ18หลุม ทุกอย่างก็เป็นอดีต…
แต่กับสนาม “กรุงกวี” เรื่องแบบนี้มันกลับไม่เกิดขึ้นกับครูไก่… นั่นคงเป็นเพราะสนามแห่งนี้เป็นมากกว่า “สนามกอล์ฟ” ครับ แค่นึกถึง “น้ำท่วม” ใหญ่เมื่อไม่กี่ปีมานี่ “กรุงกวี” อยู่ได้ไงกัน ความจริงผมเองเคยไปออกรอบครั้งเมื่อก่อนน้ำท่วมโน่น สนามก็ธรรมดาๆ หาได้มีอะไรวิเศษวิโสไม่… คราวที่ทีมไปจัดแข่งที่กรุงกวีก็ติดภาระกิจประจำเสียอีก ทำได้เพียงเข้างานในตอนเย็นเท่านั้นเอง
ความจริงแล้วสนามกอล์ฟนั้นมันควรจะเป็นได้มากกว่าที่มันเป็นอยู่ในปัจจุบัน สนามกรุงกวีนี่ผมว่านอกจากจะเป็นสนามที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมานานโขอยู่แล้ว เขายังเป็น “สวนป่า” แห่งการเรียนรู้อีกด้วยครับ… เรื่องคือหลังจากที่ครูไก่จัดแข่งที่สนามกรุงกวีได้ราวๆ 2 อาทิตย์ ผมเองก็ไม่ทราบว่าทำไมผมอยากไปออกรอบที่สนามนี้มากมายขนาดนั้น…
พอดีกับมีเด็กนักเรียนเล็กๆ คนนึงที่ผมทำงานอยู่เป็นลูกหลานของผู้บริหารสนาม สุดท้ายเจ้าตัวเล็กนี่เองที่เป็นคนเก่งของครูไก่โดยแท้ ล่วงเข้าบ่ายนิดๆ ของวันอาทิตย์ พวกเรา 4 ชีวิตซึ่งอยากออกรอบที่กรุงกวีก็มาถึงสนาม ช่วงที่ขับรถมานี่คิดอย่างเดียว “อด” แน่นอน ก็ฝนพี่แกตกชนิดมองไม่เห็นทาง แต่พอล่วงเข้าสนามมีเพียงเมฆบางๆ เท่านั้นเอง…แปลกดีนะครับ
สรุปแล้วพวกเราได้ออกรอบกันอย่างสนุกสนาน ครบ 18 หลุมครับ แต่ที่ผมเองได้พบเห็นกับสายตาก็คือ “สนามที่แปลกและแตกต่าง” ไปจากเดิมมากมายนัก… สนามถูกปรับเปลี่ยนเป็นสวน “พฤกศาสตร์” หรืออะไรทำนองนั้น นอกจากสภาพหญ้าที่สมบูรณ์แทบจะทุกตารางฟุตแล้ว “ต้นไม้” ใหญ่ที่นำมาปลูกในสนามก็เป็นไม้ที่หลายท่านอาจจะแทบไม่เคยได้กระดิกหูเอาด้วยซ้ำ
สนามใหม่ที่ครูไก่เห็นบอกได้เลย “รัก” สนามนี้เข้าให้แล้ว หากจะได้เข้าสนามโดยไม่ต้องออกรอบก็ยังคงยินดี กับการได้ไปพบไปดูเหล่าพันธุ์ไม้ที่หายากบางชนิด “สนามกรุงกวี” ที่แปลกตา เล่นสนุกและท้าทายทุกหลุม ที่สำคัญเดินทางสะดวกมาก…
ส่วนที่ต้องขอบคุณก็คือ “คุณเมย์” และเจ้าตัวเล็ก “ทิม” ที่ให้การดูแลครูไก่และเพื่อนๆ แล้วก็อีกไม่นาน “น้องทิม” จะเป็น “พี่ทิม”… รักสนาม รักทุกคนที่ช่วยให้สนาม “กรุงกวี” สวยงามเช่นนี้ ขอบคุณด้วยใจ…
ครูไก่