ความรัก คือ สายใย (2)

หลังจากแพรและพบกินข้าวกินปลาอาหารกันเสร็จสรรพ พบ…เอามะยมที่ยายปลื้มหมอตำแยยื่นให้แพร แพรถึงกับตาโตหยิบเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อย แถมเปรยออกมา… “โห…แซบหลายพบ” พบอดขำเมียรักไม่ได้…เมื่อแพรได้ลิ้มรสของมะยมจนอิ่มเอมใจ

“แพร…เราไปเดินเล่นริมโขงกันเถอะ พระอาทิตย์จะตกดินแล้ว แพรชอบยามเย็นเช่นนี้ไม่ใช่เหรอ? อากาศกำลังเย็นสบายเลยเวลานี้”

แพรพยักหน้ายิ้มอ่อนโยนเห็นฟันขาวเรียงเป็นระเบียบ
“พรุ่งนี้เราไปทำบุญที่วัดหนองบัวกันนะแพร เป็นวันพระใหญ่หยุดเก็บดอกบัว 1 วันจ้ะ”
“จริงเหรอ!ดีจังเลยพบ แพรกำลังอยากทำบุญให้ยาย คิดถึงยายมากเลยช่วงนี้”
“เอ้า…แพรรู้สึกดีขึ้นรึยังล่ะ?”
แพรยิ้ม “ดีขึ้นแล้วจ้ะ”
“นี่ยาหอม พบผสมน้ำอุ่นให้แล้ว ยายปลื้มบอกว่าดื่มแล้วจะสดชื่น”
แพรรับแก้วยาหอม ยกขึ้นดื่มจนหมดแก้ว

“ไปๆริมโขงกัน” พบเอ่ย…พร้อมจับมืออันเรียวงามของแพรจูงเดินกันไปริมน้ำโขง ซึ่งยามนี้ลมพัดเฉื่อยฉิว กลิ่นดอกไม้นานาพรรณส่งกลิ่นหอมกระจาย โดยเฉพาะเจ้าดอกจำปาลาวจะส่งกลิ่นหอมเย็นชื่นใจในเวลาตะวันคล้อยต่ำอย่างนี้ ตั้งแต่เขาทั้งสองจำความได้

ทั้งคู่เดินเคล้าคลอเคลียกันมาจนถึงศาลาหลังเก่าแก่ที่สร้างไว้ตั้งแต่สมัยปู่ย่าตายาย จนไม้บางชิ้นบางอันผุกร่อนลง แต่พบก็จะทนุบำรุงรักษามันให้คงสภาพที่ยังใช้งานได้ไว้พักผ่อนยามเช้าเย็นหากมีโอกาสมีเวลา ศาลานี้แพรรักเป็นหนักเป็นหนา เมื่อยามที่ยายยังมีชีวิตอยู่ ยายนั่งศาลานี้ทีไรยายมักพูดทุกครั้งเมื่อลมพัดผ่าน “ลมพัดหวิวๆแบบนี้ยายคิดถึงลูกๆหลานๆทุกๆคนนะแพร” แพรยังจำได้เสมอ แพรเรียกศาลานี้ว่า ศาลายาย แต่วันนี้แพรกลับไม่อยากไปนั่งเพราะมันทำให้แพรคิดถึงยายมากขึ้น แพรเอ่ยกับพบว่า… “พบวันนี้แพรขอนั่งบนพื้นทรายนะ ใกล้ๆกับหินที่เราเก็บมาจากแม่น้ำโขงตอนเมื่อเรายังเป็นเด็กๆกัน ยังอยู่เป็นกองเนินทางโน้น เมื่อตอนน้ำท่วมก็ไม่เห็นมันไหลไปกับน้ำเลยนะพบ ไปตรงนั้นกัน”

พบ…นึกอยู่ในห้วงคำนึง เราควรบอกแพรในเย็นนี้ดีไหมหนอ เรื่องสายใยรักในท้องของแพรที่เขาทั้งสองตั้งจิตอธิษฐานไว้ แพรคงดีใจแน่ อยากรู้นักว่าแพรจะตื่นเต้นขนาดไหน…พบเองก็ยังตื่นเต้นไม่หาย พบบอกกับตัวเอง อดใจไว้หน่อยน่า…

“ไม่นึกเลยนะเราสองคนจะมาใช้ชีวิตร่วมกันฉันสามีภรรยา” หินน้ำโขงนี้แพรหยิบยื่นให้พบดู

“เราสองคนแย่งกันเก็บมาแล้วมาอวดกันว่าใครได้หินน้ำโขงสวยกว่ากัน ทะเลาะกัน แย่งกันเอาชนะ ยายก็จะเป็นกรรมการให้ทุกที” พูดแล้วแพรก็หัวเราะชอบใจเมื่อนึกถึงวัยเด็กที่ชอบเล่นซุกซน

พบ…เพ่งพินิจใบหน้าผุดผาดของแพรและนิ้วเป็นลำเทียนเรียวงามของแพรเมียรักที่ประดับด้วยแหวนมรกตเม็ดงามที่นิ้วนางข้างซ้าย ยามที่พระอาทิตย์สาดส่องมากระทบกับแหวนเป็นประกายวาวแวบ ทำให้เขาอดคิดถึงยายผู้ให้ชีวิตเขาทั้งสองไม่ได้ พบรู้สึกปลื้มปิติอย่างบอกไม่ถูก “ยายครับพบไม่มีวันลืมพระคุณของยาย บุญที่พบทำมาเท่าที่มีลมหายใจ พบอุทิศให้ยายได้รับเท่าๆกันกับพบนะครับ” เขารำพึงกับตัวเอง ยายมีเมตตากับเราสองคนมากล้นหาสิ่งใดเปรียบปรานมิได้ นี่ถ้าแพรกำลังจะมีสายใยชีวิต คงดีใจเป็นที่สุด…

“พบๆกำลังคิดอะไรอยู่เหรอดูนั่นพระอาทิตย์กำลังจะลับขอบฟ้าหายไปกับลำน้ำโขงแล้ว แต่โน้นเห็นมั้ย? พระจันทร์ขึ้นแล้วอยู่บนฟ้า จำได้ไหมยายเคยบอกว่า พระอาทิตย์พระจันทร์เป็นดวงเดียวกัน”

“จำได้ซิแพร เหลือเชื่อนะแพร ยายบอกเราไว้ทั้งหมดแล้ว แม้กระทั่งเรื่องบ้านเมืองที่เกิดกลียุคแบ่งดินแดน 2 ฝั่งโขง รวมทั้ง ล้านนา ล้านช้าง จนกระทั่งสุขสงบเข้าสู่ยุคพระศรีอาริยเมตไตรยยุคของคนดีมีศีลธรรม ตอนนี้มีแต่คนเข้าวัดเข้าวาทำบุญทำทาน ถือศีล”

“พบมีอะไรเหรอ แพรเห็นพบเหม่อคิดอะไรอยู่หลายครั้งวันนี้”
พบยิ้มให้เมียรักแล้วดึงมือเข้ามาโอบกอดไว้ “แพรเชื่อคำอธิษฐานมั้ยล่ะ”
“โอ๊ย…เชื่อสิ”…แพรชายตามองพบเหมือนตัดพ้อว่าถามอย่างนี้ได้ยังไง
“พบรู้มั้ย ยายเคยบอกถึงคำอธิษฐานไว้ว่าอย่างไร”

“คำอธิษฐานที่เราจะอธิษฐานกัน เราต้องเป็นคนดีก่อนนะ ทำแต่ความดี และต้องมีพลังบุญเป็นปัจจัยเสริมให้มากพอ แรงอธิษฐานถึงจะส่งผลตามความปรารถนา เมื่อทุกอย่างสมบูรณ์ถึงจะสำเร็จสัมฤทธิ์ผล ยายยังบอกอีกว่า…การอธิษฐานเป็นการสร้างจิตให้เข้มแข็ง เป็นการตั้งเป้าหมายและพลังจิตต้องมากพอ พลังจิตต้องบริสุทธิ์สะอาด บุญบารมีที่ทำมาตั้งแต่เก่าก่อนและเสริมใหม่ จิตที่เข้มแข็งจะน้อมลงไปสู่การกระทำที่ตรงกับเหตุ ยิ่งปรารถนาแรงกล้า และมีพลังบุญสนับสนุนเพียงพอคำอธิษฐานนั้นจึงจะประสบผลซึ่งต้องเป็นพลังจิตบริสุทธิ์สะอาด ผ่องใส ต้องอาศัยการสร้างบุญอันมาจาก ทาน ศีล ภาวนา และต้องทำบุญแบบถูกต้อง ทำถูกจึงจะทำให้จิตผ่องใสขึ้น บุญบารมีที่ทำมาบุญเก่าบุญใหม่ต้องเป็นตัวเชื่อมระหว่างผู้อธิษฐานและเป้าหมายที่ต้องการ บุญนั้นจะต้องครบถ้วนและสมบูรณ์ เหมือนการอธิษฐานของพระพุทธเจ้าซึ่งนำไปถึงการตรัสรู้ สิ่งที่อธิษฐานต้องเป็นสิ่งดีที่เป็นประโยชน์ต่อตนเอง และไปในทางธรรมไม่ขัดแย้ง ไม่มีกิเลส และการอธิษฐานต้องไม่เกินบุญที่เราสร้างมา การอธิษฐานขอบุญกับครูบาอาจารย์ท่านผู้ทรงคุณความดี เป็นการเพิ่มบุญให้กับตัวเราเอง โดยพื้นฐานสำคัญเราต้องมีบุญร่วมกับทาน ซึ่งบุญเก่านั้นเราไม่สามารถล่วงรู้ได้ แต่เชื่อมบุญกับทานได้ ยายถึงให้เราไปวัดกราบหลวงพ่อเพื่อเชื่อมบุญกันไงพบ”

“โห แพรพูดจนพบเพลินเลย ดีจังพระอาทิตย์จะหายลับกับลำน้ำโขงแล้ว”
“แพรรู้เรื่องคำอธิษฐานละเอียดอย่างนี้เองนี่หล่ะ คำอธิษฐานของแพรจึงสำเร็จสัมฤทธิ์ผลไง”
“อะไรเหรอพบ แพรงงไปหมดแล้ว”

พบโอบเมียรักไว้แนบแน่น “แพร…พบรักแพรยิ่งชีวิต คำอธิษฐานของเราเป็นจริงแล้ว เราจะมีลูกด้วยกันแพร มีสายใยชีวิตอย่างที่ยายบอกแพร” พบโอบเมียรักแน่นจนแพรจับมือพบและคลายวงแขนออก แล้วหันมาหาพบน้ำตาแห่งความปิติยินดีไหลเป็นทาง

“พบ…แพรดีใจที่สุดในชีวิต ยายคงดีใจกับเราสองคน”
“โน่นไง!ยายยิ้มให้อยู่บนปลายฟ้า”

มณีจันทร์ฉาย