พลเอกเชษฐา ฐานะจาโร

ประธานสภามวยไทยโลก
ในพระบรมราชูปถัมภ์ฯ
“ไม่เคยคิดว่าการ แพ้ เป็นเรื่องธรรมดา”

เด็กรักมวย : หลังบ้านที่จังหวัดฉะเชิงเทรา มีค่ายมวยค่อนข้างใหญ่มาขออาศัยฝึกซ้อม ผมมีได้คลุกคลีอย่างใกล้ชิด ทำให้ชีวิตยิ่งผูกพันกับกีฬามวยมาตั้งแต่เด็กๆ และผมอยู่โรงเรียนประจำจังหวัด เบญจมราชาลัย เป็นโรงเรียนที่มีนักมวยฝีมือเยอะเหมือนกัน มีแข่งเมื่อไหร่ก็มักจะติดอันดับ จึงไม่แปลกที่ว่ากันว่า แปดริ้ว เป็นเมืองมวย

เล่นทั้งกรีฑาและกีฬา : เล่นกีฬามาตั้งแต่รุ่นจิ๋วเลย ถือว่ามีชั่วโมงบินสูงมากในเรื่องกีฬา ตั้งแต่ชั้นประถม ถ้ามีแข่งกีฬาไม่ว่าจะเป็นทางการหรือไม่ตาม ก็จะเข้าร่วมแข่งด้วยอยู่เสมอ โดยเล่นกรีฑาเป็นหลัก แต่กีฬาก็ถนัดด้วยเช่นกัน

ห้ามใจไม่เล่นมวย : มวยนี่อยากเล่นเต็มที่ ชอบที่สุดแต่ไม่กล้า จนต้องตัดไป แต่ไม่ถึงกับทิ้ง เพราะติดที่กลัวการกระทบกระเทือนสมอง ยังห่วงเรื่องการเรียน ทำให้ไปเน้นเรื่องการซ้อม มากกว่าการชก ได้ซ้อมอยู่เรื่อยๆ แต่ไม่ได้ขึ้นชกแข่งขันจริง ถ้าผมไม่ติดเรื่องการเรียนก็คงขึ้นชกอาชีพไปแล้ว

ครอบครัวปล่อยอิสระ : พ่อแม่ไม่ห้าม อยากทำอะไรก็ได้ ท่านไม่ว่า แต่เราต้องรู้ตัวเอง โดยเฉพาะเรื่องเรียน การเรียนก็ต้องแข่งขัน ชิงอันดับหนึ่งกัน มวยจึงได้แค่แตะๆ ไม่ได้เอาเต็มที่ แต่ไปเน้นเรื่องกรีฑา ฟุตบอล บาสเกตบอล เล่นตั้งแต่เด็กไปจนถึงเข้าโรงเรียนนายร้อย จบมาก็เล่นของกองทัพบก

ตัดสินใจเรียนนายร้อย : พอโตขึ้นมาหน่อย เริ่มเห็นรุ่นพี่ของโรงเรียน ไปเรียนต่อในสถาบันต่างๆ ทั้งมหาวิทยาลัย นายร้อย นายเรือ ตอนขึ้น ม.3 เห็นรุ่นพี่เข้านายร้อยได้เป็นตัวอย่าง รุ่นพี่แต่งตัวโก้ เราก็มองเห็นอนาคตว่าดี ครั้งแรกผมชอบทั้งนายเรือ นายร้อย พอๆ กัน พอขึ้น ม.6 มีรุ่นพี่มาเข้าโรงเรียนนายร้อย กลับไปเล่าให้ฟัง แต่งตัวโก้ และยังรู้สึกว่าดีจังเลย เรียนฟรี กินฟรี หนังสือก็มีให้ แล้วผมเองก็ชอบเป็นทหารอยู่แล้ว ในที่สุดผมก็ตัดสินใจว่าจะไปเรียนนายร้อย เพราะเห็นว่าแข็งขันดี

เรียนดีเพราะมีคู่แข่ง : เพื่อนที่เรียนด้วยกัน เป็นทั้งเพื่อนสนิท เพื่อนรัก และเป็นคู่แข่งขันเรื่องการเรียน เขาเรียนเก่งมาก แต่ไม่ค่อยแข็งแรง สุขภาพไม่ค่อยดี ก็เลือกเรียนแพทย์ศิริราช ชื่อคุณหมอไพบูลย์ สุทธิวัฒน์ ซึ่งก็เป็นที่หนึ่งโดยตลอดเช่นกัน ส่วนผมก็เข้านายร้อย ต่างฝ่ายก็คอยติดตามผลซึ่งกันและกัน แล้วก็สนิทสนมกันจนถึงทุกวันนี้

เคล็ดลับการเรียน : ผมสนุกกับการอ่านหนังสือ ตอนสมัยเรียน ม.ต้น ม.ปลาย ผมอ่านหนังสือจนพ่อแม่ต้องคอยเตือนว่า ดึกแล้ว นอนได้แล้ว ยิ่งมีเพื่อนที่ต้องเรียนแข่งกัน ยิ่งสนุก วิชาโปรดคือ เรขาคณิต ผมไม่เคยพร่องเลยแม้แต่คะแนนเดียว ผมอาจจะโชคดีที่มีความจำดีมากเป็นพิเศษ ตอนเรียน ม.3 เห็นรุ่นพี่ ม.4 เรียนเรขาคณิตแล้วรู้สึกสนุกดี ก็ไปอ่านสิบกว่าบท ทำได้หมดตั้งแต่ยังไม่เรียน จำได้โดยไม่เคยท่อง เพราะรู้สึกว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องชอบของเรา ดูหนังสือสนุกกว่าไปเที่ยวซุกซน

ทั้งเรียน ทั้งเล่น : ผมอยากจะทุ่มเทในเรื่องการศึกษาเต็มที่ แต่โรงเรียนทหารต้องเหยียบเรือสองแคม จะเรียนอย่างเดียวก็ดูอ้อยสร้อยเกินไป ต้องแตะความเป็นนักกีฬาไว้ด้วย เรื่องการเรียนถือว่าทำได้ไม่มีปัญหา และยังต้องเล่นกรีฑา กีฬา เล่นทุกอย่าง ถนัดที่สุดก็ กรีฑา วิ่ง 100 เมตร กระโดดไกล กีฬาก็เล่นได้ทุกอย่าง ฟุตบอล บาสเกตบอล ฯลฯขณะที่ต้องรักษาเรื่องผลการเรียนด้วย

เหนื่อยกว่าเพื่อน : พอเลิกเรียน เดินแถวกลับถึงที่พัก เปลี่ยนเป็นชุดกีฬา ออกไปซ้อมกีฬาข้างนอกโรงเรียน กลับไปก็ค่ำมืด อาบน้ำ เตรียมสวดมนต์เข้านอน ถึงจะหนัก แต่ก็รู้สึกว่าชิน เพราะได้ฝึกฝนตัวเองแบบนี้มาตลอด

ไม่เคยกลัวความลำบาก : ไม่ว่าจะเรื่องอะไร ยากหรือง่าย ผมไม่รู้ ไม่สนใจด้วย แต่ถ้าคนอื่นทำได้ ผมต้องทำได้ ถ้าทำไม่ได้ผมตายดีกว่า ผมเรียนจบด้วยผลการเรียนค่อนข้างดี ทำให้สามารถจะเลือกตามที่ต้องการได้ ถึงแม้ว่ามีบางช่วงที่ติดกีฬาก็อาจจะหย่อนลงไปบ้าง ช่วงซ้อม ช่วงแข่ง ไม่มีเวลาดูหนังสือเลย กลับไปถึงก็หมดเวลา แต่ก็ไม่มีปัญหาเรื่องการเรียน ยังไงก็ต้องอยู่ในอันดับเลขตัวเดียว เกาะกลุ่มกันไป อาศัยเวลาเรียนต้องตั้งใจเต็มที่

เส้นทางชีวิตทหาร : พอเลือกเหล่า ก็เลือกเหล่าทหารราบ สอบได้ที่หนึ่งก็เลือกได้ง่าย ผมไปอยู่ในหน่วย ร.1 พัน 2 เพราะเคยไปฝึกตอนเป็นนักเรียนนายร้อย ชีวิตไปได้ดีเพราะอาศัยผลการเรียนดี และตั้งใจทำงาน คิดอยู่เสมอว่าทำยังไงถึงจะเป็นที่หนึ่ง เวลาจบเป็นนายทหาร เมื่อมีการตรวจสอบ ผมก็เป็นที่หนึ่ง เมื่อไปเรียนหลักสูตร ก็ต้องเป็นที่หนึ่ง โอกาสต่างๆ เข้ามาในชีวิตก็มากเพราะมีการคัดเลือกจากผลการเรียน และผมก็วนเวียนอยู่ในหน่วยที่ดีที่สุด จนรับหน้าที่เป็นผู้บัญชาการทหารบก และรัฐมนตรีกระทรวงกลาโหม ก็ถือว่าเป็นหน้าที่และเกียรติสูงสุดในชีวิตราชการแล้ว

รักษามาตรฐานตัวเอง : ทำให้ดีที่สุด แล้วเราจะเลือกได้เอง โดยไม่ต้องไปวิ่งเต้น ผมโชคดีที่บางครั้งเขาไม่เอาผลการศึกษาแต่ดูจากประวัติ ซึ่งเรารักษาความดีมาโดยตลอด

ผมเลือกเป็นทหารราบ เหล่าที่เหนื่อยที่สุด เวลาอยู่ในการรบก็อันตรายที่สุด เพราะอยู่หน่วยข้างหน้า แต่ผมชอบอยู่แล้ว คิดว่าถ้าเราเป็นทหาร เรื่องความเป็นความตายไม่ต้องไปคิด คิดว่าเป็นหน่วยที่มีความสำคัญ ทำให้ผมไม่มีความกังวลหรือลังเลในการเลือกเลย เวลาทำอะไรผมทุ่มเทเต็มที่จริงๆ ทั้งชีวิต จิตใจ และอยู่ในแนวหน้าตลอด

รอดได้ เพราะความพยายาม : ผมดูหนังสือสนุกกว่า ไปเที่ยว กินเหล้า เมายา แต่ก็รู้จักเรื่องการมีมารยาทในการเข้าสังคม เรารู้วิธีการเลี่ยง จิบพอเป็นพิธี ไม่สร้างเรื่อง ไม่สร้างปัญหา ไม่ขัดใจ ผมมีความตั้งใจสูงมาก และมีความคิดว่า จะไม่ยอมแพ้ใคร พอจบเป็นนายทหารแล้ว ไม่มีเส้นสาย ไม่มีพรรคพวก ไม่มีญาติพี่น้องที่เป็นทหาร ผมต้องช่วยตัวเอง ทุกหลักสูตรผมต้องเป็นที่หนึ่งหมด ถึงจะเอาตัวรอดได้

ช่วยเหลือวงการกีฬา : ผมทำอย่างจริงจัง เพราะได้อยู่กับกีฬามาตลอด ตั้งแต่เป็นนักกีฬาเอง เป็นหัวหน้าทีม เมื่อไม่ได้เล่นก็ยังดูแล ควบคุม ซึ่งเป็นงานที่เหนื่อยมากกว่าคนเล่นซะอีก และเพราะความที่ชอบมวยที่สุด ได้เข้ามาอยู่ในวงการมวยตั้งแต่เริ่ม คลุกคลีจนมีความรู้ความเข้าใจ แค่ไม่ได้เป็นนักกีฬามวยเองเท่านั้น แต่ก็ทำใจ ที่ไม่ได้เล่นเอง และยินดีสนับสนุนทุกอย่างเต็มที่ จนได้รับเกียรติมอบความไว้วางใจให้เป็นประธานสภามวยไทยโลก

มวยไทย : ผมคิดว่าวงการมวยไทยของเรา ยังทำกันไม่เต็มที่ เป้าหมายเรายังไม่ชัดเจน ถ้าเรายังเหยาะแหยะกัน ระวังชาติอื่นเขาจะมีความเป็นมวยไทยเก่งแซงหน้าเราได้ นี่เป็นเรื่องน่ากลัว ที่เราต้องหันมาร่วมมือ ช่วยเหลือกัน ผลักดัน และพัฒนามวยไทยของเราให้ถึงที่สุด

สู้ไม่ถอย ไม่เคยยอมแพ้ : ไม่เคยคิดว่าเรื่องแพ้เป็นเรื่องธรรมดา ทำไมเราต้องแพ้เขา เพราะผมไม่ยอมแพ้ เมื่อเราแข่งทำไมเขาต้องชนะเรา แต่ความคิดนี้เราต้องเก็บไว้ในใจนะ เคยมุ่งมั่นซ้อมถึงขนาดกล้ามเนื้อฉีก เพราะความอยากเอาชนะ ไม่อยากแพ้ ซึ่งนิสัยนี้ไม่ใช่แค่ในเรื่องกีฬา แต่เรื่องหน้าที่การงาน ความรับผิดชอบ ไม่ว่าจะยากลำบากแค่ไหน ผมก็ไม่ยอมแพ้เช่นกัน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไร ต้องทำได้ก่อน อย่างเรื่องเรียนก่อนเปิดเทอมต้องเตรียมไว้หมดแล้ว ยิ่งเรื่องกรีฑา กีฬา ก็ต้องซ้อม ได้เล่นเป็นตัวหลักทั้งหมด

สุขภาพสำคัญที่สุด : เมื่อร่างกายไม่มีบุหรี่ ไม่มีเหล้า ตัวเราก็สะอาด ผมยังรักการออกกำลังกาย ดูแลให้เหมาะสมกับอายุ ทุกวันนี้อาศัยการชกลม เพื่อฝึกความคล่องแคล่ว เล่นน้ำหนักนิดหน่อยเพื่อความแข็งแรงของกล้ามเนื้อ พยายามนอน พักผ่อนให้เต็มที่ กินอาหารที่ดีมีประโยชน์ แล้วยังฝึกตัวเองไม่ให้เครียด เพราะเมื่อผมทำอะไรต้องทำให้ถึงที่สุด ทุ่มเทหมดหน้าตัก ถ้าเราสุขภาพไม่ดี ควบคุมสติอารมณ์ไม่ได้ ความสำเร็จคงไม่มาครับ