STREET FOOD ใกล้ตาย..!!!

วันก่อนพบเจออดีตสื่อมวลชนรุ่นน้องที่ผันตัวเองไปประกอบอาชีพส่วนตัว
ขายอาหารริมถนนในย่านนักท่องเที่ยวในจังหวัดที่มีนักท่องเที่ยวต่างชาติไปเที่ยวมาก…
ไต่ถามสารทุกข์สุขดิบกัน…
เขาชมผมว่า… อายุมาก แต่ก็ดูแข็งแรงดี

ผมถามเขาว่า… ค้าขายเป็นไง
ก็ได้รับคำตอบว่า…
“2-3 ปีนี้แย่ครับพี่… มันประกอบด้วยหลายๆ อย่าง…
นี่ก็ทนอยู่ครับ…
รอจังหวะหลังเลือกตั้งมีการเปลี่ยนแปลงหวังว่าจะดีขึ้น”

“ทำไมถึงไม่ดี?”
“แรกเลยก็นักท่องเที่ยวยุโรปหายครับ..พี่
ต่อมาก็นักท่องเที่ยวไทยเราเกี่ยวกับเศรษฐกิจนะพี่…
แล้วก็มาทัวร์จีน แย่เลย
ยังมาซ้ำกับนโยบายจัดระเบียบ Street Food นี่ก็กินบุญเก่า”

“จัดระเบียบ Street Food กระทบด้วยหรือร้านน้องเป็นคูหาไม่ใช่หรือ”
“ครับ เป็นคูหาแต่เราก็อาศัยลูกค้า Street Food หน้าร้าน
พวกทัวร์นักท่องเที่ยวเขาชอบแบบนั้นพอไม่มีเขาก็ไม่มา”
“ทางเจ้าหน้าที่เขาก็เข้าใจนะครับ แต่มันเป็นนโยบาย
เขาไม่รู้จะทำอย่างไร คงรอรัฐบาลใหม่มาเปลี่ยน”

ครับท่านผู้อ่านมันไม่เกี่ยวกับกีฬาเท่าไหร่
แต่ก็อยากเอามาเล่าสู่กันฟังถึงปัญหาบ้านๆ ของ ” ชาวบ้าน”
ค้าขายอาหารเล็กๆ น้อยๆ อยู่กินไปวันๆ
Street Food อาหารข้างถนนเอกลักษณ์ของประเทศในแถบเอเชียเรา
ไทย มาเลเซีย สิงคโปร์ เวียดนามไต้หวัน ฮ่องกง ญี่ปุ่น มีหมดทุกประเทศครับ

ร้านอาหารข้างถนนนี้เป็นเสน่ห์ 1 การท่องเที่ยว
มันได้บรรยากาศของท้องถิ่นอาหารพื้นเมือง
ราคาถูกและอร่อยพอสมควร…
ครับ… มันก็ถูกสุขอนามัยบ้างไม่ถูกสุขอนามัยบ้าง
ว่ากันไปตามเอกลักษณ์ของพ่อค้าแม่ค้าของแต่ละประเทศนั้นๆ

อาหารสตรีทฟู้ดข้างถนนของประเทศไทยเรามีชื่อเสียงมากนะครับ
ติดอันดับต้นๆ ของเอเชียและทั่วโลกเลยก็ว่าได้
ผมเคยไปคุยกับพ่อค้าขายอาหารสตรีทฟู้ด ที่ปีนังและกัวลาลัมเปอร์
เขาบอกว่า… อาหารริมถนนของกรุงเทพฯอร่อยและราคาถูกมาก

ทางพวกเขาพยายามนำมาปรับปรุงเรียนแบบเพื่อแข่งขันเรียกนักท่องเที่ยวบ้าง…
แต่คงสู้ยาก
ทำไปทำมา… ไทยเราฆ่าตัวตายเองถูกนโยบายบังคับให้เลิกขาย
ป่านนี้พ่อค้าสตรีทฟู้ด ปีนังคงหัวเราะลั่นถนนไปแล้ว…

ครับ… ไม่อยากเขียนวิเคราะห์วิจารณ์อะไรมากเพราะมันเกี่ยวกับการบ้านการเมือง…
แต่ก็น่าคิดนะครับ… เมืองไทยเรามีอะไรดีๆ เยอะ…
แต่ก็สูญหายไปเพราะความรู้เท่าไม่ถึง ของคนบางกลุ่มเท่านั้นแหละ

หญ้าแพรก