ผมรักสนามนี้ จึงเขียนถึงบ่อย

เมื่อกลางเดือนที่ผ่านมา ผมไปตีกอล์ฟที่ เขาใหญ่ กอล์ฟ คลับ หรือ มิชชัน ฮิลส์ เดิมมาครับ

ไม่ใช่ ผมซิ่ ต้องเรียกว่า พวกผม เพราะไปกันสามสิบกว่าคน เป็นศิษย์เก่าวชิราวุธ โอวี รุ่นเดียวกันกับรุ่นน้องๆ ที่ไล่ๆกันมา เติบโตด้วยกันในวัยเด็ก มาตีกอล์ฟศึกไรเดอร์คัพกัน โดยแบ่งเป็นสองทีม จับคู่เล่นแมตช์เพลย์ เล่นกันมาจะเป็นสิบปีแล้ว

จริงๆ แล้ว แข่งกอล์ฟเป็นเรื่องรอง แต่ไปเจอเพื่อนเก่า ที่หัวร่อกันตั้งแต่เจอหน้ากัน อำกันแซวกันเช็ด คือจุดประสงค์หลัก

ที่เขาใหญ่ มีสนามกอล์ฟเยอะแยะให้เลือกตี แต่ส่วนใหญ่จะลงมติ เล่นที่ เขาใหญ่ กอล์ฟ คลับ เสมอ เพราะ คนแก่อายุหกสิบปีอัพไงครับ มีความทรงจำ มีเรื่องราวเล่า นับแต่ มาตีที่ สนามมิชชันฮิลส์ เขาใหญ่ เมื่อสามสิบปีก่อน

แม้จะลดสภาพลงมาจากที่เคยเรืองรอง เป็นระดับสี่ดาวครึ่ง แฟร์เวย์ยังเขียวดี บ่งถึงการดูแล แต่ก็แข็งปั้ก ลงไม้ไม่ดี สะท้านทั้งแขน เช่นเดียวกับ บังเกอร์ทราย หลุมดินแดงแน่นปั้กดีๆ นี้เอง ตกทรายลูกลอยเต่ง ต้องตีเด็ด ถ้าเป็นหลุมขอบกรีน ปากหลุมตื้น ก็ใช้มุข Texas wedge เอาพัตเตอร์กระแทกขึ้นกรีนไปเลย สนามไนวันนี้ เล่นง่ายกว่าสี่ห้าปีก่อยเยอะ เพราะถากรัฟข้างแฟร์เวย์ออกไปหมด พื้นเตียน ตีไปเถอะ จะออกซ้าย ขวา ห่างแฟร์เวย์ ก็ยังเจอลูก

คลับเฮาส์เล็กๆ นัยว่าสร้างเป็นอาคารถาวรแบบเดิมไม่ได้ ตีเสร็จ ขับรถออกไปอาบน้ำที่ที่พักดีกว่า

กระนั้น นึกถึงตีกอล์ฟเขาใหญ่ ใจก็ไปคิดถึง สนามนี้แล้ว แถมเพื่อนๆ นักกอล์ฟแก่ทั้งหลาย ก็ชอบเหมือนกัน ผมเลยเขียนถึงบ่อย เขียนซ้ำ ยังกับเป็นพีอาร์สนาม

18 หลุม ทุกหลุม ไม่ว่ามองเบื้องหน้า หรือผินหลัง หมุนรอบตัว โลเกชั่นสวยจริงๆ เลย์เอาท์แต่ละหลุม คือวิวที่สวยมากๆ จริงๆ

ดูรูปประกอบเรื่อง อย่าไปดูนายแบบแก่ๆ (แต่เท่) เป็นหลุม พาร์ 4 พินิจดูวิวเลย์เอาท์ของหลุมซิครับ

แฟร์เวย์เขียว ลายหญ้าเคี้ยวคด ราวกับสายน้ำ สองข้างเนินเขารับ มีทิวไม้พลิ้วไปกับสายลม บังเกอร์ทรายสีส้มแทน earth ธาตุดิน มีน้ำสีน้ำเงิน ก่อนถึงกรีนเขียว แบ็คกราวน์ คือเขาลูกใหญ่ทะมึน ไฟนั้นหรือ คือ ความท้าทายอันร้อนแรงของนักกอล์ฟ ที่จะเสิร์ฟให้ไกลที่สุด แล้วขึ้นช็อต 2 ด้วยเหล็ก เข้าไปแม่นธง เพื่อยิงเบอร์ดี เป็นรางวัล สำหรับการเล่นในหลุมที่สวยงามที่สุดในประเทศไทยหลุมหนึ่ง

ออกรอบตอนเที่ยง จะมาถึงหลุมนี้ ตอนบ่ายแก่ๆ พระอาทิตย์คล้อยทางตะวันตก แสงดีมาก เหมาะกับการถ่ายรูป เก็บความงดงามครบ เพื่อนผมก็ถ่ายรูปมุมนี้ เอียงหน้าหันข้างแบบนี้ ส่งให้ลูกสาวดู กรี๊ดเลย บอกพ่อใช้เป็นรูปใน line เลย สวยงาม

ใครไปแวะตีกอล์ฟสนามนี้ ถึงหลุมนี้ต้องแอ็คท่าถ่ายภาพนะครับ แสงบ่าย ทางตะวันตก งามกว่าแสงเช้า

ตีกอล์ฟทีมคู่ แมตช์เพลย์ มันสนุกตรงที่ เล่น mouth wedge บ่อยมาก ทั้งแซว ทั้งปลัฟ ทั้งด่าเพื่อนร่วมคู่

.. กูตีออกทะเลไปแล้ว มึงยังตามมาคุมบ้าอะไร ไม่ใช่เมียสักหน่อย ตีให้มันดีๆ หน่อยซิ่วะ จะได้ปลดมัน เพื่อนพัตต์พาร์ไกลชนะหลุม ก็เฮๆ ไฮ ไฟวฟ์อันเอะอะ ดิ้นๆ ถ้ายิงเบอร์ดี้ได้ นี่ เต้นผึ้งน้อยเลย จนแค้ดดี้หัวร่อ..นายท่าอะไร ก็บอกว่า..แกเกิดไม่ทันหรอก

ก๊วนผมเป็นก๊วนสุดท้าย อาทิตย์อัศดง ใกล้โพล้เพล้แล้ว ถึงหลุมสุดท้าย ผมก็พบว่า แว่นตาที่ใส่ตลอด เพิ่งถอดเมื่อสองหลุมสนุดท้าย เพราะแดดไม่มีแล้ว หล่นหายระหว่างทาง แค้ดดี้ขับรถกอล์ฟย้อนไปดูรอบหนึ่ง ไม่เจอ แล้วมันก็จะค่ำแล้วด้วย จึงปล่อยเลยตามเลย

แต่ผมก็ไปบอก ผจก.สนามว่า แว่นหล่นในสนาม ถ้าเจอเก็บให้ด้วย ฝากเบอร์โทรไว้ ไม่เจอก็แล้วไป บอกเป็นพิธีเท่านั้น เพราะโอกาสไม่เจอมีมากกว่า ยิ่งหล่นในแฟรเวย์ ที่ทุกวันเขามีรถตัดหญ้าขนาดใหญ่ทำงาน มันคงตีกระจุย

ตีกอล์เสร็จ ก็มาเฮๆ งานเลี้ยง ไม่มีใครสนใจสกอร์การ์ดเลย ซ้ำทุกคู่เคลมว่า ตัวเองเป็นฝ่ายชนะ ด้วยสาเหตุต่างๆนานา

เช่น กูเรียกมึงด้วยชื่อพ่อมึง แต่มึงจำชื่อพ่อกูไม่ได้ กูชนะ อีกคู่คนชนะจับฟาวล์ คู่แข่งตั้งแต่หลุมแรก ..มึงทำผิดกติกาทุกอย่าง มีที่ไหนวะ ท่ากระโดดตีบนแท่นทีออฟ เทนนิสก็ฟุตฟอลต์, ฟุตบอลก็ล้ำหน้า กอล์ฟนี่ ท่าอุดจาด (ไอ้หมอนั่น มันดาวน์สวิงจนตัวหลุด ขาหลุด จบด้วยท่ากระโดดฮ๊อปมาข้างหน้าทุกครั้ง แต่แม่นลูก โดนเต็ม ไกล ) จับดิสควอลิฟายไปเลย

ไอ้คนโดนกล่าวหา ขอคณะอนุญาโตตุลาการ (คือผม)แก้ต่างด้วยวลี..เดี๋ยวกูจะเตะมึง ไอ้ลูกหมา ลูกตาไพโรจน์

ผมก็เลยปรับมันแพ้ เพราะด่าพ่อเพื่อนเป็นหมา

ไอ้นี่ก็มาแปลก ไม่ได้เล่นกอล์ฟกับมา ตามมาเฮๆ กินเบียร์เลี้ยงรุ่น อ้างว่า ทีมมันชนะ โดยยกนิทานอิสป ลูกแกะกับหมาป่า มามั่วสุดๆ..กูไม่ชนะมึง แต่พ่อกูชนะพ่อมึง

ไม่มีใครสนใจครองถ้วยไรเดอร์คัพ ก็ฝากไว้ที่บ้านประธานรุ่นที่เขาใหญ่นั่นแหละ ยิ่งแก่ยิ่งเละ กลายเป็นเด็กๆ

แต่ได้หัวร่อกันสนุกจริงๆ มีความสุขครับ

หลังจากนั้น สอง อาทิตย์ ผมก็ได้รับโทรศัพท์ตอนเช้า เบอร์แปลกๆ ปลายสายถามว่า คุณยอดชาย ใช่ไหมครับ

ผมตอบรับ เขาก็บอกว่า..นาย พบแว่นนายแล้ว เป็นแว่นขอบกระใช่ไหม แต่ขามันบิด คงโดนรถกอล์ฟทับ ต้องเอาไปซ่อม

คนที่โทรมา คงเป็น ผจก. สนาม ที่ผมฟากเบอร์โทรไว้ แล้วก็ลืมเรื่องแว่นไปแล้วด้วย จึงขอบใจ บอกว่า อีกสัปดาห์จะขึ้นเขาใหญ่ไปเอาเอง..แต่ใครล่ะที่เจอ

แค้ดดี้นายแหละ เขาเวียนหาหลายรอบแล้ว ที่หลุม 16-17-18 เจอจนได้

ผมรู้สึกว่า สนามนี้รักผม คืนแว่นให้ แค้ดดี้ก็มีน้ำใจ..แล้วผมจะไม่รักสนามนี้ได้อย่างไร

ขอบคุณผ่านพีอาร์สนาม ก็ปลื้มแคบๆ ต้องเขียนป่าวร้องด้วยความสุขครับ

ยอดทอง