เรื่อง หมาๆ แมวๆ

เรื่อง หมาๆ แมวๆ

จากข่าวที่ตีโครมออกมาว่า “การเลี้ยงหมา แมว ต้องลงทะเบียน 450 บาทต่อตัว เล่นเอาบรรดาคนรักสัตว์ตกอกตกใจกันทั้งเมือง เรื่องลงทะเบียนมันเป็นเรื่องที่ทุกคนยอมรับกันได้ แต่จำนวนเงินที่พ่วงมาด้วยเนี่ยมันคงยากจะปฏิบัติได้ทุกคน ความจริงคนที่เขารักหมา แมว นั้นพร้อมที่จะทำตามระเบียบที่ว่าหากจะลดเพดานลงมาให้มันดูเหมาะควรกว่าที่เป็นข่าวมา ทีนี้เราชองมาดูอีกมุมของสถานที่ซึ่งตกอยู่ในสภาวะจำยอมต่อการสงเคราะห์หมาแมวเหล่านี้…

“วัด”สถานที่อันเป็นจุดยอดฮิตอันดับแรกที่หมาแมวที่มีคำว่า “จรจัด”พ่วงท้ายมาด้วย ก็ที่รู้ๆกันอยู่สัตว์เหล่านี้เขาจะมีความน่ารักมากมายยามที่ยังเป็น “ลูกหมาหรือลูกแมว” แต่พอวันเวลาผ่านไปเจ้าหมาแมวเหล่านี้ก็จะเจริญเติบโตตามสายพันธุ์ที่ถูกถ่ายทอดจากพ่อแม่ของมันนั่นแหละ ส่วนจะว่านอนสอนง่ายแค่ไหนคงมีองค์ประกอบอีกเพียบ ทั้งสายพันธุ์ การเลี้ยงดู ฝึกสอน อาหาร ที่อยู่ ฯลฯ แต่พอเจ้าพวกนี้เจริญเติบโตผ่านเข้าสู่วัยชรา จากความน่ารักน่าเอ็นดูเดิมที่เค้ามีกลับกลายเป็นความเวทนาน่าสงสารจริงๆตัวที่ได้รับความรักความสงสารจากเจ้าของอย่างจริงจังและจริงใจ ในยามชราพวกเขายังคงเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวที่อบอุ่นดังเดิม บางครอบครัวค่ารักษาพยาบาลบางโรคจองหมาแมวเนี่ยตัวเลข 6หลักในแต่ละครั้ง แต่ก็อย่างว่าเขารักของเขาอะไรก็ได้หมด…

แต่กับบางตัวและบางครอบครัวในยามพวกเขาแก่ชราหรือเริ่มเบื่อจะด้วยเหตุผลใดก็ช่าง มันจะถูกย้ายจากบ้านสู่ “วัด”เช่นนี้ลองคิดดูว่าอะไรจะเกิดขึ้นจะหลีกเลี่ยงไม่ได้อยู่แล้ว สภาวะเช่นนี้มันส่งผลให้สัตว์เหล่านี้อยู่ใน “นรก”ดีๆนี่เอง นอกจากนั้นเรื่องของ “โรคภัย”ที่ตามมาเพียบ ดังนั้นคำว่า “หมาวัด”มันบางบอกอะไรได้มากกว่าที่คิดจริงๆ

สถานที่อีกแห่งและเป็นที่พักพิงของสัตว์เหล่านี้ในยามที่เจ้าของไม่ต้องการนั่นคือ “บ้านพักสัตว์ชรา” ซึ่งก็มีให้เห็นกันทั่วไป ชีวิตของสัตว์เหล่านี้ตามชื่อชั้นอาจดีกว่าพวกแรก แต่เอาเข้าจริงๆ “พอกัน” ครูไก่เคยไปดูบ้านพักที่ว่าเนี่ยหลายครั้งหลายคราทุกอย่างก็อยู่ยากอยู่เย็น เมื่อเทียบกับชีวิตในบ้านก่อนหน้า จะดีอยู่นิดคือเรื่องของอาหารการกิน กับการรักษาพยาบาลอาจไม่ทุกข์เข็ญเหมือนกลุ่มแรก…

ดับอีกเรื่องเป็นที่ฮือฮากันมากก็คงเป็น DJสาวที่โดนข้อหาทำการทารุณกรรมแมว หากเป็นเรื่องจริงคงต้องทำการรักษาทางจิตกันยกใหญ่ นอกเหนือจากคดีความตามที่ต้องรับโทษกันไป ส่วนผมเองรักหมารักแมวเป็นทุนเดิมอยู่บ้างแต่จะให้เลี้ยงตอนนี้คงยังไม่คิดจะทำ เพราะการจะรับผิดชอบชีวิตอะไรสักอย่างแล้วต้องอยู่กันยาวๆเอาไว้ก่อนดีกว่า ก็ตั้งแต่เด็กๆมานี่เลี้ยงอะไรต่อมิอะไรมามากมาย ทั้งสัตว์ปีก สัตว์ป่า งูเงี้ยวเขี้ยวขอมเอามาเลี้ยงหมดสุดท้ายที่รู้สึกว่าหนักสุดก็ “งูเห่า”จากขนาดเท่าไม้ซุงสุดท้ายมันกลายเป็นไม้พลองก็ต้องเอาไปให้สภากาชาดเขาไปดูแลแทนมันก็รู้สึกดีอยู่นะครับ

จากการพูดคุยกับนายแพทย์ที่ท่านมีความชำนาญระดับโลกในแง่มุมของโรคที่มาจาก “หมา แมว” ท่านบอกว่า “มันยังไม่ถึงเวลาที่จะพูดเรื่องนี้กันตอนนี้กับการลงทะเบียนสัตว์เลี้ยง” คือ ยังไม่พร้อมนั่นเอง แต่การทำหมันหมาแมวจรจัดน่าจะเกิดประโยชน์มากกว่า…น่าคิดนะว่ามั้ย…

คูรไก่ ลำพอง ดวงล้อมจันทร์