วงจรชีวิต ในสนามกอล์ฟ ( 2 )

วงจรชีวิต ในสนามกอล์ฟ ( 2 )

ฉบับที่แล้วเนื้อความจบลงด้วยบรรดานกที่เป็นนกกินแมลง กบหรือเขียดเล็กๆเป็นอาหาร โยเฉพาะนกเอี้ยงทุกสายพันธุ์ ทั้งเอี้ยงโคลง เอี้ยงแกลบหรือเอี้ยงสาลิกา หรือเอี้ยงหัวจุก พวกนี้ปกติจะชอบกินสัตว์เล็กๆในสนามเป็นปกติอยู่แล้ว และก็ไม่เว้นแม้กระทั้งงูทุกชนิด แต่เชื่อไหมครับเวลาเจ้านกพวกนี้ไปเจอกับลูกงูเห่าเข้า มันจะสุมหัวส่งเสียงเจี้ยวจ้าวไปหมด นอกจากนั้นส่วนมากจะอยู่ที่สูงเป็นส่วนใหญ่ไม่ค่อยเข้าใกล้มากมายนัก แต่หากเป็นพวกงูไม่มีพิษอะไรเลย “ลูกงู”คือของว่างเท่านั้นเอง โดยเฉพาะนกกระปูด” เจ้านกชนิดนี้ชอบจะกินลูกงูเป็น “เมนู”พิเศษนอกเหนือจากเจ้าพวกกิ้งก่า หรือลูกกบลูกเขียดในสนามแถวริมน้ำ
เวลาที่นกกระปูดตาแดงเห็นลูกงูแล้วละก็มันจะรี่เข้าใส่ หากเป็นงูไม่มีพิษก็จบชีวิตกันปาย…!

แต่หากเป็น “งูเห่า” เจ้านกกระปูดจะออกอาการเล่นล่อเอาเถิดกันนาน ถ้าได้กินก็สบาย แต่ถ้าไม่ได้ก็ตัวใครตัวมันต่างคนต่างไป ครั้งนึงครูไก่เคยเห็นนกกระปูดบินโฉบลงมาจับอะไรสักอย่างกลางสนาม สักครู่เจ้านกก็บินจากไปเพียงนิดเดียวเดียวก็ “หล่นตุบ” พอเดินไปใกล้ๆจึงได้เห็นงูเห่ายาวกว่าฟุตนอนอยู่ตรงนั้นแต่ยัง “ไม่ตาย” สุดท้ายก็ถึงบางอ้อเพราะเจ้านกที่ไม่รู้ว่าใครแน่ใหญ่ใครยาวกว่าจะรู้ก็สังเวยชีวิตซะงั้น…

ออกนอกเมืองกรุงไปนิดนึงแค่ “ชลบุรี”พอบางสนามเขาก็มีป้ายเขียนไว้ชัดเจนว่าให้ระวังสัตว์มีพิษจำพวกต่อแตนอะไรทำนองนั้น เอาเข้าจริงบางคนที่แพ้พิษของ “เหล็กใน”ของสัตว์เหล่านี้ก็อาจถึง “กลับบ้านเก่า”เหมือนกัน หากรักษากันไม่ทุกถูกเรื่องถูกราว แต่มีอยู่สนามนึงพี่แกประกาศไว้ชัดเจนมากเป็นทั้งภาษาอังกฤษ, จีน, ญี่ปุ่น, เกาหลี ถ้าจำไม่ผิดอาจมีภาษารัสเซียด้วยมั้ง แต่ทั้งปวงรวมใจความเป็นภาษาไทยได้ว่า “ระวังงูจงอาง” แค่เห็นป้ายก็ “ขี้ขึ้นสมอง”แล้วจ้า แต่พอสอบถามจาก “แค้ดดี้” แล้วเป็นจริงอย่างป้ายว่า “มันมีจริงๆ” งูจงอางจะลงมาจากภูเขาในสนามเพื่อลงมากินน้ำ หรืออาจมาหาอาหารอะไรกินหรือเปล่า…

เรื่องของ “จงอาง”เนี่ยอาจจะเรียกได้ว่าเป็นงูที่อยู่เหนือสุดของงูก็ว่าได้เพราะอาหารที่ “งูจงอางกิน”คืองูทั้งหลายทั้งปวงนั่นเอง นั่นหมายถึงงูเห่าด้วยนะครับมันกวาดเรียบแล้วก็พวก “หัวงู”ก็อาจโดนมันกัดหัวเอาได้…คงเป็นด้วยงูบนนั่นแหละคร้าบ… จากสนามนี่แหละพวกครูไก่เคยไปเล่นกันสองอาทิตย์ติดๆในอาทิตย์แรกได้อ่านป้ายอาทิตย์ต่อมาแค้ดดี้บอกเมื่อวันศุกร์เจอจงอางยาวกว่า 4 เมตรแอบอยู่ในกอไผ่ข้างกรีน เล่นเอาบรรดานายๆเผ่นกันไปคนละทิศละทางร้อนถึงพลปืนในสนาม…สุดท้ายก็สิ้นชีวิตชนิดที่เรียกได้ว่า “จัดชุดใหญ่ใส่สูตร”หรือจะมาเป็นยาตำราหลวงครบทั้งอาวุธยาวประเคนกัน จบชีวิตเจ้า “จงอาง”ที่ขาด 5 เมตรไปนิดเดียว แล้วผู้ที่อยู่ในสนามคือ “บนสุดของห่วงโซ่อาหาร” เปรมกันไป ฉบับหน้าว่ากันด้วยเรื่องของ “อสรพิษ”กันอีกสักรอบว่ามันมีที่หนายอีกบ้าง…

ครูไก่ ลำพอง ดวงล้อมจันทร์