ถูกที่ถูกเวลา

ถูกที่ถูกเวลา

เรื่องของละครหลังข่าวที่มีกระแสโด่งดังสุดขีดเรียกความนิยมชมชอบของช่อง 3 วิกพระราม 4 ที่ซบเซามานานให้พลิกฟื้นคืนสู่เวทีของการต่อสู้ให้เหมาะสมขึ้นมาอีกรอบ ที่ครูไก่กล้าที่จะเขียนเช่นนี้เพราะพรรคพวกที่คร่ำหวอดในวงการทีวีและคอยหาเม็ดเงินเข้าสู่ระบบดังกล่าวบอกกันเป็นเสียงเดียวว่า “วิกพระราม 4” เหนื่อยมานานโขแล้ว แต่พอ “ออเจ้า”ออนแอร์เพียง 2 ตอนทุกอย่างก็กลับพลิกฟื้นคืนชีพอีกครั้ง หากจะดูกันจริงๆละครเรื่องนี้ก็เป็นระเบิดลูกใหญ่ที่จะปลุก “วิถีของความเป็นคนไทย”ให้เป็นที่ยอมรับในภูมิภาคอย่างไม่ต้องสงสัย

โดยพื้นฐานในแทบจะทุกด้านของวัฒนธรรมของบ้านเราเมืองเรามันก็เป็นที่ยอมรับในหมู่คนที่เป็นนักท่องเที่ยวของทุกมุมโลกอยู่แล้ว เช่นการกินอยู่ที่อาหารของเราเนี่ยเป็นหนึ่งเรื่องรสชาติที่ทั่วโลกยอมรับกันมานานเน หรืออีกเรื่องก็ความเป็นผู้ที่มีจิตใจโอบอ้อมอารีต่อ “ผู้มาเยือน” จะเป็นชาติหรือศาสนาใดๆเมืองไทยเราสามารถยอมรับได้ทั้งสิ้น ว่ากันไปนี่คือข้อดีของบ้านเราที่เราเปิดกว้างเสมอ

ต่อมาอีกข้อก็ต้องเรื่องของ “ศาสนา”ที่มีความเป็นพื้นฐานของชาติมาช้านาน คนไทยเรามีความเชื่อว่า “พุทธศาสนา”คืออีกหนึ่งศูนย์รวมจิตใจของคนในชาติ ดังจะเห็นได้ว่าในบรรดาเมืองหลวงในอดีตไม่ว่าจะยุคใดสมัยใดก็มักจะมีวัดวาอารามอยู่ในเขตของเมืองหลวงในอดีตไม่ว่าจะยุคใดสมัยใดก็มักจะมีวัดวาอารามอยู่ในเขตเมืองหลวงอยู่มากมายอย่างที่เราๆรับรู้รับทราบกันมา ทีนี้ลองหันมาดูความเป็นมาของชาติไทยว่า “ประวัติศาสตร์”ชาติเรานั้นเป็นมากันเช่นไร เราค้าขายกับใครเขาบ้าง แล้วใครกันที่เคยมีชื่ออยู่ในประวัติดังกล่าว

วกกลับมาสู่ “ละคร”ที่กำลังทำให้คนไทยรู้สึกอิ่มเอมกับชาติตนเอง รวมถึงคนในภูมิภาคก็รู้สึกเป็นส่วนหนึ่งเช่นกัน เรื่องนี้เหมือนเป็นละครหลังข่าวที่ต้องจดจำกันไปอีกนานแสนนาน หากจะเทียบได้กับพลังของละครเรื่องนี้จะสูสีกับ “แดจังกึม”ที่เคยเป็นกระแสการท่องเที่ยวประเทศ “เกาหลี”แบบถล่มทลายมาถึงปัจจุบัน แบบนี้กระทรวง ทบวง กรมที่มีความรับผิดชอบต้องออกมาแล้วครับ รับลูกต่อจากงานของเอกชนที่เขาตั้งใจทำงานขึ้นมา เพราะในทุกแง่ทุกมุมของละครเรื่องนี้สามารถนำมาต่อยอดเป็นหัวหอกการท่องเที่ยวได้ทั้งหมดจริงๆ อย่ามัวคิดว่าจะ “เสียหน้าเสียตา”ให้กับอะไรบางอย่างทั้งๆที่ท่านเองมีโอกาสทำเช่นนี้มานาน แต่ก็อย่างที่เราทราบๆกันดีว่า “ก็ได้แค่นี้เอง” แต่กลับกลุ่มคนที่ต้องต่อสู้กับการสร้างสรรค์ผลงานออกมาสู่สายตาผู้คน และไม่รู้ว่าจะออกหัวออกก้อยมันกดดันนะ

เอาละเวลานี้เรื่องของ “ละครหลังข่าว” ที่ควรจะเปลี่ยนแปลงหน้าตากันได้แล้วกระมัง จากเดิมมันเป็นเรื่องที่เต็มไปด้วยความมีและความจนของคนเรา หรือบางเรื่องก็เป็นเหมือนความรักความหลงที่ต้องต่อสู้กับแบบ “กูไม่ได้มึงก็อด” มันเป็นเช่นนี้มานานเหลือเกิน ผมว่าเท่าที่จำความได้ “ละครหลังข่าว”มันก็มีเท่านี้จริงๆ แต่ที่คิดไม่ถึงกันคือ “มันเกิดการเลียนแบบ”ในระดับที่กว้างขวางมาก

เฉกเช่นนี้จะเรียกได้มั้ยครับว่า “คนไทยเราไม่จำเป็รต้องใช้อะไรมากมายนักในการเปลี่ยนแปลง” เพียงใช้ความเป็นชาติเรานี่แหละพอแล้วขอเพียงแค่ให้มัน “ถูกที่ถูกเวลา”พอแล้ว เข้าใจนะ “ออท่าน”ผู้รับผิดชอบ…โอเค้…

 

TIGER WOODS มาแล้ว

หลังจาก “ลอยคอ” เอ้ย “รอคอย” เสือใหญ่ TIGER WOODS มานานเป็นปีๆว่าเมื่อไหร่พี่แกจะกลับมาเดินวาดลวดลายอีกสักรอบ สุดท้ายก็สมใจนึกบางลำพู เพราะเมื่อสองสนามก่อนหน้า เขาเล่นจบ 4 วัน แล้วผลงานก็มิได้ขี้ริ้วขี้เหร่เท่าใดนัก รวมถึงอาการบาดเจ็บที่เชื่อว่าเป็นด่านสกัดความเจริญอีกรอบของเขานั้นไม่มีข่าวให้ได้ยินกันเลย ครูไก่นั้นแอบหวังลึกๆว่าในช่วงกลางปีนี้ คงได้เห็นอะไรที่เป็นสีสันของวงการกอล์ฟโลกกันบ้าง…สุดท้ายก็ดีเกินคาดครับ นั่นเพราะ TIGER WOODS ทำผลงานได้เข้าตาผู้ชมกันทั่วโลกที่คิดถึงเขาครับ การที่เขาได้อันดับ 2 ร่วมในรายการล่าสุดมันทำให้ผู้ที่ชื่นชอบในตัวเขามีความหวังขึ้นมาอีกครั้ง และเป็นบรรทัดฐานสำหรับนักกอล์ฟที่เล่นอยู่ ณ ปัจจุบันว่า “เสือมาแล้ว” จะมาเล่นแบบชิวๆไม่ได้อีกแล้ว

ที่อยากพูดเรื่องนี้เพราะ “คราใดที่ TIGER WOODS” ลงแข่งไม่ว่าจะดีหรือเลวคนก็จะแห่ไปดูกันแทบจะหาที่ยืนไม่ได้เลยทีเดียว นี่แหละครับเรื่องของความสุขในการเฝ้าคอยอะไรสักอย่าง หาก “มีความหวัง”เป็นชาติก็รอได้ครับ เอาละตอนนี้ก็ส่งใจไปเชียร์เขากันหน่อยดีมะ…ครับ แต่อย่าเข้าใจผิดอะไรกันนะ “ออท่าน”…เรานี้หาได้เกี่ยวข้องกับเขาไม่หากแต่เห็นว่าเพลานี้การเล่น “กอล์ฟ” นั้นดูจะหา “ความสนใจอันใดเลย” แลเมื่อ “ออท่าน TIGER WOODS”กลับมาอีกเพลาหนึ่ง คงจะปรีด์เปรมกันไม่น้อยสำหรับแวดวงกีฬานี้

สรุปได้ว่า “เวลาที่ ออท่าน TIGER WOODS กลับมา มันพาเอาวัน พุธ และ พฤหัสบดีกลับมาด้วย” ส่วนจะเป็นเรื่องอะไรที่เกี่ยวเนื่องกันคิดกันเอาเองนะ “ออท่านผู้อ่าน” อ.ครูไก่…

ครูไก่ ลำพอง ดวงล้อมจันทร์