คอลัมน์ในอดีต

อันตราย…!!! จักรยานประเภทถนน

อันตราย…!!! จักรยานประเภทถนน

เมื่อต้นเดือนกรกฎาคม… มีนักจักรยานสมัครเล่น ที่ออกปั่นจักรยานไปตามถนน ประสบอุบัติเหตุ ถูกรถเก๋งและรถบรรทุก ชน-ทับ เสียชีวิตไป 2-3 ราย
นับว่ามากมายพอควร แม้จำนวนมันน้อยก็ตาม

เพราะว่า…คำว่า “นักจักรยานสมัครเล่น” ปั่นเพื่อออกกำลังกาย ปั่นเพื่อพบปะสังสรรค์ เฮฮา… ก็ไม่ควรจะเสียชีวิตเลย… แค่รถล้มบาดเจ็บก็โอเคนะ อุบัติเหตุย่อมเกิดขึ้นได้…

เพราะประมาทมากหรือเปล่า?… เพราะว่ารถเก่งเกินความสามารถของแต่ละบุคคลหรือเปล่า???

ครับ…ผมสังเกตดู…ผมปั่นไปกับคณะไปตามถนน แบบปั่นไปเรื่อยๆ ความเร็ว15-20 กิโลเมตรต่อชั่วโมง ก็มักจะพบนักจักรยานคณะอื่น ปั่นแซงไปอย่างรวดเร็ว ความเร็วน่าจะ 30 up ครับ…แถมหันมามองแล้วอมยิ้มซะด้วย

ซึ่งไอ้ความเร็วระดับ 30 up ผมและคณะก็สามารถปั่นได้… แต่เราตกลงกันว่า…ทุกครั้งที่ออกถนนเราจะทำความเร็วเพียงแค่นั้น…หัวลาก-ลากไม่เกิน 20 กิโลเมตรต่อชั่วโมง

เพราะมันปลอดภัยที่สุด และสามารถเกาะเป็นขบวนทิ้งระยะแต่ละคัน 3-5 เมตรได้

เมื่อถึงทางแยกและหากเราจะเลี้ยวขวา “คณะเรา” จะทำแบบญี่ปุ่นครับ คือเราจะรอไฟเขียวตรงไปอีกฝั่งก่อน แล้วเราจะหยุดรอไฟเขียวเพื่อข้ามถนนมาทางขวาอีกที… เราจะไม่เลี้ยวขวาแบบรถเก๋งเด็ดขาด

เพราะอะไร…คำตอบง่ายนิดเดียว… เพราะเรากลัวรถเก๋ง-รถกระบะ-รถบรรทุกชนครับ…

เราคุยกันในกลุ่ม (มีไม่กี่คนนะครับ) เสมอว่า…เราปั่นจักรยานเพื่อออกกำลัง-เพื่อทัวร์ ท่องเที่ยวเล่น (ระยะใกล้) เราจึงควรคำนึงถึงความปลอดภัยให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้

เราต้องกลัวและเกรงใจ รถเก๋ง-รถกระบะ-รถบรรทุก ให้มากที่สุด เราต้องคำนึงถึงพวกเขาก่อนว่า เขากำลังใช้ถนนเพื่อทำธุรกิจของเขา ในขณะที่พวกเรามาเล่นออกกำลัง… เขาอาจมีธุระเร่งรีบ… เราจึงควรเปิดโอกาสให้พวกเขาก่อน…

เขาเป็นเจ้าถนน… เราเป็นผู้มาอาศัย…

จากนั้นอีกประการ เราก็มาดูใน “คณะเรา” มีบางคนหนุ่ม-สาว เก่ง มีความสามารถสูง… บางคนเคยเก่งแต่แก่ (เช่นผม) บางคนเด็กเพิ่งหัดออกถนน ความสามารถจึงแตกต่างกัน

แต่เราก็อยากจะไปด้วยกัน สนุกด้วยกัน…

เราจึงมาหาส่วนเฉลี่ยคนเก่งลดลงมาหน่อย… ช่วยเหลือดูแลคนสูงอายุ คนอายุน้อย… สนุกสนานเฮฮาไปด้วยกัน…

ครับ…แน่นอน คนเก่งเขาอาจเบื่อบ้าง …เขาก็อาจจะหลบไปปั่นคณะอื่นบ้าง… ก็ไม่ว่ากันนะครับ

แต่เชื่อไหมครับ… ไม่นานหรอกครับ… คนเก่งเขาก็กลับมาและบอกว่า

“ไม่ไหวครับ… พวกเขามองแต่เลขไมล์…เอาเร็วเข้าว่า… ไป-กลับ กรุงเทพ-นครนายก… ไม่เห็นอะไรเลย… นอกจากเลขไมล์”

หญ้าแพรก