ความสุขที่ได้เห็นนักกอล์ฟไทย

ความสุขที่ได้เห็นนักกอล์ฟไทย

เรื่องราวของวงการกอล์ฟไทย ณ เวลานี้จะมีใครเกินเจ้าหนูน้อย “Jeeno” ของเราเพราะจากการคว้าแชมป์ที่จีนมาหมาดๆ หรืออาจไปป้องกันแชมป์ประเภททีมไม่สำเร็จแต่ที่มาเลเซียข้างบ้านเรา เจ้าจีนก็ทำเอาคนไทยได้ติดตามดูกันแบบไม่กระพริบตาถึงแม้หนนี้จะพลาดไปอีกรายการกับการได้แชมป์แต่ก็มีลุ้นชนิด “หายใจรดต้นคอ”ผู้นำกันเลยทีเดียว ตอนนี้ผลงานนักกอล์ฟสาวไทยใน LPGA มันโดดเด่นเสียเหลือเกินเพราะผลงานของรุ่นพี่ที่ทำไว้ก่อนหน้าตามมาด้วยคลื่นลูกใหม่ของรุ่นน้องอย่างโปรจีนมันเป็นการตอกย้ำลงไปได้เลยว่า “ไทยเราคือมหาอำนาจ” ประเทศหนึ่งในวงการกอล์ฟสตรี จากผลงานทั้งหลายทั้งปวงที่ติดตามมาถ้าฟ้าไม่กลั่นแกล้งอะไรเทือกนั้นเงินอีกล้านเหรียญคงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร…

จากจุดเริ่มต้นที่ออกจะธรรมดาของเด็กบ้านโป่งคุณพ่อกับก๋งอยากให้เด็กน้อยมีกิจกรรมในเชิงกีฬาเพื่อบรรเทาอาการภูมิแพ้ก็เท่านั้นเอง แต่สุดท้ายปลายทางก็อย่างที่เห็นและเป็นอยู่ ณ ขณะนี้ เธอคือพลังในการสร้างสรรวงการกีฬาที่น่าเอามาทำเป็นสารคดีต่อยอดสู่การพัฒนากีฬาของบ้านเรา เรื่องราวแบบนี้มันไม่ได้เพิ่งจะเกิดมาเป็นเคสแรกของวงการกอล์ฟไทย ย้อนกลับไปดูโปรรุ่นใหญ่อย่าง น้าชูหรือบุญชู เรืองกิจ โปรเล็ก ถาวร วิรัตน์จันทร์ หรือโปรหมาย ประหยัด มากแสง หรือโปรมีชื่อมากมายก็ล้วนเกิดจากการทำมาหาได้ในสนามกอล์ฟทั้งสิ้น แต่แตกต่างจากจีโน่ที่เธอมาจากการผลักดันของครอบครัวล้วนๆ…

สนามหลายสนามคือสังเวียนการบ่มเพาะฝีมือนักกอล์ฟชั้นนำของชาติเราแต่เมื่อไม่กี่วันมานี่ผมเจอเรื่องแปลกคือบรรดาแคดดี้ห้ามเล่นในสนามที่พวกเขาทำงาน ถ้าอยากเล่นก็ต้องลาออกไปแล้วมาทำตัวเป็นบุคคลธรรมดามาซื้อตั๋วเล่น หรือถ้าแคดดี้จะมาออกรอบเขาจะซื้อราคาวอล์คอินก็ไม่ได้…นี่มันอะไรกันรึครับนี่เมื่อสองวันก่อนบรรดาแคดดี้เขาจะมีจัดแข่งกอล์ฟของเขาเอง แต่ก็ต้องไปจัดที่สนามแถวสนามบินดอนเมืองโน่น…โอ้ยบ้าไปแล้วความคิดที่คับแคบรวมถึงใจคอที่ร้ายกาจนี้มันมาจากเหตุผลอะไร พวกคนที่เขาจะแข่งเขาก็จ่ายเต็มราคาเพียงแต่เขามีนายคอยสนับสนุนค่าสนามค่ารางวัลสุดท้ายสนามที่ได้ส้มหล่นไปเต็มๆ คือสนาม “ลาดเป็ด” ของ ทอ. เอ้าถ้าผู้บริหารสนามหรือผู้มีอำนาจในการตัดสินใจคิดได้แค่นี้ก็ตามสะดวกเลยโยมท่าน… แต่อยากเตือนไว้ว่า “นายที่ไม่เห็นคุณค่าของลูกน้องมักจะเดินลำบากนะครับผม”…

ครูไก่