เรื่องเล่า (ไม่ตลก) หกฉาก

เรื่องเล่า (ไม่ตลก) หกฉาก

1  เมื่อสุดสัปดาห์ที่ผ่านมา (13-14 ก.ย.2568) ได้มีโอกาสพาไซคีไปเข้าร่วมการแข่งขันกอล์ฟรายการ US.Kids Thailand Local Tour ที่สนามกอล์ฟ Alpine Golf Club ที่เชียงใหม่ เป็นแมทช์ที่ 3และ 4 ของปี หลังจากที่ได้เข้าร่วมแมทช์ 1และ 2 เมื่อเดือนสิงหาคมที่ผ่านมา ณ สนาม Black Moutain Golf Club ซึ่งใน 1 ปี มีจัดแข่ง 8 ครั้ง เขากำหนดให้เข้าร่วม 4 ครั้ง เป็นอย่างน้อย และคิดคะแนนที่ดีที่สุด 2 ทัวร์นาเมนท์ เผื่อจัดระดับ Level ของ เด็กที่เป็นสมาชิกของ US.Kids ทั่วโลก ซึ่งมีอยู่ 13 Level ตามคะแนนเฉลี่ยที่ทำได้ และจะมีโอกาสได้รับเชิญให้ไปเข้าร่วมในรายการนานาชาติต่างๆทั่วโลก

       ปีที่แล้ว“ไซคี” อายุ 9 ขวบ เข้าร่วมในรุ่นอายุ 9-10 มีคะแนนที่ค่อนข้างดีเฉลี่ย 76 ได้ถูกจัดให้อยู่ใน Level 10 และได้รับเชิญให้ไปเล่นทุกรายการ รวมทั้งรายการใหญ่สุดของ US.Kids นั่นคือ World Championship ที่สนาม Pinehurst รัฐ Norht Carolina อเมริกา ต้นเดือนสิงหาคม…แต่ไม่ไป เพราะได้เลือกไปเข้าร่วมที่ Australia เมื่อเดือน เมษายน ที่ผ่านมา ตามแผนที่วางไว้ และตั้ง

ใจว่า ในปี 2569 จะไปเข้าร่วมที่ประเทศสกอตแลนด์ ในช่วงเดือน มิถุนายน และถ้าไม่มีอะไรผิดพลาดจะไปร่วมแข่งขัน ที่อเมริกาตอนอายุ 12 หรือ อีก 2 ปี

2  ขอเล่าเรื่องผลการแข่งขันของ “ไซคี” ในสองรายการ วันที่ 13 ผลสกอร์คือ 81 (44,37) ออกหลุม 10 ก่อน ทำผลงานมาค่อนข้างดี ผ่านมา 5 หลุม เกิน 2         

หลุมที่ 6 พาร์ 3 สั้น เป็นเกาะข้ามน้ำ ระยะประมาณ 63 หลา ลังเล เลือกเหล็กระหว่าง ล็อป 58 เต็มวง และ 54 ตี 3ใน 4 สุดท้ายแคดดี้(คือผม)เลือกให้ตี เหล็ก 54 และกระซิบดังๆ ว่า เอา Hole in one เลยลูก แล้วเธอก็ตี แต่มันเบาเกิน ลูกเลยตกน้ำ ไปดร็อปแอเรีย ทำวันชิพ วันพัตต์ได้ ออก โบกี้ ก็ไม่เป็นไร แต่ถูกแม่ไซคีบ่นแคดดี้ว่าไม่น่าไปสร้างความกดดันให้ลูก (สงสัยจะจริง) แต่ลูกบอกว่าไม่รู้สึกอะไร

หลุมต่อไปหลุม 7 พาร์ 4 ต้องตีตัดน้ำ แต่ตัดลึกเกินไป ตกน้ำ ต้องตีจากดร็อปโซน ให้ส่องกล้องเอง “ไซคี” บอก 160 หลา ให้ตีหัวไม้ 5 โดนดีมากตกบนกรีน วิ่งเลยไปตกทราย “ไซคี”เลือกจะตีทรายแบบชิพบนหญ้า เนื่องจากไลน์ลูกในทรายไม่ดี ปรากฎโดนเบาเกินไปเลยไม่ขึ้นจากทราย ทีนี้ต้องระเบิด ขึ้นไปออนบนกรีนแต่สั้นเหลือระยะอีกไกล ทำ 3 พัตต์ ออก 8 (สลบ)

หลุม 8 ทำพาร์ได้ (จากที่ปีก่อนออก 7)

หลุม 9 พาร์ 5 ออกโบกี้ ผล 44  รอบหลังทำได้ดีสกอร์ออก 37 (ดีแทบไม่มีเสีย)

ส่วนวันที่ 14 ทำสกอร์ได้ 79 (34,45)

ไม่ต้องสงสัยครับ ไม่ผิดครับ ออกหลุม 10 เช่นกัน ต้องบอกว่า 3 เบอร์ดี้ 1 โบกี้ ไร้ที่ติแน่นอน แต่รอบหลัง แอพโพรช ชิพ และพัตต์ไม่เข้าที่ ไม่เหมือนรอบแรก มีเลย สั้น ในทุกๆทักษะ แต่ทีช็อตค่อนข้างดี มีพลาดบ้าง แถมมีฝนตกโปรยปรายใน 4 หลุมหลัง ทำให้สกอร์ออกมา 2 ดับเบิ้ลพาร์ 5 โบกี้ 2 พาร์ รวม 45

ได้ที่ 6 ทั้ง 2 วัน ไม่ได้เหรียญติดมือกลับบ้าน

3  จากผลการแข่งขันออกมาแบบนั้น  อ.จ๋า แม่“ไซคี” ได้ถามผมว่า อายผู้คนไหม ลูกโปรเชาว์ ผลงานการแข่งขันออกมาเป็นแบบนั้น (คงถามด้วยความเป็นห่วงความรู้สึกผู้เป็นพ่อแหละ แต่ก็เจ็บจิ๊ดอยู่นะ)

ก็เลยอธิบายไปว่า ด้วยส่วนตัวแล้ว ไม่เลยนะ(ปากแข็ง) จริงๆแล้วพอใจกับผลงานลูกนะ ช็อตดีๆมีมาก มีช็อตเสียบ้าง แต่เป็นการพลาดแบบคนอ่อนประสบการณ์ และมีเรื่องเมลทัลบ้างตามประสาเด็กๆ (ยังไม่ยอมเข้าคอร์สกับแม่) ที่สำคัญเจอพ่อและจับไม้กอล์ฟซ้อมเฉลี่ยอาทิตย์ละครั้ง เด็กคนอื่นๆ ที่เก่งๆ เขาซ้อมกันแทบทุกวันหลังเลิกเรียน ลงแข่งขันเกือทุกสัปดาห์

ความเป็นจริงที่เห็นคือ ลูกโปรแต่ละคน พ่อที่เป็นโปรไม่ค่อยได้สอนลูก เพราะต้องสอนลูกคนอื่นในเวลาเย็นหลังเลิกเรียน และวันหยุด ที่ตีกันได้คือพรสวรรว์และ ดีเอ็นเอล้วนๆ

บอกให้สบายใจไปว่า ยังเด็กอยู่ เอาไว้ไปเร่งตอนอายุ 13 ที่ตีหมุด ขาว เริ่มจริงจัง เต็มที่ ตอนนี้ขอแค่เขาใช้ชีวิตวัยเด็ก เรียนหลังสือไปก่อน ซ้อมเท่าที่ได้ ขอให้เขาไม่เบื่อ ยังชอบเล่น ชอบแข่งขันอยู่ก็พอใจแล้ว พ่อขอสอนคนอื่นก่อน

ข้อดี(หรือไม่ดี)ของ“ไซคี”อีกอย่างหนึ่งก็คือ ไม่สนใจสกอร์ของเพื่อน ไม่เสียใจดับสกอร์ที่เสียไป นี่คือสิ่งที่น่าดีใจ มากกว่าตีโพยตีพายร้องให้หลังการแข่งขัน

4 ได้พบเห็นนักกีฬาที่เป็นคนจีนแต่มาเรียนที่เชียงใหม่ และเลือกที่จะเล่นกอล์ฟ หลังการแข่งขัน หลังกินข้าวเสร็จ เด็กๆเหล่านั้นออกไปยืนซ้อมพัตต์จนมืดค่ำเป็นกลุ่มมีโปรดูแล ในขณะเดียวกันเห็นเด็กไทยน้อยมาก สอบถาม เขาบอกว่าขยันกันแบบนี้เป็นปกติ ทุกเช้าก่อนไปโรงเรียนก็จะซ้อม เลิกเรียนก็ซ้อม เหมือนกับกระหายที่จะเก่ง…น่ากลัวจริงๆ

5 ได้พูดคุยกับทีมงานที่จัด US.Kids ประเทศไทย ชมเขาไปว่าตั้งใจจัดดี ทำเพื่อเด็ก คนมาเข้าร่วมก็เยอะ สงสัยผลประกอบการดี รวยกันทั่วหน้า…เขาตอบว่า ให้ทายว่าได้ค่าหัวจากการจัดเท่าไร (เงินค่าสมัครทุกคนต้องรูดบัตรเข้าบัญชีที่อเมริกา และจะโอนค่าแบ่งมาให้หลังการแข่งขันจบฤดูกาล ดังนั้นต้องแอดวานซ์ไปล่วงหน้าทุกอย่าง ปกติถ้าแข่ง 18 หลุม จะเสีย 95 เหรียญ 9หลุม 85 เหรียญสหรัฐ 8 ทัวร์นาเมนท์ เฉลี่ยทัวร์นาเมนท์ ละ 100 คน 8 ทัวร์ รวม 800 คน เฉลี่ยคนละ 90 เหรียญ คิดเป็นเงินรวม 72,000 เหรียญ หรือประมาณ 2 ล้าน 3 แสนกว่าบาท ) ทางผู้จัดจะได้ค่าหัวเพียง 15 เหรียญ 800 คน ได้ 12,000 เหรียญ หรือ 3 แสน 8 หมื่น กว่าบาท เท่านั้น จะต้องเสียค่าตั้งป้าย ค่าจ้างทีมงานต่างๆ แมทช์หนึ่งไม่ต่ำกว่าแสน แล้วจะเหลือกำไรได้อย่างไร…นี่แค่ทัวร์นาเมนท์เดียวยังขาดทุนตั้งเท่านี้

…สู้กันต่อไป เพื่อความหวังและสิ่งดีๆจะตามมา เป็นกำลังใจให้ครับ

6  การเดินทางไปเชียงใหม่ในครั้งนี้ไปกันสามคนพ่อแม่ลูก จองตั๋วผ่านแอพพิเคชั่นหนึ่ง รวมไปกลับ ประมาณ เกือบ 2 หมื่น เน้นออกเดินทางที่ดอนเมือง ไปสายการบินหนึ่งกลับอีกสายการบิน เอาเรื่องเวลาเป็นหลัก คือเย็นวันศุกร์ หลัง“ไซคี”เลิกเรียนบ่าย เวลาประมาณ18.40 น. ถึงเวลา 19.55 น. กว่าจะเดินทางถึงโรงแรมคงประมาณ 21.30 น.ซึ่งไม่ดึกเกินไป ไม่ต้องซ้อมกัน ไปว่าเอาหน้างาน

ปรากฎว่า ก่อนล่วงหน้า 2 วัน มีอีเมลแจ้งมาว่าเที่ยวบินเลื่อนไปเวลา 19.00 ถึงเวลา 20.15 น. ก็พอจะโอเครอยู่

แต่เช้าวันศุกร์ที่จะเดินทางมีอีเมลแจ้งมาใหม่ เลื่อนเวลาเป็น 4 ทุ่มกว่า ซึ่งไม่ไหวแล้ว กว่าจะนอนหลังเที่ยงคืน เช้าวันเสาร์ต้องทีออฟเวลา 09.06 น.จึงยกเลิกขาไป (ได้คูปองมาเก็บไว้บางส่วน) และเปลี่ยนสายการบินใหม่ในเวลาแรกที่ต้องการคือ 5 โมงเย็นกว่า ได้สายการบินหนึ่ง แต่ต้องไปขึ้นที่ สุวรรณภูมิ ไปถึงก่อนเวลาพอสมควร พอถึงเวลาประมาณ 4 โมงเย็นได้รับแจ้งว่า เที่ยวบินเลื่อนไป 2 ทุ่ม …อีกแล้วหรือนี่ ..หนีเสือปะจเข้า.. แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ค่าตั๋วใหม่ 3 คน หมื่นกว่าบาท รวมการเดินทางครั้งนี้ 3 หมื่นกว่าบาท

เข็ดแล้วกับสายการบินแรก จะไม่ใช้บริการอีกแล้ว หลายครั้งแล้วแต่ไม่เข็ด คราวนี้เข็ดจนตาย

นี่คือเรื่องเล่า(ที่ไม่ตลก)หกฉาก

ดูรูป“ไซคี” แล้วรู้สึกว่า เธอก็หน้าตาดีเหมือนกันนะ

โปรเชาวรัตน์ เขมรัตน์