ทำไมบางวันตีดีแบบคาดไม่ถึง ทำไมบางวันตีไม่ดีแบบหาวงไม่เจอ
ทำไมบางวันตีดีแบบคาดไม่ถึง ทำไมบางวันตีไม่ดีแบบหาวงไม่เจอ
นี่เป็นคำถามยอดฮิตคำถามหนึ่งจากนักกอล์ฟสมัครเล่น มักจะเป็นนักกอล์ฟที่แต้มต่อสูงหน่อย กำลังอยู่ในช่วงพัฒนา
ตัวผมเองสมัยเป็นนักกอล์ฟสมัครเล่น ที่ชอบแข่งขันตามชมรม ตอนช่วงที่มีแต้มต่อประมาณ 24 เคยมีประสบการณ์ครั้งหนึ่ง รอบแรกตี 39 รอบหลังตี 49 จบ 88 หักแต้มต่อแล้วเหลือ 64 เท่ากับว่าตีไป 8 อันเดอร์ และปรับแต้มต่อใหม่ลงมา 18
ไม่ใช่ว่าเป็นการดองแต้มต่อ เพราะก่อนหน้านี้ตีทีไรสกอร์เฉียด 100 ตลอด แต่มีอยู่ช่วงหนึ่งซ้อมลูกสั้นตลอด และปรับวงสวิงทำให้ตรงและไกลมากขึ้น ในระยะเวลาประมาณ 2 เดือน ทำให้ตีดีขึ้น แต่ไม่ได้ออกรอบแข่ง พอมาแข่งอีกครั้งสกอร์ก็เลยลดลงอย่างมาก
ผมยังจำเหตุการณ์วันนั้นได้ดีกับการทำสกอร์ 39 เพราะเป็นครั้งแรกในชีวิตที่ทำเลข 3 ได้ กับการตีได้ 2 เบอร์ดี้ 3 พาร์ 3 โบกี้ 1 ดับเบิ้ล เป็นเบอร์ดี้ที่พัตไกลกว่า 20 ฟุตลง และชิพข้างกรีนระยะ 25 หลาชนธงลงไป ซึ่งทั้งสองลูกให้ไปทำใหม่อีกสัก 50 ครั้งไม่รู้จะลงหรือเปล่า
พอสกอร์ออกมาดี ก็เกิดการตกใจพอสมควร ว่าเราจะเก่งขึ้นแล้วหรือนี่ สงสัยตัวเองว่ามันของจริงหรือเปล่า ตอนนั้นมันยังวิเคราะห์ตัวเองไม่ได้ว่าสิ่งที่ทำได้นั้นเขาเรียกว่าฟลุ๊ค ยังไม่ใช่เรียกว่าฝีมือ
พอรอบหลังจึงเป็นการตีแบบตั้งใจจะทำสกอร์ให้ดี แต่ทุกอย่างไม่ได้เป็นตามต้องการ ยิ่งต้องการยิ่งเสีย ยิ่งเซพยิ่งเสีย สกอร์ไหลไปเรื่อย จะให้หยุดแค่ 45 ยังทำไม่ได้ ตีไปก็หงุดหงิดไป สงสัยไป ว่าทำไมมันทำไม่ได้เหมือนเดิมนะ
นี่เอาแค่เป็นการเล่นกอล์ฟในวันเดียว แค่สองรอบสกอร์ยังไม่เหมือนกัน ดูเป็นคนละคนตี วงสวิงไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง สิ่งที่เปลี่ยนแปลงคืออารมณ์ และความรู้สึก รอบแรกเล่นด้วยภาวะอารมณ์แบบสบายๆ ปกติ ไม่ได้คาดหวังอะไร แต่สิ่งที่ได้มามันไม่ได้ตั้งใจ ปกติก็ทำพาร์ 1-2 หลุม โบกี้เยอะหน่อย แต่เบอร์ดี้ไม่ค่อยได้ แต่รอบนั้นมันมาได้ 2 เบอร์ดี้ที่มาจากฟลุ๊ค (ถ้าฝีมือจะต้องทำได้อีก)
แต่รอบหลังอารมณ์มันเปลี่ยน เริ่มจากการตั้งใจมาก พอตั้งใจมากมันก็จะเริ่มเกร็ง เล่นไม่เป็นธรรมชาติ พัตต์ไกลหน่อยก็สามพัตต์ง่าย ชิพปกติจะเข้าใกล้หลุมก็จะสั้น แล้วก็พัตต์ไม่ลง ตีก็อยู่แฟร์เวย์น้อยลง พอมันเริ่มเสีย มันก็เริ่มหงุดหงิด อยากได้คืน พอไม่ได้มันก็เริ่มโมโห สุดท้ายก็คุมสกอร์ไม่ได้ พาร์ได้ 1 หลุม โบกี้ 3 หลุม ดับเบิ้ล 5 หลุมไปเลยทีเดียว
สิ่งที่เล่ามา คือสิ่งที่จะอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้น ซึ่งจะอธิบายได้ว่า ทำไมสกอร์ของเราจึงไม่สม่ำเสมอ บางครั้งดีจนตกใจ บางครั้งเสียจนควบคุมอะไรไม่ได้ วงสวิงความรู้สึกเสียไปเลย
ความจริงแล้ว วงสวิงของคนเราไม่เปลี่ยนแปลงในทันทีทันใดครับ มันเหมือนเดิม แต่สมาธิที่เป็นตัวคุมวงสวิงและการเล่นมันหายไป เป็นเพราะอารมณ์ จิตใจที่เปลี่ยนไป ทำให้การเล่นไม่ได้อยู่กับการตีลูกอย่างมีสมาธิ แต่เป็นการตีที่หยาบขึ้น ความละเอียดหายไป สมาธิไปจับกับเรื่องสกอร์มากไป มีความกลัวเกิดขึ้น มีความเสียดายเกิดขึ้น มีความสงสังเกิดขึ้น จังหวะของวงสวิงเปลี่ยนไป มันมีอารมณ์หงุดหงิดเข้ามาแทนที่ การเร่ง การเข่นจะเกิดขึ้น การควบคุมลูกที่จะให้ไปในทิศทางที่ต้องการจึงไม่ได้
ดังนั้น สิ่งสำคัญที่นักกอล์ฟจะต้องคำนึงถึงและให้ความสนใจในกรณีนี้ มีอยู่ 2 ประการ ได้แก่
- ต้องรับรู้อารมณ์ ความคิด ความตั้งใจของเรา และการเปลี่ยนแปลงอารมณ์ ความคิดของตัวเองให้ได้ เพราะถ้าสิ่งเหล่านี้เปลี่ยนแปลงเมื่อไร แน่นอนต้องกระทบกับผลการเล่นของเราทันที เพราะสมาธิจะเสียไป
- สิ่งที่ทำได้ดีในบางครั้ง บางรอบ และบางวัน อาจเป็นได้แค่ความฟลุ๊ค ดังยกตัวอย่าง ซึ่งต้องมีระดับมาตราฐานฝีมือของตัวเองว่าแค่ไหน ถ้าเป็นฝีมือมันก็จะต้องทำได้อีกบ่อยๆ
ยังมีอีกหลายๆเหตุการณ์ที่นักกอล์ฟได้เจอกัน ถึงความไม่สม่ำเสมอ ซึ่งจะเกิดกับคนที่กำลังอยู่ในช่วงพัฒนา ยังจับแนววิธีการเล่นยังไม่ดี ยังไม่มั่นใจกับวงสวิงของตัวเอง ยังไม่สามารถกำหนดทิศทางของลูกกอล์ฟได้มากนัก และสิ่งสำคัญคือการจัดการสมาธิยังไม่ดี แค่ตีกับคนแปลกหน้าก็จะตื่นเต้น กดดัน อยากโชว์ กลัวไม่ดี พอเสียก็จะเอาคืน ยิ่งจะเอาคืนจังหวะการตียิ่งเพี้ยน
สรุปคือ วงสวิงคนเราไม่เสียกระทันหัน แต่ที่เรารู้สึกว่าวงสวิงเสียเนื่องจากตีไม่แม่นยำ ควบคุมทิศทางไม่ได้ เนื่องมาจากสมาธิเราไม่ดี มันมีเรื่องของความคิด อารมณ์มาเกี่ยวข้องนั่นเอง สิ่งที่ควรทำคือ เข้าใจมันว่ามันคือสัจธรรมของกีฬากอล์ฟ พยายามเล่นให้สนุก ไม่ตั้งเป้าหมายสูง ไม่เครียด และต้องจูนวงสวิง วิธีการเล่นให้เข้าที่ มีประสบการณ์กับการออกรอบบ่อยๆ ความเก๋าจะบังเกิด เมื่อนั้นสกอร์ก็จะสม่ำเสมอได้
โปรเชาวรัตน์ เขมรัตน์
