ศุกร์-เสาร์ที่เรารัก
ศุกร์-เสาร์ที่เรารัก
ผ่านมาสี่ห้าวันสำหรับมหกรรมกีฬาของมวลมนุษยชาติที่ต้องเลื่อนมา 1 ปี จากเหตุผลที่เราท่านทราบกันดีอันนี้เราก็ต้องเห็นอกเห็นใจกัน แต่เชื่อว่าในห้วงเวลาที่ล่าช้ามาเจ้าภาพเองก็ไม่ได้หยุดนิ่งอะไรแน่นอน เพราะดูจากข่าวสารในวงการกีฬา ทำให้ผมคิดได้ว่า “เม็ดเงินที่หายไปหลายส่วนเขาจะเรียกคืนได้ในอีกสามปีข้างหน้า” ที่กล้าคิดแบบนี้เพราะนวัตกรรมที่เกิดขึ้นในโอลิมปิกคราวนี้เขามีความแปลกใหม่มานำเสนอไม่ว่าจะเป็นสิ่งอำนวยความสะดวกในการแข่งขัน ข่าวสารในทุกจุดนั่นคือสิ่งทำเงินทำทองในเวลาต่อไปนี้เผลอๆ อาจจะเป็นรายได้ที่มากกว่าเวลาปกติเสียด้วยซ้ำ
กลับสู่พิธีเปิดที่ดูเหมือนจะสบายๆ ไม่ทุ่มทุนเกินความเป็นจริงเพราะในเวลาที่ไม่ปกติที่เป็นอยู่ขณะนี้สนามที่แทบจะว่างเปล่าภาพและเสียงที่ออกมามันคงขาดความสมบูรณ์ไปโขอยู่ อย่างไรก็ตามเท่าที่นั่งดูอยู่หน้าจอทีวีครูไก่ก็ชอบนะ พวกเขาสื่ออะไรออกมาได้น่าสนใจอยู่มากมายหลายประเด็น พอผ่านเข้ามาวันเสาร์เราก็เฮกันทั้งประเทศหรือเปล่าไม่ทราบก็ด้วยยังมีผู้คนเจียนไปเจียนอยู่เป็นแสนจะให้บรรดาผู้ที่จมอยู่ในความทุกข์อยู่ ณ ขณะนี้มาดีใจได้ปลื้มเฉกเช่นสมัยเมื่อเราได้ทองเหรียญแรกจากเจ้าบาสมันคงจะยากอยู่ แต่ในภาพโดยรวมเขาทำได้ดีถึงแม้จะมีเสียวๆ อยู่บ้างแต่ก็ถือว่าไม่น่าแปลกใจที่เหรียญทองจะตกอยู่ในบ้านเรา
จากข่าวคราวของเทควันโด้ที่ออกมาของเราเป็นเพียงเต็งสองรองจากจีนเขา แบบนี้มันทำให้งานเราง่ายขึ้นมามาก พอเต็งหนึ่งโดนหนูน้อยจากสเปนกดแบบขาดลอยเราก็สบาย แต่ในความเป็นจริงของเราต้องทองเท่านั้น เพราะจากชื่อนั้นกระดูกในรุ่น 49 กิโลกรัมกับส่วนสูงร้อยเจ็ดสิบบวกๆ เรากวาดแชมป์มาทั่วโลก และอาจถือเป็นสถิติโลกก็ว่าได้ถ้าในอีกสามปีเรายังคงเส้นคงวากันอยู่ กลัวอย่างเดียว “บรรดาผู้หลักผู้ใหญ่จะลากกันไปลากกันมาจนหมดสภาพไปในท้ายที่สุด” อันนี้ก็เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของครูไก่เองที่มองว่า “เล่นให้ได้เหรียญทองง่ายกว่าเล่นให้พลาดเหรียญ”…
ครูไก่
