สู้กันอีกหลายยก

สู้กันอีกหลายยก

ขณะที่ประเทศไทยเรามีผู้ป่วยจาก COVID-19 จำนวนเฉียดหมื่นมาหลายวันนอกจากการคัดกรองที่เข้มข้นอย่างที่เขาว่ามันก็พบว่า “แทบจะทุกที่เจอเพียบ” สรุปกันแบบนี้ดีกว่าว่าความจริงเรามีคนติดเชื้อร้ายนี้มากมายกว่าที่เราทราบกัน ด้วยนโยบายที่ผิดพลาดในช่วงสงกรานต์ที่ผ่านมามันเชื่อได้ว่า “เชื้อที่รอจะเข้ามาในส่วนกลางก็สมใจ” ด้วยความคิดของครูไก่เองนะครับ ความที่เราปล่อยให้ผู้คนออกนอกเข้าในตามสบายนอกจากเชื้อร้ายที่มีอยู่เดิมออกไปติดชาวบ้านแต่เรื่องนั้นเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อย เพราะหลังจากที่หมดวันของการหยุดยาวผู้คนเริ่มทะยอยกลับเข้าเมืองหลวงใครจะทราบได้ว่า “รถที่เข้าเมืองหลวงเป็นรถที่บรรทุกเพียงคนไทยเท่านั้นหรือเปล่า” เชื่อว่ามันต้องมีการยัดไส้เอาบรรดาแรงงานข้ามชาติติดไม้ติดมือเข้ามาด้วยพูดกันง่าย ๆ คือ “ความเห็นแก่ได้ของคนเราที่ติดตัวกันมาแต่เกิด”

เพราะพ้นเมษายนมาถึงตอนนี้เพียง 3 เดือน เรามาไกลมากเลยนะครับ ทั้งเจ็บทั้งตายเกลื่อนใครจะไปนึกว่า “ตายวัดเตาเผาจะแตกเอา” คือจัดการกันศพต่อศพ ผมเองในฐานะที่เป็นผู้สูงอายุคนหนึ่งรับวัคซีนเข็มแรกมาเมื่อกว่าสามเดือนที่แล้วรอเข็มสองอีกไม่กี่วันนี้  พอเห็นข่าวคราวว่าวัคซีนตัวนั้นตัวนี้ต้องฉีดแบบกระตุ้นเข็มหนึ่งเข็มสองแล้วต้องมีเข็มสามตามมาอีก เอาจริงนะผมไม่ค่อยจะอ่อนไหวกับข่าวพวกนี้หากเราคอยเงี่ยหูฟังอยู่ตลอดเวลาเชื่อว่าเป็นสติแตกกันพอดี ที่เขียนแบบนี้ใช่ว่าผมเองจะไม่สนอกสนใจก็เปล่าเพียงแต่จะรับรู้รับฟังแล้วต้องคิดตามนั่นคือสิ่งที่พอจะเอาสติอยู่กับเนื้อกับตัวได้อยู่ เพราะหากว่าเมื่อเรารับรู้รับฟังมาแล้วเต้นตามเรื่องราวที่ว่านั่นสมองจะสั่งให้คิดในทางลบ มันจบเลยครับเรื่องทำมาหากินไม่คิดแล้ว

ด้วยความที่อยู่ใกล้ชิดกับอาจารย์หมอหลายท่านผมเคยเขียนมาหลายตอนว่า “โควิด-19 ไม่ใช่ของที่จะมาล้อเล่นกัน” หากเราไม่ระวังเนื้อระวังตัวเราจะเดือดร้อนกันชนิดเลือดตากระเด็นกันเลยทีเดียว ผมเคยเห็นผู้คนที่นั่งจับกลุ่มกัน “ซดเหล้าซดเบียร์” เหมือนไม่ยี่หระต่อโรคร้ายเห็นว่าสุดท้ายก็ติดกันแทบจะทุกคน แล้วแบบนี้มันควรจะช่วยดีหรือเปล่า ไอ้เราเห็นแล้วจะเข้าไปเตือนหรือพูดคุยก็เกรงว่า “ศพจะไม่สวย” เลยปล่อยให้กรรมตามทันดีกว่า เมื่อก่อนเห็นรถกู้ชีพวิ่งผ่านเข้ามาในซอยที่พักปีครึ่งปีจะเห็นสักทีแต่เดี๋ยวนี้แทบจะทุกวันและไม่เลือกเวลาอีกด้วยขอบอก…

ตอนนี้เรื่องราวของการทำงานที่ CLUB ก็ต้องมีการเปิดและปิดในเวลาที่กระชับขึ้นจากที่เคยเปิดและปิดหกโมงถึงสามทุ่มปัจจุบันเหลือหกโมงเช้าถึงหกโมงเย็นเท่านั้นเอง ส่วนจะไปร้องทุกข์กล่าวโทษใครเขาเราก็คิดว่า “หากเราไม่เดือดร้อนขนาดต้องกัดก้อนเกลือกินขอสู้ต่อไป” ความที่ทำงานสายสอนกีฬามานานขนาดจากคุณพ่อคุณแม่กลับกลายเป็นคุณย่าคุณปู่ในปัจจุบัน การสอนมันยังคงเส้นคงวาเหมือนเดิมด้วยเหตุนี้เองชื่อเสียงในอดีตมันส่งผลสู่ปัจจุบันทำให้เรามีงานทำอยู่เสมอถึงแม้จะไม่ใช่ยุคที่เป็นยุคทองของเทนนิสก็ตาม…

ส่วนที่จะใช้ระบบของรัฐที่คนละครึ่งหรืออะไรต่อมิอะไรบอกเลยนะครับไม่เอาเลย คือเรายังพอทำมาหากินได้อยู่แขนขายังดีก็เอาส่วนนี้ไปให้คนที่เขาไม่มีจริง ๆ ดีกว่า ละครครานี้ยังไม่จบลงง่าย ๆ นะครับ รักษาสุขภาพให้ดีเข้าไว้อย่าเข้าไปในที่อโคจร นอนหัวค่ำเพราะเราจะต้องสู้กันอีกหลายยก…นะครับ

ครูไก่