ตีกอล์ฟสนุก กินอร่อย ที่เขาเขียว บางพระ

ตีกอล์ฟสนุก กินอร่อย ที่เขาเขียว บางพระ

เมื่อสัปดาห์ก่อน ผมแวะเวียนกลับเยี่ยมสนามกอล์ฟเขาเขียว ชลบุรีมาครับ

เพื่อนฝูงร่วมรุ่นวัยเกษียณที่เล่นกอล์ฟ บอกว่า ต้องเจอกันเดือนละครั้ง ตีกอล์ฟและกินข้าวด้วยกัน พบปะเฮฮา คุยกันอำกัน หัวเราะเยอะๆ เป็นความสุขในวัยนี้

ต้องขอขอบคุณ คุณฐิติวุฒ สุขพรชัยกุล  ที่กรุณาอนุเคราะห์คูปองราคาพิเศษกับก๊วนด้วยครับ เอนจอยจริงๆ

นานมากแล้ว   “หนูใหญ่” คุณพงศ์พินิจ เตชะคุปต์ เป็นเพื่อนเกลอรุ่นเดียวกัน ซึ่งเป็นบอร์ดสนามยุคเริ่มแรก เห่อสนามใหม่เอี่ยม ทำแล้วเสร็จแค่9หลุม ก็ชวนผมกับโย่งไปเล่นแล้ว บอกว่าไปทดสอบสนามกันหน่อย

จำได้ว่า ผมประเดิมทีออฟหลุมแรก..เต็มเหนี่ยวเลยครับ ผู้จัดการสนามที่เป็นฝรั่ง ตาเหลือกเลย

ไม่ใช่ไดรฟลูกออกไปไกลลิบหรอก แต่เอาหัวไดรเวอร์ เจ๊าะหลังลูก ไม่ใช่รอยไดว็อต แต่ดินออกมาเป็นก้อน ยังกับเอาจอบฟันลงไปน่ะครับ..หนูใหญ่กรอกตา เพื่อนกูโชว์ห่วยซะแล้ว..แต่ช็อตต่อๆไปก็ไม่เลวจนดูไม่ได้ หลุมพาร์3 เกาะกลางน้ำ ที่เป็น signature hole ของสนาม ก็ทำพาร์ได้ครับ เพราะตีไม่ตกน้ำ นั่นคือความทรงจำในครั้งกระโน้น

ผมห่างสนามเขาเขียวมากว่าสิบปี พอกลับไปเล่น (คอร์ส A-B) ความสนุกอย่างหนึ่งก็คือ ทวนความจำตัวเองว่า จำหลุมอะไรได้มั่ง อย่างหลุมตีเข้าหาโบสถ์บนเขา ผมก็บอกเพื่อนร่วมก๊วนว่า เขาต้องตีเละแน่ๆ เพราะเป็นคนบาป ห่างไกลพระไกลเจ้า ขี้สาบานโดยไร้เหตุผล โกหกหลอกผู้มีประคุณ คือเมียเป็นประจำ ( โดนขู่ถึงบนแท่นทีออฟ มันประเดิมด้วยลูกแชงค์เลย 555)

ดังที่เคยเล่าไว้ว่า ตีกอล์ฟวัยนี้ เป้าหมายของผมคือ ความสนุกสนาน ก็ตั้งใจตีแหละครับ แบบได้แค่ไหนเอาแค่นั้น แต่เป้าหมายคือ ได้เจอเพื่อน ได้อำสารพัดเรื่อง ตั้งแต่เรื่องเก่าวัยเด็กจนถึงเรื่องคิดมุกล่อมันตรงนั้นให้ได้ฮา รอยยิ้ม เสียงหัวเราะ คืออายุวัฒนะ ผมประกาศกับแค็ดดีในก๊วนเลยว่า ก๊วนเรา ติ๊ปล่วงหน้า400บาท แต่ถ้าแค็ดดี้คนไหนยิ้มหรือหัวเราะเห็นฟัน หักทีละยี่สิบ พวกเธอถูกฉันเห็นฟันเกิน20ครั้ง ก็ต้องจ่ายฉันนะ เพราะเราคือ ตลกเชิญยิ้มอาวุโสโอเค แสดงให้พวกเธอดู

อย่างเพื่อนร่วมก๊วนผมคนนึง เราเรียกกันว่า เฮียเคี๊ยง (แต่ต่อหน้าสาว มันให้เรียกมันว่า จู๋จี๋ เพราะน่ารักดี) บ้านอยู่มหาชัย ขับรถออกมาจากบ้านตีห้า เพื่อทีกระเด็นที่เขาเขียว ชลบุรี สิบเอ็ดโมง เฮียเคี้ยงบ้าไทเกอร์ วูดส์  มันบอกว่า วงมันน่ะก๊อปไทเกอร์มาเลย

พอมันตีเสร็จ ผมก็บอกว่า เฮียเคี้ยง วงมึงน่ะ เจ๊ก ชัดๆ วงเจ๊ก

พอมันอ้าปากจะด่า..ผมก็บอกว่า เจ๊ก .. เจ๊ก นิคลอส ไง มันถึงยิ้มออก (แต่วงจริงมันดูไม่ได้  ยกแขนซ้ายมาปิดหน้าบังตา ไม่ได้หมุนผ่านหัวไหล่ แต่ดาวน์สวิงมันหมุนตัว สวีปแขนขวา แม่นลูกซะงั้น)

เฮียเคี้ยง ใช้HONMA สีทองทั้งชุด ผมก็แซวว่า เข้าใจเลือกชุดนี้นะ มันก็สาธยายสรรพคุณ คุยว่าราคาแพงลิบอย่างนี้ เศรษฐีอย่างมันเท่านั้นที่ซื้อทั้งชุดเล่นได้..มึงน่ะกระจอก

ผมก็บอกว่า ดีที่ตรงสีทองต่างหาก เวลาเฮียตาย จะได้สั่งทำกงเต้กชุดกอล์ฟถูกยี่ห้อถูกสี..บ้าทอง ไปให้ 555

แล้วผมก็หันไปบอกกับแค็ดดี้ว่า บ้านเฮียเขาขายทองที่มหาชัยมาสามชั่วอายุคนแล้ว เปิดหลายสาขาด้วย คนเรือชาวประมงตังเก ต้องมาซื้อทองยี่ห้อร้านเขา บ้านร่ำรวย ตอนเด็กๆนี่ของเล่นเพียบ อยากได้อะไรพ่อแม่ซื้อให้หมด มันก็เลยไม่เคยคลำกระจู๋เล่น แทนของเล่น ไม่เหมือนพี่ที่มีปม ยากจนแต่เด็ก พ่อแม่ไม่เคยซื้อของเล่นให้เล่น ต้องคลำกระจู๋ตัวเอง แล้วนึกเอา..นี่เล่นรถไฟนะ..นี่จรวดนะ..ปืนนะ..กว่าจะรู้ตัวตอนอายุสิบสี่สิบห้า ก็เป็นบ้องข้าวหลามหนองมนไปแล้ว

ลูกคนรวยไม่เคยเล่นจู๋ตัวเองไง โตมาจนแก่ ก็สักกระจิ๊ดนึง แค็ดดี้ต้องคอยดูนะ ในถุงเฮียเขามีตะเกียบคู่หนึ่ง เตรียมดูแลเขาด้วย ตอนเขาไปฉี่น่ะ หยิบไปให้ถึงหน้าห้องน้ำเลยนะ

พอแค็ดดื้ทำหน้างง ผมก็บอกว่า..เอาไปคีบดึงจู๋ออกมาฉี่ไง จู๋เฮียเขาเล็กจนฝังใน

เฮๆกันทั้งก๊วน ผมหักเงินแค็ดดี้ทุกคนได้หมด เพราะเห็นฟัน 555

ปรัชญาเล่นกอล์ฟ ณ.วัยนี้ของผมคือ สกอร์ไม่ใช่สาระ แต่มีความพยายาม ตั้งเป้าหมายคือ ต้องเริ่มหลุม1ให้เจ๋ง เพราะเพื่อนๆดูเพียบ ไดรฟไปต้องเฉียบคม ทำเล็กกูลาร์ออนให้ได้ และหลุมสุดท้ายต้องตั้งใจตี ไม่เล่น เอาจริง มีสมาธิ do or die ตีให้หล่อเป็นพระเอกให้ได้ เพราะจะเละมายังไง ก็มา ย.ด.หลุมสุดท้ายนี่แหละ

วันนั้น ออกหลุมแรก สตาร์ทด้วยพาร์ หลุม18สุดท้าย พาร์4ยาก ที่ต้องตีวางขวาลูกเดียว ก็สามารถทำสามออน สองพัตต์ โบกี้ ก็หล่อแล้ว ตีมาสิบแปดหลุม ผมทำได้สองหลุมที่ตั้งใจ ก็มีความสุขแล้ว

หลังจากตีเสร็จ คุณเกียรติศักดิ์ เนื่องจำนงค์ (นามสกุลก็บ่งแล้วว่าเจ้าถิ่น) เพื่อนร่วมรุ่นที่เราตั้งชื่อนิกเนมเขาตามเสียงต่ำทุ้มแต่เด็ก ของเขาว่า แก่ ก็พาไปกินข้าวที่ “ร้านป้า” ริมอ่างเก็บน้ำบางพระ

ร้านป้านี่  เมื่อก่อนโน้น ร้านอยู่ที่นาเกลือ แล้วย้ายมาริมถนนริมอ่างเก็บน้ำบางพระ ผมกินกันเมื่อหลายสิบปีก่อน ตั้งแต่ยังเป็นเพิง ฝั่งตรงข้ามโล่งๆมองละลุไปถึงอ่างเก็บน้ำเลย ไม่มีอาคารต้นไม้ใหญ่บังแบบทุกวันนี้ ด้วยอาหารร้านป้า อร่อยขึ้นชื่อลือชามานานแล้ว ถึงรสถึงเครื่องแกง จานเด็ดอย่าง แกงป่า จะเป็นปลาเห็ดโคน เนื้อสับ ปลาดุกทะเล ก็สั่งมา แนมกับไข่เจียวปูหรือหอยนางรม แต่ถ้าไม่แนมด้วยไข่เจียว แนะว่า ปลาเค็มทอด โอเคเลย เป็นปลาอินทรีที่ไม่เค็มแบบปลาเค็มกุเลา มาพร้อมหอมแดงซอย พริกซอย คลุกแนมกับกับข้าวรสเผ็ดได้ทุกอย่าง,ปลาดูกทะลผัดฉ่า,ผัดเผ็ดปลาดุกทอดกรอบ, แกงเขียวหวานเนื้อเปื่อย,พะแนงเนื้อเปื่อย,ฉู่ฉี่ปลาเนื้ออ่อน (เมนูปลาหมอฉู่ฉี่ก็มีนะ แต่คนส่วนใหญ่กลัวก้างปลาหมอ ใครเล็มเป็นเนื้อจะหวานอร่อยมาก)

จานพิเศษคือ ปลากำนัล หรือ ปลากุดสลาด ก็คือปลาเก๋าทะเลพันธ์ตัวโตขนาดใหญ่ แล่เนื้อทอดกินกับน้ำจิ้มมะม่วง เนื้อแน่นหนึบ แต่ราคาก็ไม่ใช่เบานะครับ

ตีกอล์ฟก็ได้เฮ กินข้าวก็อร่อย มีความสุข

เพียงแต่ขากลับ ผมพลาดที่เลือกเส้นทางมอเตอร์เวย์ เพราะมาติดหนึบตั้งแต่หน้าสนามบินสุวรรณภูมิ  (อาจเป็นคืนวันศุกร์ รถทะลักออกมาเยอะ หรือติดปิดถนนด้วยบางเหตุ ก็ไม่ทราบ) เพื่อนๆที่เลือกกลับ เข้าบายพาสเมืองชล ขึ้นทางด่วนลอยฟ้าบูรพาวิถี กลับถึงบ้านก่อนเป็นชั่วโมง

เขาเขียวยังคงเป็นสนามที่มีคอนดิชั่นดี ลมดี ไม่ร้อนอบ ตีเสร็จก็มีร้านอร่อยๆกิน

ก๊วนอาวุโสใดจะตามทริปนี้ก็ได้นะครับ enjoy!

ยอดชาย ขันธะชวนะ