หัวเราะกันบ้างดีกว่าครับ
หัวเราะกันบ้างดีกว่าครับ
ร้อน ๆ แบบนี้ ลองมาคลายเครียดด้วยเรื่องขำขันของฝรั่งกันบ้างนะครับ แต่ต้องทำใจไว้ด้วยว่า บางทีมุขฝรั่งก็ทำเอาพี่ไทยเรางง ๆ ตรงนึกไม่ออกเหมือนกันว่า จะขำกันตรงไหน เพราะบางเรื่องเล่ายังไงเราคนไทยก็ไม่เก็ตมุข แต่พวกยุโรปหัวร่องอหาย อย่าไปซีเรียสครับ… เปิดใจลองรับฟังดูสักตั้ง จำมาแบบรวมมิตร พยายามขำกันหน่อยละกัน เผื่อจำเอาไปเล่าเพลิน ๆ อำเล่นกับเพื่อนตอนออกรอบ ฆ่าเวลาตอนก๊วนติด ฮ่า ฮ่า ฮ่า เข้าไว้นะครับ…
กอล์ฟ กับ ไข่
มีผู้ตั้งข้อสังเกตว่า ลูกกอล์ฟ ก็เหมือนกับ ไข่ เพราะทั้งสองสิ่งนี้ สีขาวเหมือนกัน ขายเป็นโหล ๆ เหมือนกัน และหลังจากผ่านไปสักสัปดาห์ คุณก็ต้องไปหาซื้อมาเพิ่มอีก เหมือนกันเด๊ะ!… ฮ่า ฮ่า ฮ่า
นักตกปลา กับ นักกอล์ฟ
สองประเภทนี้ มีอะไรที่แตกต่างกัน?
แตกต่างกันแน่นอนครับ เพราะเมื่อนักตกปลาไปลงเบ็ดแล้วมีผลงานดี ๆ เวลากลับบ้าน ต้องมีภาพถ่ายคู่กับปลาตัวใหญ่ยักษ์ หรือหอบหิ้วปลาเป็นเข่งกลับมาด้วย…
ส่วนนักกอล์ฟ ถึงแม้จะคุยโตโอ้อวดถึงผลงานที่แสนจะสุดยอดแค่ไหน จะได้กี่เบอร์ดี้ กี่อีเกิ้ล เขาก็ไม่สามารถเอาอะไรกลับมาบ้าน ให้พิสูจน์ความจริงได้เลย… ฮ่า ฮ่า ฮ่า
ลำดับความสำคัญ
ขณะที่ก๊วนของคุณสมชายกำลังพัตต์อยู่บนกรีนหลุม 17 สังเกตเห็นว่า มีนักกอล์ฟท่านหนึ่งเหมือนจะออกรอบคนเดียว เริ่มทีออฟ แล้วแทบจะวิ่งตามลูกออกมาทันที เพื่อตีช็อตต่อไป ทุกคนต่างรู้สึกแปลก ๆ ในพฤติกรรมของเขา จนเมื่อทุกคนพัตต์เสร็จ กำลังเดินไปที่แท่นทีออฟหลุม 18 ก็พบว่า ชายผู้นี้กำลังวิ่งไล่พัตต์ลูกจนจบ บนกรีนหลุม 17 แล้วรีบเดินตรงเข้ามาหาก๊วนคุณสมชายทันที ด้วยท่าทางกระหืดกระหอบ
เขารีบเอ่ยปากด้วยท่าทางลุกลี้ลุกลน แต่ยังดูสุภาพ… “ต้องขอประทานอภัยทุกท่านด้วยครับ ที่กระผมต้องขออนุญาต แซงก๊วนของท่าน” นักกอล์ฟชายผู้นี้รีบพูดต่อด้วยน้ำเสียงกระหืดกระหอบ “กระผมมีเรื่องเร่งด่วนจริง ๆ จึงขอแยกจากก๊วนที่เล่นประจำด้วยกัน แล้วขอเล่นผ่านก๊วนอื่นมาตลอดตั้งแต่หลุม 10” เขาอธิบายเชิงขอร้องด้วยว่า ที่ผ่านมาทุกก๊วนยินดีให้เขาผ่านโดยไม่มีปัญหา
ก๊วนของคุณสมชาย ก็มีทีท่ายอมให้เขาแซงด้วยเช่นกัน ต่างพากันผายมือ พร้อมกับขยับตัวออกข้างแท่นทีออฟ เพื่อจะให้เขาได้เริ่มเล่นออกไปก่อน ชายผู้นี้โค้งคำนับ พร้อมกับ ปักลูก คว้าหัวไม้ แล้วสวิงออกไปอย่างเต็มเหนี่ยว ลูกลอยลิ่วไกลลิบลับอย่างสวยงาม จนทั้งก๊วนปรบมือให้กราวใหญ่ เขาเอามือแตะหมวกแสดงอาการขอบคุณอีกครั้ง รีบก้มเก็บที เตรียมตั้งท่าราวกับจะวิ่งเพื่อไปเล่นช็อตต่อไป
ก่อนเขาจะขยับตัวเพียงเสี้ยววินาที คุณสมชายก็ได้เอ่ยถามด้วยความฉงนในใจว่า “ขออนุญาตถามนิดนะครับว่า ท่านมีธุระด่วนอะไร ไฉนจึงได้ต้องรีบเร่งขนาดนี้?”
นักกอล์ฟชายเดี่ยว หันกลับมาตอบด้วยสีหน้ากังวลใจอย่างเห็นได้ชัด ตอบคำถามด้วยน้ำเสียงกระหืดกระหอบ…“ตอนขึ้นหลุม 10 ผมทราบข่าวว่า ภรรยาได้รับอุบัติเหตุร้ายแรง อาการเป็นตายเท่ากัน ผมต้องรีบไปโรงพยาบาล ให้ทันดูใจเธอ ก่อนจะสายเกินไปน่ะครับ” หลังจบประโยค เขาก็วิ่งพรวดตรงดิ่งไปหาลูกที่อยู่กลางแฟร์เวย์ทันที… ฮ่า ฮ่า ฮ่า
บ้ากอล์ฟ
คุณสมศรี ภรรยาจอมขี้บ่น ต่อว่า คุณสมชาย สามีจอมบ้ากอล์ฟ ที่วุ่นวายอยู่กับหัวไม้พร้อมชุดเหล็กใหม่เอี่ยม ด้วยน้ำเสียงขุ่น ๆ “นี่คุณสมชาย เดี๋ยวนี้ชักจะให้เวลากับกอล์ฟมากเกินไปแล้วนะ” เธอพูดพร้อมแสดงท่าทีไม่พอใจกับพฤติกรรมของเขา
“ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกน่า คุณสมศรี”… คุณสมชาย ตอบพร้อมกับเช็ดหัวไม้ต่อไป แบบไม่หันมามองหน้า ยิ่งทำให้คุณภรรยาเลือดชักจะขึ้นหน้า จึงถามแกมประชดไปว่า… “คุณให้ความสำคัญแต่เรื่องกอล์ฟ แต่กับฉัน วันสำคัญอะไร ๆ เคยจำกันได้หรือเปล่า?”
คุณสมชาย หยุดเช็ดหัวไม้ ค่อย ๆ เสียบกลับลงไปในถุงอย่างแผ่วเบา ก่อนจะหันมายิ้มมุมปาก แล้วพูดกับคุณสมศรีด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
“ผมจำวันสำคัญ ๆ ทุกอย่าง ที่เกี่ยวกับเราได้เสมอที่รัก” เขาเอ่ยพร้อมกับเดินเข้ามากอดเธอ จนคุณสมศรีเริ่มรู้สึกถึงความอบอุ่น
“วันแรกที่ผมเจอคุณ วันนั้นผมตีสแควร์พาร์, วันที่ผมขอคุณแต่งงาน วันนั้นผมได้ สี่เบอร์ดี้ติด, วันที่เราแต่งงานกัน ตอนเช้าวันนั้นผมพัตต์ยาวที่สุดในชีวิตลง และวันครบรอบแต่งงาน 15 ปี ผมตีตกน้ำไป 6 ลูก… ผมรักคุณเสมอ คุณสมศรี”… ฮ่า ฮ่า ฮ่า
กองบรรณาธิการ