สัพเพฯ กอล์ฟ

ยังทุกข์กันไม่พอ

ในยามที่บ้านเมืองต้องการความร่วมไม้ร่วมมือกันในยามนี้กลับมีความวุ่นวายที่ยากจะเข้าใจในกลุ่มของเด็กๆ ที่ออกมาเรียกร้องอะไรต่อมิอะไรซึ่งเด็กเหล่านั้นเองเขาจะรู้และเข้าใจในข้อเรียกร้องนั้นหรือเปล่าก็ไม่รู้ หากเด็กๆ เหล่านั้นทำเรื่องเหล่านี้ด้วยความคิดของเขาเองผมว่ามันก็คงเป็นเรื่องดีที่บรรดาเยาวชนเขามีความคิดความต่างในทางการเมือง และแสดงออกมาเช่นที่เราเห็น… ครูไก่เองนั้นไม่อยากจะฟันธงว่าเด็กกระทำโดยไม่มีอะไรเคลือบแคลงแอบแฝงมาก่อนหน้าหรือมีใครไปชักใยอยู่เบื้องหลังความวุ่นวายนี้หรือเปล่า…

สมัยที่ผมเองเรียนอยู่ ม.ศ.1  ในสมัยนั้นเคยมีการประท้วงของรุ่นพี่เขารวมตัวกันเรียกร้องเรื่องของ “ทรงผม”  เพราะพวกพี่เขาอยากได้ผมยาวกว่าทรงนักเรียน ถ้าจำไม่ผิดบรรดาครูอาจารย์ก็บอกว่า “อยากได้ก็ตามใจ” คือปล่อยตามที่อยากได้ว่าอย่างไรก็ว่าตามกันไป แต่ผลที่ออกมาคือมีนักเรียนที่อยากได้ผมยาวก็ตัดอยู่ไม่กี่ชีวิต ที่เหลือก็ยังรักที่จะอยู่กับรองทรงสั้นหรือนักเรียนทั้งนั้น ไอ้เรารึก็อยากจะลองเปลี่ยนทรงเขาดูบ้างจากทรงนักเรียนมาเป็นรองทรงสูง เชื่อว่ามันน่าจะเปลี่ยนอะไรได้บ้างสุดท้ายปลายทางเจ้าทรงที่ว่ามันขัดกับ “เบ้าหน้า”ผมเหลือเกิน ที่แย่สุดก็เห็นจะเป็นช่วงที่ส่องกระจกแล้ว “ทุเรศ”ตัวเองเสียเหลือเกิน คิดดูรองทรงกับเบ้าหน้าที่ละม้ายคล้าย “กาลอนน้ำมัน”มันไปกันได้มั้ย…! สุดท้ายก็ต้องเสียตังค์เป็นรอบที่สอง…คือ… “คืนสู่อดีต”ดังเดิม…

อีกเรื่องพอเราโตขึ้นหน่อยครานี้เป็นวัยรุ่น ม.ศ.4 ไอ้เราเองก็รู้ตัวว่าสมองเราก็ไม่ได้ดีเลิศอะไรนักหนาเพียงแค่ “ขยัน” เท่านั้นเอง พอดีกับมีครูสอนภาษา “ฝรั่งเศส”ที่เป็นศิษย์เอกของ อ.จินตนา ยศสุนทร ครูท่านนี้มีความขยันในการสอนขนานสองคาบแกแถมให้อีกคาบ…ตกลงจาก 2 ชั่วโมงเป็น 3 ชั่วโมงยาวไป  พักเที่ยงอดกินไปตามๆ กัน แล้วเป็นเกือบจะทุกอาทิตย์สุดท้ายปลายทางมันก็มีต้องออกมาโวยถกเถียงกับครูกันยกใหญ่ ส่วนครูไก่กลับรู้สึกว่า “ครูเขารักที่จะสอนกันจริงๆ”ถึงขนาดจะเจ้าหัวโจกพูดจาไม่น่าให้อภัย “ครู”ท่านนี้ก็ยังคงไม่ถือโทษโกรธอะไรพวกเราเลย

ส่วนผมเองก็โดนตำหนิจากเพื่อนเพราะ “เราเข้าข้างครู” คือ ขอให้เพื่อนระงับอารมณ์บ้างอย่าใช้วาจาที่ไม่เหมาะสมกับครูเขาเลย…จะด้วยเหตุผลใดก็ช่างเถิดจากเหตุการณ์ที่อยู่ ม.ศ.1 หรือ ม.ศ.4 บรรดาหัวโจกทั้งๆ ที่ต่างกรรมต่างวาระแต่พวกเพื่อนเหล่านั้นมันกลับเอาตัวไม่รอดในชีวิตจริง บางคนกลายเป็น ติดสุราเรื้อรัง กลายเป็นยามเฝ้ารากมะม่วงไปแล้วบ้างก็มี หรือถ้าไม่ตายกลายเป็นผีก็ชีวิตไม่สวยเอาเสียเลยชีวิตกระท่อนกระแท่นเต็มที ย้อนกลับมากับเด็กกลุ่มที่กำลังทำความวุ่นวายอยู่ขณะนี้ พวกเขาจะมีอนาคตอย่างรุ่งโรจน์หรือรุ่งริ่งก็ติดตามกันต่อไปแล้วกัน ส่วนฉันรู้สึกเฉยๆ กับเรื่องนี้จริงๆ

ครูไก่