ปีใหม่ 2563 มาถึง พึงสดับ

โลกหมุนเวียนครบวงโคจรอีกรอบหนึ่ง ปีเก่า พ.ศ.2562 จากไป ปีใหม่พ.ศ.2563 ย่างเข้ามา โดยจะเป็นสามร้อยหกสิบห้าวัน หนึ่งปีที่เพิ่มขึ้นของชีวิตของทุกคน อันตามแต่วัย เติบโตขี้น หรือ โรยลาลง

ผมเขียน สวัสดีปีใหม่ ต่อท่านผู้อ่านมาก็นับว่ายาวนานจริงๆนะครับ

เขียนมาทุกปี คนวัยเดียวกันก็…แก่ไปตามๆ กันเนาะ

เด็กรุ่นลูกหลาน สมัยที่เราเดินตามดู พวกเขาพวกหล่อน เล่นกอล์ฟเยาวชน โตๆ ไปกันหมดแล้ว หลายคนแต่งงาน มีลูก คนรุ่นเราก็เป็นปู่ย่าตายายไป

ถึงยามนี้ ผมก็ยังเขียน “สวัสดีปีใหม่” ชาวกอล์ฟไทม์ แต่จะเขียนอย่างไร สไตล์ไหน..ก็ตามวัยตามโลก แหละครับ

ปี.พ.ศ. 2563 ขอให้เป็นทุกท่านสมหวังในสิ่งปรารถนา ปราศจากโรคภัย มีความสุขตามแต่อัตภาพ พอใจในสิ่งพึงมีให้เป็นความสุขรอบกาย อย่าตะกายอะไรให้เหนื่อย แล้วคิดว่า..นั่นคือความสมหวัง

ขอเพียง ทุกราตรี นอนหลับ หลับดี๊พ จะฝันก็เป็นฝันดี มีไออุ่นของคนที่รักและอันเป็นที่รักห้อมล้อม ตื่นมาทุกทิวา อรุณรุ่งรับสดใส ในทุกๆ วันของชีวิต

โลกแห่งความหวังก็ อวยพีมีความสุข

โลกแห่งความเป็นจริง พ.ศ. 2563 เป็นวิถีแห่งความหนักหน่วงในหลายประการ ที่ต้องเตรียมตัวเผชิญกันมันครับ

เศรษฐกิจไม่ดีขึ้น หลายกิจการ อาชีพจะจบไป ผู้คนตกงาน เงินทองหายาก และจำเป็นต้องพึ่งตัวเองอย่างมีสติ

ไม่ว่าจะมีฐานะใดในสังคม ต่อให้รวย ก็อาจเป็น คนเคยรวย ได้

ดังนั้นจึงอย่า ประมาทต่อชีวิต ครับ

อย่า “สร้างหนี้” เด็ดขาด เพราะ หนี้จะเป็นภาระผูกคอต่อไป

จำไว้ว่า ไม่มีเงิน ชีวิตเราเท่าทุน แต่เมื่อไหร่มีหนี้ ชีวิตเราติดลบ ขาดทุนแล้ว ดอกเบี้ยมันทบต้นถามหา

อย่างสร้างหนี้เงินตรา เพราะความอยาก ความโลภ

อย่าสร้างหนี้ใจ..ไม่ว่าเป็นเจ้าหนี้หรือลูกหนี้ ต้องตัดทอน อยู่นิ่งๆ ด้วยตัวตนว่า..จะไม่เป็นหนี้ใคร หรือให้คนมาเป็นหนี้  ชีวิตจะง่ายขึ้น

 ปีใหม่ที่มาถึง จะมีวิธีการหาเงินแปลกๆ ทำให้เราตกเป็น”เหยื่อ”

อย่าเชื่อใครง่ายๆ แม้แต่เพื่อนสนิท (เพราะโดนหลอกต่อๆกันมา)

อะไรที่มันดีเกินควร กำไรล่อใจ..คิดไว้ก่อนเลยว่า..กำลังตกหลุมพราง เป็นเหยื่อ

นับแต่นี้ พ.ศ.2563..ม็อตโต้ คือ..รักษาตัวรอด เป็นยอดดี..เป็นสาระยิ่งกว่า..ขอให้รวย ขอให้รวย

เขียนเรื่องกอล์ฟเสียหน่อย

ช่วงปลายปี   ผมกับเพื่อนห้าหกคน ไม่เล่นกอล์ฟกันที่เขาใหญ่ เพราะช่วงนี้อากาศดี หลายสนามก็มีโปรโมชั่น

แต่ก็นั่นแหละ เล่นกอล์ฟสนามต่างจังหวัดช่วงนี้ “ห่าเกาหลี” มาลงครับ ต้องอดทนหน่อย

พวกนี้มันไร้มารยาท มั่วซั่ว

วิธีแก้คือ ต้องออกรอบเต็มแม็ก6 คนไปเลย แล้วให้มันแซงไป เราก็เล่นของเราเรื่อยๆ เล่นช้าไปเลย

มันแซงอยู่ข้างหน้า ก็ตีอัดมั่ง  ตีให้มันหนีไปเล่นหลุมอื่น สนุกดีจะตาย

เล่นเสร็จ ยามเย็นค่ำก็กินข้าว ตั้งก๊วนไวน์ คุยกันสารพัดเรื่องตามประสาคนอายุหกสิบกลางๆ

ความคิดเห็นตรงกันประการหนึ่งคือ..ไม่ชอบวิถีและพฤติกรรมของนักการเมืองพรรคอนาคตใหม่ โดยเฉพาะ หน.พรรค ส้มหวาน

แบบต้องมีวลี..”นี่มึงคิดจะทำอะไรของมึงวะ เอาแต่ได้อยู่ฝ่ายเดียว” ตามทุกหัวข้อที่สนทนา

               เอะอะก็เรียกร้อง ประชาธิปไตย ๆ  อันเป็นความทุกข์ทรมานของประชาชน ที่ไม่อาจลื้มตาอ้าปาก อยู่รอดจากทุกข์มหันต์ได้..ถ้าไม่มีประชาธิปไตย

ในโลกนี้ ความผิดพลาดทุกอย่างคือบทเรียน กลับไปตั้งหลัก สร้างให้ดี ตอหม้อแข็งๆ ด้วยเป็นคนหนุ่ม ยังมีเวลาอีกมากมาย ที่จะขัดเกลาทั้งตัวเองทั้งวิถีพรรค ให้ลงตัวและ เหมาะกับกาลเวลาในอนาคต

ไอ้นี่อะไร..หาว่าถูกกลั่นแกล้งด้วยอำนาจเผด็จการ โดนถูกกีดกั้นในสภา ระดมกระตุ้นให้เกิดพลังหนุ่มสาวเดินลงถนน

กระตุ้นเร้า พาคนลงถนน  มันก็คือ จุดนิวเคลียส สร้าง”ม็อบ”นั่นเอง ตัวอย่างก็มีเห็นๆล่าสุดคือ..ความฉิบหายของเกาะฮ่องกง

การเดินทางของวิถีประชาธิปไตย จนตะล่อมเข้าสู่สภา มีสภาสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร ตัวแทนของประชาชนในจังหวัดต่างๆมาทำหน้าที่บริหารแล้ว เรียกร้อง “ขออำนาจ” จากเผด็จการทหารร้อยเปอร์เซนต์ ได้มาแล้ว

รัฐบาลไปไม่รอด ก็ยุบสภา เลือกตั้งใหม่  เลือกตั้งมันไปเรื่อย จนกว่าจะได้รัฐบาลที่มีความมั่นคงในระบบรัฐสภา.

…อย่างนี้คือการยึดมั่น ในการมีร่มเงาแห่งประชาธิปไตยตามอุดมการณ์

ชวนคนหนุ่มสาวเดินลงถนน มันคือความก้าวร้าว ที่ล้ำเส้น เอาแต่ใจตัวเองเป็นหลักใหญ่ อะไรจะฉิบหายก็ช่างมัน

ปาวๆ  บ้านนี้ เมืองนี้ เป็นเผด็จการ

เอาลูกหลานของพ่อแม่คนอื่น มาเป็นเหยื่อ  ล่อเสือออกจากถ้ำ  ให้เกิดความรุนแรง นำไปสู่หมาก อำนาจเผด็จการรังแกประชาชน  ก็เป็นเรื่องงมโง่จริงๆ

พวกผมคนวัยมุ่งสู่เจ็ดสิบ คุยกันเป็นปี่เป็นขลุ่ย เห็นในสิ่งที่เป็น แบบเดียวกันเช่นนี้แล

แต่พอคนหนึ่งเอ่ย..ลูกกู เลือกอนาคตใหม่ว่ะ

ทุกคนก็มองหน้ากัน แล้วพยักหน้าหดหู่เพราะ…ลูกกูก็เลือก

ลูกสาวผม เลือกอนาคตใหม่ เพราะ..ทำงานแทบตาย เงินเดือนสูง โดนหักภาษีจั๋งหนับ ไม่เคยใช้สวัสดิการรัฐ แถมยังถูกริดสิทธิคนจ่ายภาษีสูงอีก ซื้อกองทุน IMF LTF ไม่ได้แล้ว

หวัง พรรคอนาคตใหม่จะทำรัฐสวัสดิการได้ ก็อยากลอง

คนหนึ่ง ลูกชาย3คน  คนโตอายุสามสิบกว่า เรียกไล่ลงมา ยี่สิบต้นๆ  educated จบนอก มีการมีงานทำแล้ว เข้าคูหา เลือกพรรคอนาคตใหม่ โดยไม่รู้จัก ส.ส.เขตุ แม่งใคร

ให้เหตุผลแค่..ของเก่าหมดท่าแล้ว ลองของใหม่..

คนหนึ่ง ก็เช่นกัน ลูกโตแล้ว2คน  จบนอก ไม่สนใจการเมือง แต่เข้าคูหา เลือกอนาคตใหม่  อยากให้ระบอบนักการเมืองเก่าๆจบยุคไปเร็วๆ

คนหนึ่ง ถามลูกเลือกพรรคไหน? พอลูกบอก เลือกพรรคอนาคตใหม่ เลยด่า..เลือกไปทำไม บ้านนี้เลือกประชาธิปัตย์ ทั้งบ้านมาตั้งแต่รุ่นคุณปู่ และจงรักภักดีต่อพระมหากษัตริย์

ลูกตอบว่า..โลกยุคนี้ มันหมุนเร็วกว่ายุคพ่อ

คนหนึ่ง ลูกชายอายุสิบสี่ เด็กบ้านนอกเรียนตจว. ไม่ได้ส่งเรียนกทม. มันบอกพ่อมันว่า เมื่อไหร่ ส้มหวาน จะพาลงถนน พ่อพาไปส่งที่กรุงเทพฯ หน่อย

เอ็งจะไปทำไม?

จะไปเดินตามหลัง ชูสามนิ้ว ถ่ายเซลฟี่ อวดเพื่อนๆ มันเท่ดี

คนเป็นพ่อวัยหกสิบกลางๆ ก็ได้แต่สบตากัน แล้วยกแก้วไวน์ชนกันแบบเซ็งๆ

อีก15-20ปี  กูก็ไม่อยู่แล้ว

โลกมึง ไม่ใช่โลกกู.. ก็เอาเด่ะ ตามใจมึงเรย

ยอดทอง