ความรักคือ สายใย (5)
เช้าของวันใหม่ พบออกไปเก็บดอกบัวเพื่อส่งขายที่ตลาดเช่นเคย แต่วันนี้พิเศษกว่าทุกครั้ง มีมาลัยดอกมะลิหอมฝีมือของแพรเพิ่มขึ้นมาอีกอย่าง ขนาดยังไม่ได้เปิดออกจากใบตองที่แพรบรรจุไว้กลิ่นของดอกมะลิยังหอมกรุ่น จนทำให้พบรู้สึกได้ พบรำพึงในใจขณะพายเรือมาเรื่อยๆเรียบลำคลอง… “แพรร้อยมาลัยได้สวยงดงามเหมือนที่ยายเคยสอนไว้ทุกอย่างไม่มีผิดเพี้ยน เราจำได้ว่ายายสอนแพรไว้นานแล้ว…และท้องลูกเราคนนี้แพรชอบเก็บดอกไม้มาลอยน้ำปักแจกันทุกซอกมุมของบ้าน เราคงจะได้ลูกสาวจริงๆอย่างที่ยายมาบอกแพรไว้เป็นแน่แท้” ว่าแล้ว…พบก็อมยิ้มอย่างมีความสุข อีกไม่นานพ่อก็จะได้พบหน้าเจ้าแล้ว ถ้าเจ้าเป็นลูกสาวเจ้าก็จะชื่อ ใบบัว อย่างที่แม่เจ้าเขาฝันไว้
ถึงตลาดพอดี…พบกุลีกุจอเอาดอกบัวส่ง เจ้หมวยเจ้าประจำ และเอ่ยขึ้นกับเจ้หมวยว่า
“เจ้หมวย วันนี้ผมมีอะไรพิเศษมาเสนอเจ้ด้วย”
เจ้หมวย.. “อะไรของเอ็งว่ะเจ้าพบ”
“เปิดดูซิเจ้”
เจ้หมวย…ค่อยๆเปิดห่อใบตองออก “โห…ฝีมือใครน่ะพบสวยยังกะชาววังเขาทำกัน มะลิก็หอมกรุ่นเชียว”
พบยิ้มเห็นฟันขาว “ฝีมือเมียฉันเองครับเจ้หมวย” พร้อมกับยืดอกรับคำชม
“สวยๆอย่างนี้พบจะคิดราคาเจ้ยังไงล่ะ”
“สุดแต่เจ้หมวยจะให้ครับ เมียฉันเขาท้องอยู่ก็เลยหาอะไรทำแก้เหงา และเขาก็ชอบด้วยแหละงานพวกนี้”
“ดีๆยังงั้นฝีมือแบบนี้ ร้อยมาส่งเจ้ได้ตลอดเพราะมีหลายคนทั้งทางฝั่งโน้นมาถามถึงมาลัยออกบ่อยๆ”
“ครับ…ผมจะบอกเมียผมให้ เธอคงดีใจที่เจ้หมวยชอบมาลัยของแพร”
“จะเอาดอกพุดด้วยก็ได้นะ เจ้หมวยรับหมด สวยจริงๆฝีมือเหมือนชาววังจริงๆนะเนี่ย ใครสอนเมียเอ็งล่ะ”
“คุณยายพริ้ม ที่เลี้ยงพวกฉันมาแหละเจ้หมวย”
“อ๋อ…ยายพริ้มแกเป็นผู้ดีเก่ามาจากวังเก่าฝั่งกระโน้น มิน่าเล่าเมียเอ็งถึงได้รับการถ่ายทอดเป็นอย่างดี เอาล่ะๆเจ้ชอบมากนะ บอกเมียเอ็งด้วย” พร้อมกันนั้นแกก็ยื่นเงินให้จำนวนหนึ่งกับพบ
“ขอบคุณครับเจ้หมวย งั้นผมลาเลยนะครับ”
พบรีบพายเรือเรียบคลองออกจากตลาด ใจเขาอิ่มเอมกับคำชมของเจ้หมวย เขาเร่งฝีพายเพื่อจะให้ถึงบ้านเร็วๆเพราะใจเขาจดจ่ออยู่กับแพรและลูกตลอดเวลา ในใจก็นึกคำพูดคำชมเพื่อมาบอกเล่าต่อให้เมียรักชื่นใจในมาลัยมะลิที่แพรบรรจงร้อยสมกับที่แพรตั้งใจจริงๆ เงินที่ขายมาลัยนี้จะเก็บไว้ให้ลูกใบบัว และทำบุญท่าจะดี…พบยิ้มกับตัวเอง เรือก็ถึงฝั่งพอดี พบเดินเข้าบ้านแบบไม่ส่งเสียง อยากให้แพรแปลกใจกว่าทุกครั้งที่พบต้องตะโกนบอก พอใกล้ถึงเรือนไทยหลังเก่า เขาก็ย่องขึ้นเรือนอย่างระมัดระวัง ภาพที่พบมองและเห็นต้องหยุดชะงักและยืนสงบนิ่งด้วยความอิ่มเอม
“แก้วนี่ฉันถักถุงมือสีชมพูนี้ให้ลูกสวยมั้ย”
“สวยเจ้าค่ะคุณแพร”
“มาแก้วฉันจะสอนเธอจะได้ทำเป็น เราเป็นผู้หญิงงานฝีมือติดตัวไว้นะ ฉันได้จากยาย ยายสอนฉันทุกอย่างแม้เรื่องทำขนมชาววัง”
“ดีเจ้าค่ะคุณแพร”
แพรอธิบายการถักถุงมือเด็กกับแก้วด้วยท่าทางที่คล่องแคล่ว”
พบภูมิใจในตัวเมียรักเป็นอย่างยิ่ง ทั้งสองคนที่สาละวนกับการถักถุงมือถุงเท้าไม่ได้สนใจว่าใครย่องขึ้นบ้านมาพักใหญ่ จนพบต้องกระแอม ไอ…เบาๆ ทั้งแพรและแก้วถึงได้ร้องพร้อมกัน
“เอ้า…พบ…เอ้าคุณพบ มาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย” เสียงแพรและแก้วเอ่ยออกมาพร้อมกัน
“มาตั้งนานแล้วก็สองสาวไม่ได้สนใจอะไรเลย เป็นขโมยก็ขโมยของจนหมดบ้านแล้ว” พบพูดพร้อมกับหัวเราะไปด้วย และเดินเข้าไปหาแพรพร้อมกับยื่นเงินให้ “นี่ไงรางวัลสำหรับคนเก่ง”
แพร..ยิ้มละมัย… “เก็บไว้ให้ลูกนะพบนะ”
“ได้เลยแพร”
“พบ…สวยมั้ย เตรียมไว้ให้ลูก แก้วกำลังจะถักไหมพรมเป็นแล้วนะ” แพรหันไปทางแก้ว
“สวยซิ แพรนี่ได้แบบฉบับยายมาเลยทำได้ตั้งหลายอย่าง อ้อ…วันนี้เจ้หมวยชื่นชมมาลัยของแพร ชมแล้วชมอีกรับคำชมไปด้วยนะ”
“ขอบใจจ้า อย่างนี้ร้อยสุดฝีมือเลย ได้เวลาอาหารกลางวันแล้ว วันนี้ฝีมือเจ้าแก้วเขา ปลาน้ำโขงแดดเดียวเชียวนะพบ”
“แก้วเธอทำได้ด้วยเหรอนี่”
“คุณแพรสอนเจ้าค่ะ”
เสียงเรือพายมาใกล้บ้านเรา “แก้วไปดูซิใครมา”
“ได้เจ้าค่ะ มาพบใครเจ้าค่ะ”
คนพายเรือ… “บ้านคุณพบใช่ไหมครับ”
“ใช่จ๊ะ”
คนพายเรือ… “ช่วยเรียนคุณพบด้วยว่า เจ้หมวยบอกว่าพรุ่งนี้ส่งมาลัยเพิ่มอีก ร้อยได้เท่าไหร่ รับซื้อหมด”
“เจ้าค่ะ แล้วหนูจะเรียนคุณพบให้เจ้าค่ะ”
คนพายเรือ… “ขอบใจมากครับ”
แก้ว…รีบวิ่งอย่างรวดเร็ว ยังกระหืดกระหอบอยู่ แต่ด้วยความดีใจ “คุณพบ คุณแพร เจ้าค่ะ”
“เอ้า…หยุดหายใจสบายๆก่อนก็ได้ค่อยเล่า” แพรขำท่าทางของแก้ว
“คือ…คือ…ถอนหายใจเฮือก คือ เจ้อะไรน๊า…ที่ตลาด ที่คุณพบไปส่งดอกไม้น่ะ เขาสั่งมาลัยเพิ่มอีกจ้ะ”
“จริงเหรอ? ดีใจจังพบ แก้ว ได้ๆมะลิเราเยอะมากเดี๋ยวตะวันคล้อยเราไปเก็บมะลิกันแก้ว”
พบ…ยิ้มด้วยความชื่นใจ แล้วพูดว่า “แพร…มะลิของแพร เจ้หมวยแกเรียกว่ามาลัยชาววังเชียวนะ แกยังพูดถึงยายของเราด้วยว่า ยายพริ้มแกเป็นชาววังเก่าของฝั่งกระโน้น”
แพรนิ่ง…และพูดว่า “คิดถึงยายจังเลยพบ ยายอยู่คงดีใจในสิ่งที่ยายสอนไว้ เป็นสัมมาอาชีพให้เราได้ยังชีพอยู่ทุกวันนี้”
“สัมมาอาชีพ คืออะไรเจ้าค่ะ”
“สัมมาอาชีพ คือการประกอบอาชีพเพื่อเลี้ยงชีวิตให้ถูกต้อง เว้นอาชีพทุจริตที่ผิดศีลธรรม
“ค่ะคุณแพร”
“ฉันได้ทุกอย่างจากยายที่พร่ำสอนฉัน ฉันจะสอนให้เธอด้วยนะแก้ว เธอจะได้มีวิชาติดตัว”
“ขอบคุณเจ้าค่ะที่เมตตาแก้ว”
“เย็นนี้เราเดินไปริมโขงกันอีกนะทั้งสองคน พบอยากรู้ว่าพระอาทิตย์เย็นนี้จะสื่ออะไรให้เรารู้อีก ที่สำคัญเราไปกินข้าวเย็นริมโขงกัน แก้วเธอรู้มั้ย วันนี้เป็นวันสำคัญอะไร”
“ไม่ทราบเจ้าค่ะ”
พบเดินเข้าไปโอบกอดเมียรัก…ก็วันนี้เป็นวันที่แพรกับพบพบกันครั้งแรกไง!
“โห…พบจำได้ด้วยเหรอนี่” แพรหันไปทางแก้วแล้วพูดว่า “สามีฉันนี่น่ารักจริงๆนะแก้ว”
มณีจันทร์ฉาย