ความรัก คือ สายใย (3)

เมื่อคำอธิษฐานของทั้งสองต้องกัน และเชื่อมั่นในฝันอันเป็นจริง แพรเอ่ยในวันรุ่งขึ้นว่า

“พบวันนี้เราลองเปิดหีบไม้แกะสลักของยายดีไหม? เหมือนยายอยากบอกอะไรกับเราเรื่องสร้อยพญานาคเส้นที่สวมให้แพรในนิมิตฝัน”

“ได้ซิแพร…ให้เรากลับจากทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้ตายายแล้วจุดธูปขออนุญาตยายก่อน จริงๆแล้วยามที่ยายยังมีชีวิต ยายก็บอกกับเราทั้งสองไว้แล้วว่าสมบัติที่ยายมีให้เราเก็บรักษาไว้ให้ลูกหลานต่อไป”

แพรพยักหน้า
ทั้งสองเดินเกี่ยวก้อยมาจนถึงฝั่งคลองเพื่อจะพายเรือข้ามคลองไปทำบุญที่วัดหนองบัว วัดต้นตระกูลของหญิงชรานั่นเอง

ดอกบัวเบ่งบานแย้มรับพระอาทิตย์ยามเช้าเช่นนี้สวยงดงามเหลือเกิน “แพรชอบบัวหลวงเหมือนยายชอบ ตอนยายมีชีวิตอยู่ยายตักบาตรใส่ข้าวปลาอาหาร ดอกไม้ก็คือ ดอกบัวหลวงในคลองเรานี่แหละ พบจำได้ไหม? ยายเคยนำคำสอนของพระพุทธองค์มาบอกมาสอนเราสองคนเรื่อง บัว 4 เหล่า ซึ่งมนุษย์เราอุปมาเปรียบเหมือนบัว 4 เหล่า”

ดอกบัวที่อยู่พ้นน้ำ พวกมีสติปัญญา
ดอกบัวที่อยู่ปริ่มน้ำ พวกที่มีสติปัญญาปานกลาง
ดอกบัวที่อยู่ใต้น้ำ พวกที่มีสติปัญญาน้อย
ดอกบัวที่จมอยู่กับโคลนตม พวกที่ไร้สติปัญญา

“คำสอนนี้เปรียบเทียบได้ดีมากเลยนะแพร”
“พบช่วยเก็บดอกบัวบานให้แพรสัก 3 ดอกนะ แพรจะนำขึ้นถวายหลวงปู่ขาวในโบสถ์”
“ได้ซิแพร”

แพรเตรียมขันสำหรับรองรับบัวบานเรียบร้อยแล้วทั้ง 3 ดอก กำลังบานสะพรั่ง ส่งกลิ่นหอมอ่อนโยนสีชมพูสดใสเสียจริง
“ไปรีบขึ้นฝั่งเดินเข้าวัดเถอะ เดี๋ยวจะไม่ทันใส่บาตร”
“พบวันนี้ดูผู้คนมาวัดกันเยอะมากมายทีเดียวนะ”
“วันพระใหญ่ทุกคนจะหยุดทำงาน ห้ามรบกวนโดยเฉพาะเสียง ยิ่งงานก่อสร้างก็จะหยุดกันโดยปริยาย”
“ไปตักบาตรที่ศาลาเสร็จแล้วจะได้ไปกราบหลวงปู่ใหญ่ในโบสถ์ และกรวดน้ำส่งให้ตากับยาย”

เมื่อทั้งคู่ทำหน้าที่ที่วัดหนองบัวเสร็จสิ้นตามตั้งใจ แพรสะกิดพบให้รีบกลับบ้านด้วยใจจดจ่ออยู่กับหีบกล่องไม้ของหญิงชราใบนั้น

ทั้งพบและแพรร่ำลาคนแก่คนเฒ่าที่นับถือ แล้วก็ลงเรือข้ามฝั่งคลองกลับบ้านเรือนไทยหลังเก่าที่หญิงชรารักเท่าๆกับชีวิตของเธอ แม้จะเนิ่นนานผ่านมากว่าร้อยปีบ้านเรือนไทยหลังเก่านี้ก็ยังดูดีด้วยผู้ดูแลรักษาให้คงอยู่ตราบนานเท่านาน

“พบล้างหน้าล้างตาก่อนนะ แล้วไปจุดธูปบอกยายกลางแจ้งก่อน”
“ตกลงจ้ะแพร”
“แพร…หยิบผ้าสำหรับทำความสะอาดหีบกล่องใบเก่าให้พบด้วย”

แล้วทั้งสองก็ตั้งจิตอธิษฐานสวดมนต์ภาวนาตามที่ยายพริ้มเคยสอนไว้เพื่อคุ้มครองให้เราแคล้วคลาดปลอดภัยทุกประการอธิษฐานจิตของวันนี้ ขอเป็นวันฤกษ์งามยามดีที่จะเปิดหีบกล่องมงคลใบเก่าใบของหญิงชรา

“กุญแจอยู่ใต้องค์พระแก้วมรกต” แพรเอ่ยขึ้น “ยายบอกไว้นานแล้ว”

พบหยิบกุญแจที่อยู่ใต้ฐานพระแก้วมรกตแล้วนำมาเสียบเข้าช่องทันที…ทันใดนั้นฟ้าก็ส่งเสียงร้องคำรามดังกึกก้อง โดยไม่มีเค้ามาก่อน ฝนกระหน่ำตกแบบไม่ลืมหูลืมตา พบชะงักเล็กน้อย…เขามองหน้าเมียรัก…แพรเอ่ยขึ้นทันที

“เราขออนุญาตยายแล้วไม่ต้องกลัว ฟ้าดินคงเป็นพยานให้ เมื่อหีบใบเก่าถูกเปิดออก”…แพรกับพบแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง

สร้อยพญานาคล้อมอัญมณีเขียวส่อง แพรอุทานพร้อมกับประนมมือขึ้นไหว้ “ยายจ๋า แพรรู้แล้ว”

พบหยิบสร้อยเพื่อคล้องที่คอเมียรักพร้อมกับพูดว่า

“พบเป็นตัวแทนยายนะแพร ยายคงอยากให้แพรสวมสร้อยพญานาคอัญมณีเขียวส่องเส้นนี้ถึงมาบอกแพรในนิมิตฝัน” พอสร้อยสัมผัสที่คอแพรเท่านั้น ฟ้าฝนที่กำลังกระหน่ำตกแบบไม่ลืมหูลืมตาหยุดลงทันที

แสงสีรุ้งเจ็ดสีทาบทอเป็นเส้นโค้งรับริมน้ำโขง งดงามปานประดุจภาพวาดในวรรณคดี
แพรโผเข้ากอดพบผู้เป็นสามีไว้แน่น “ยายจ๋าแพรจะเก็บรักษาสร้อยพญานาคอัญมณีเขียวส่องเส้นนี้ไว้กับ ใบบัว หลานของยายนะจ๊ะ”

พบหยิบกุญแจที่อยู่ใต้ฐานพระแก้วมรกตแล้วนำมาเสียบเข้าช่องทันที…ทันใดนั้นฟ้าก็ส่งเสียงร้องคำรามดังกึกก้อง โดยไม่มีเค้ามาก่อน ฝนกระหน่ำตกแบบไม่ลืมหูลืมตา พบชะงักเล็กน้อย…เขามองหน้าเมียรัก…แพรเอ่ยขึ้นทันที

“เราขออนุญาตยายแล้วไม่ต้องกลัว ฟ้าดินคงเป็นพยานให้ เมื่อหีบใบเก่าถูกเปิดออก”…แพรกับพบแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง

สร้อยพญานาคล้อมอัญมณีเขียวส่อง แพรอุทานพร้อมกับประนมมือขึ้นไหว้ “ยายจ๋า แพรรู้แล้ว”

พบหยิบสร้อยเพื่อคล้องที่คอเมียรักพร้อมกับพูดว่า
“พบเป็นตัวแทนยายนะแพร ยายคงอยากให้แพรสวมสร้อยพญานาคอัญมณีเขียวส่องเส้นนี้ถึงมาบอกแพรในนิมิตฝัน” พอสร้อยสัมผัสที่คอแพรเท่านั้น ฟ้าฝนที่กำลังกระหน่ำตกแบบไม่ลืมหูลืมตาหยุดลงทันที

แสงสีรุ้งเจ็ดสีทาบทอเป็นเส้นโค้งรับริมน้ำโขง งดงามปานประดุจภาพวาดในวรรณคดี
แพรโผเข้ากอดพบผู้เป็นสามีไว้แน่น “ยายจ๋าแพรจะเก็บรักษาสร้อยพญานาคอัญมณีเขียวส่องเส้นนี้ไว้กับ ใบบัว หลานของยายนะจ๊ะ”

มณีจันทร์ฉาย