สัพเพฯ กอล์ฟ

ไปเปิดหูเปิดตาที่ เฉินตู (2)

ไปเปิดหูเปิดตาที่ “เฉินตู” (2)

จากความเดิมตอนที่แล้ว  การเดินทางที่ยาวนานกว่า10ชั่วโมงนั้น  มันเป็นเรื่องลำบากมาก  ดังนั้นครึ่งทางก็ 5 ชั่วโมงกว่าๆ มืดพอดี  เราเข้าพักคืนแรกที่โรงแรมขนาด 4 ดาวครึ่ง  อาหารการกินก็รับได้ครับ แต่ที่น่ากลัวสุดๆ ก็ถนนหนทางนี่แหละ ดูจากการสร้างถนนที่ลัดเลาะเลียบไปตามไหล่เขาสูงขึ้นไปเรื่อยๆ  บอกได้เลยน่ากลัวสุดๆ กับ”ฮวงจุ้ย” แบบ “น่าลุ้น” มาก ทั้งแม่น้ำและภูเขา

สังเกตว่าการเกษตรของผู้คนแถบนี้ก็ว่ากันไปตามไหล่เขา พืชพันธุ์ก็ทั้งผลไม้, ผัก, ตระกูลเมืองหนาวทั้งนั้น ส่วนสัตว์เลี้ยงก็มีแค่ “จามรี” กับ “แพะ” ที่พอมองเห็นกันตลอดเส้นทาง แต่ต้องแข่งกันนิดหน่อย แล้วมุมที่มองก็แหงนคอพอควรทีเดียว

พูดถึงความเป็นธรรมชาติของเมืองจีนมันมีอยู่มากมายก่ายกอง อย่างอุทยานหวงหลง  หรืออุทยานมังกรเหลือง เราต้องเดินทางผ่านความยากลำบากมาเพื่อความยากลำบากกว่า  อุทยานแห่งนี้เป็นอุทยานแห่งชาติที่คนจีนภาคภูมิใจแห่งหนึ่ง จากความสูงกว่า 4,500 เมตรทำให้ยอดเขามีหิมะปกคลุมตลอดทั้งปี ดังนั้นสภาพอากาศที่นี่เย็นใช้ได้ ภูเขาแถบนี้ก็เป็นภูเขาหินปูนเป็นส่วนใหญ่ แน่นอนธารน้ำที่ไหลลงมาจากยอดเขา พอผ่านแนวร่องน้ำหินปูนเข้ามันทำให้เกิดเป็นแอ่งน้ำต่างสีมากมาย ซึ่งถ้าจะชมก็ต้องเดินลัดเลาะกันไปตามทางทางอุทยานสร้างขึ้น ทั้งน้ำตกและแอ่งน้ำที่มีอยู่มากมายบอกได้เลยว่าถูกใจ

แต่ก็น่าเสียดายนิดเดียวก็ตรงที่ครูไก่เดินได้เพียงครึ่งทางเท่านั้น เพราะนอกจากจะหนาวเหน็บแล้ว “ฝน” ก็ลงมาเป็นระยะๆ มันทำให้เกิดความยากลำบากในการเดินทางเข้าไปอีก

พอผ่านอุทยานแห่งชาติหวงหลงแล้ว เราก็จะต้องมาเที่ยวอีกหนึ่งอุทยานแห่งชาตินั่นก็คือ “อุทยานแห่งชาติจิ่วจ้ายโก”  เส้นทางนี้มีทิวทัศน์ที่แปลกตาทั้งภูเขาป่าที่สะท้อนกับแสงอาทิตย์  ทัศนียภาพของลำน้ำหมิงเจียงทอดยาวเป็นแนวคดเคี้ยวเมื่อมองจากที่สูง เส้นทางนี้จัดเป็นเส้นทางยุทธศาสตร์ตั้งแต่โบราณสมัยมีศัตรูรุกรานเสฉวน ว่ากันมาตอนรัฐฉิน ก๊กโจโฉโน่น หรือจะให้ใกล้เข้ามาหน่อยก็สมัย “พรรคคอมมิวนิสต์” เดินทางผ่านหุบเขาแถบนี้ ยอดเขาที่สูงที่สุดก็คือ “ตู้เจียงซาน” ที่มีความสูงถึง 4,200เมตร แล้วก็จะค่อยลดหลั่นกันลงมา…

อะไรคือ”อุทยานแห่งชาติจิ่วจ่ายโกว”

ชื่อนี้เป็นชื่อที่ได้ขึ้นเป็น “มรดกโลก” อีกแห่งหนึ่งของเมืองจีน อุทยานแห่งชาตินี้อยู่ทางเหนือของมณฑลเสฉวน และอยู่สูงกว่าระดับน้ำทะเลถึง 2,500เมตร แล้วก็มีอาณาบริเวณถึง 148,260เอเคอร์ เทือกเขาแห่งนี้มียอดเขาที่ปกคลุมด้วยหิมะอยู่หลายยอด พื้นที่แถบนี้เป็นป่าสลับทุ่งหญ้า ทะเลสาบและน้ำตกรูปร่างแปลกๆมากมาย ผู้คนแถบนี้ก็เป็นชาวธิเบต

จากสภาพที่เป็นหุบเขาสลับกันทะเลสาบมันทำให้เกิดทะเลสาบมากมายถึง 114 แอ่ง  รวมถึงกลุ่มน้ำตกอีกต่างหาก ทะเลสาบที่นี่มีความสวยที่ยากจะลืมเลือน ดินแดนที่มีทะเลสาบที่แสนจะ “พิสดาร” ด้วยสีสันที่แปลกตา ว่ากันว่าฉายา “7แดนเทพนิยาย” ไม่ได้มาแบบยากเย็น จากสภาพป่าที่เกือบจะคล้ายป่าดึกดำบรรพ์มาบรรจบกับทะเลสาบกระจกมันยากที่จะลืม แล้วตอนนี้บรรดาต้นไม้แถบนี้เริ่มเปลี่ยนสีเป็นสีส้มแดง แล้วอีกไม่นานก็จะมีหิมะปกคลุมอีก 4-5 เดือน  อุทยานแห่งนี้ก็จะปิดตัวลงเพื่อความปลอดภัยของนักท่องเที่ยว…นี่คือการจัดการที่น่าจับตามองของเมืองจีนกับอุทยานแห่งชาติแห่งนี้…

ครูไก่