กีฬา สำคัญกับชีวิตค่ะ – รศ.ดร.วิไลลักษณ์ สกุลภักดี

กีฬา สำคัญกับชีวิตค่ะ – รศ.ดร.วิไลลักษณ์ สกุลภักดี
บมจ.โปรเฟสชั่นแนล เวสต์ เทคโนโลยี (1999)

จากเด็กผู้หญิงในครอบครัวเชื้อสายจีน ที่เกือบจะไม่ได้เรียนหนังสือ แต่กลายมาเป็น ผู้เชี่ยวชาญทางด้านบัญชี ด้านการศึกษา คว้าปริญญามากหลายหลายสาขา แม้กระทั่ง “ดอกเตอร์” ดีกรีระดับสูงสุด รวมแล้วก็มีถึง 10 ใบ ด้วยกัน!

“สมัยก่อนคนจีนนิยมเรื่องการค้าขาย ไม่สนับสนุนให้เรียนหนังสือ โดยเฉพาะกับลูกสาว แต่ตัวเองนั้นอยากเรียน ชอบเรียนหนังสือมาก ต้องดิ้นรนหาทางไปเรียน ยุคนั้นแถวมีนบุรียังอุดมสมบูรณ์มาก เช้าๆ ไปช่วยพี่สาวช้อนกุ้งฝอย ทำความสะอาด แบ่งใส่กระทงใบตอง บางทีก็ทำปลาสลิดเป็นแผงๆ ขาย ทำงานเสร็จถึงแต่งตัวไปโรงเรียน แล้วคุณพ่อยังสอนให้ดีดลูกคิดเป็น เครื่องคิดเลขยังไม่มี ก็ไปรับจ้างช่วยคิดเลขให้ พอได้ค่าขนมเล็กๆ น้อยๆ ตอนหลังเมื่ออายุ 9 ขวบ ก็มาสมัครที่ศูนย์เยาวชนมีนบุรี เป็นทั้งนักร้อง เครื่องสายไทย อังกะลุง แม้กระทั่ง ฉิ่ง ซึ่งคนทั่วไปมักจะคิดว่าเล่นง่าย แต่จริงๆ แล้วต้องอาศัยสมาธิสูง จังหวะต้องนิ่ง เป็นหัวใจของวงเครื่องสายไทย เคยได้ไปเล่นออกรายการทีวี ป๊อปท็อป ก็เรียนไปด้วย ทำงานไปด้วย จนจบ ม.ศ.3”

“พอจะเข้ามาเรียนต่อที่กรุงเทพฯ แม่ไม่ให้มา ก็ต้องแอบเข้ามากันเอง เป็นการเข้ากรุงเทพฯ เองครั้งแรก จะไปสมัครพนิชยการพระนคร รถไฟก็ไม่เคยเห็นมาก่อน พอไปเจอถนนสุโขทัย เห็นถนนพิษณุโลก วัดเบญจมบพิตร คิดว่าคงมาถึงจังหวัดสุโขทัยจริงๆ ยังบอกน้องสาวเลยว่าวันนี้พาไปเที่ยวสุโขทัย ผ่านพิษณุโลก แล้วจะพาไปไหว้พระ ย้อนนึกถึงวันนั้นทีไรก็ยังขำตัวเอง หัวเราะในความเป็นเด็กบ้านนอกทุกที”

“พอเข้าพนิชยการพระนครก็ทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย ตอนหลังอาจารย์สำลี บุตรสาย พามาสมัครงานที่ร้าน ดาวเดือนฉาย ตลาดน้ำวัดไทร บางขุนเทียน ทำงานช่วงเช้า บ่ายไปเรียน เสาร์ อาทิตย์ ก็ทำงานในห้องแล็ปอีก ไม่เคยมีวันหยุด ทำงานทุกวันตลอดจนชิน เจ้านายใจดีมาก รู้ว่าเราเรียนหนังสือ เริ่มงานตั้งแต่เช้าตรู่ ขายของให้กับญี่ปุ่น ฝรั่ง แล้วก็ทำบัญชีด้วย พอสายนักท่องเที่ยวเริ่มซา ก็ให้กลับก่อนเพื่อไปเรียน ตอนหลัง เสาร์ อาทิตย์ ก็ไปถ่ายรูปนักท่องเที่ยวให้กับร้านเมฆินทร์ คัลเลอร์แลป ของเจ้านายเช่นกัน พอจบพณิชฯ ก็ไปเรียนต่อเทคนิคกรุงเทพฯ แผนกช่างภาพ จนจบจากเทคนิคกรุงเทพฯ ก็ไปขายทัพเพอร์แวร์ ขายดีจนได้เป็นราชินีทัพเพอร์แวร์ แล้วก็ทำโน่นทำนี่ไปเรื่อยอีกหลายแห่ง แต่สิ่งหนึ่งที่ทำควบคู่ด้วยมาตลอดก็คืองานที่ ตลาดน้ำวัดไทร”

“หลังจากทำงานด้านบัญชีมาหลายที่ เป็นลูกจ้างมานานก็อยากจะมีธุรกิจเป็นของตัวเอง เคยค้าขายเล็กๆ น้อยๆ นำของมาให้เพื่อนๆ ผ่อนบ้าง อยากจะเปิดร้าน แต่เมื่อคิดแล้วต้องลงทุนเยอะ แต่งานบัญชีลงทุนน้อยสุด อย่างมากก็แค่อุปกรณ์สำนักงาน เช่าสถานที่ พอตัดสินใจได้ก็เริ่มเปิดสำนักงานบัญชีเล็กๆ ตั้งแต่เมื่อปี 2526 คุณแม่และทุกคนก็ต่อว่า แล้วยังตรงกับน้ำท่วมกรุงเทพฯ ครั้งใหญ่พอดี เจอกับเศรษฐกิจตกต่ำ แต่รอดมาได้เพราะความอดทน ทำทุกอย่างด้วยตัวเอง เริ่มจากมีพนักงานแค่ 1 คน แล้วค่อยๆ ขยายทีละนิดๆ เพราะพื้นที่มีจำกัด ทุนก็มีจำกัด จะกู้ธนาคารดอกเบี้ยก็แพง จนต้องตั้งแชร์เอง เพื่อซื้อตึก ปรากฏว่าแชร์ล้ม ใช้หนี้แทบหมดตัว ต้องวิ่งรับงานบัญชีมากขึ้น ใกล้ไกลไปหมด ถึงจะมีรายได้เพิ่ม แต่ก็เหนื่อยมาก”

“จนมาในยุคนายกชาติชาย ธุรกิจอสังหาฯ ไปได้ดี ราคาที่ดินขึ้น มีจังหวะที่ลูกค้าสร้างอาคารแล้วขายไม่หมด เลยให้เราไปช่วย แล้วก็ขายได้หมด จากนั้นติดใจ ไปเหมาซื้อโครงการที่สร้างเสร็จแต่ขายไม่ได้ แล้วเราก็ขายได้หมดภายในเวลา 3 เดือน แล้วก็ไปเหมาโครงการอื่นๆ ที่มีลักษณะนี้เองมาพัฒนา เริ่มมองการซื้อที่ดินแล้วขาย ธุรกิจก็เริ่มโตขึ้นเรื่อยๆ ตึกที่เราขายไปก็ต้องขอซื้อคืนโดยให้ราคาเพิ่ม แล้วพอขยายธุรกิจอีกก็ค่อยๆ ซื้อห้องคืนเพิ่มเรื่อยๆ ทำสำนักงานบัญชี, ทำคลังเก็บเอกสาร ฯลฯ ขณะเดียวกันก็เรียนเพิ่มเติมในเรื่องที่เกี่ยวข้องไปเรื่อยๆ ทำงานไปด้วย เรียนไปด้วย ตามที่โอกาสจะเอื้ออำนวย ทั้ง โท เอก หลักสูตร และ กิจกรรมต่างๆ”

“เป็นคนชอบกิจกรรม ชอบทำงาน แล้วก็ชอบเรียน มีความสุข สนุกกับการทำงาน ไม่เคยได้นอนก่อนเที่ยงคืน บางวันไปสังสรรค์กับเพื่อนกลับบ้านดึก ก็ยังต้องเคลียร์งานที่ค้างก่อนถึงจะเข้านอนได้ แล้วยังต้องสอนหนังสือ ชอบที่จะได้เป็นผู้ให้ ไม่ได้คิด ไม่ได้หวังถึงเรื่องผลประโยชน์ แล้วก็สอนให้กับสถาบันที่เราเคยเรียนมา พนิชยการพระนคร เทคนิคกรุงเทพฯ (มหาวิทยาลัยราชมงคง วิทยาเขตเทคนิคกรุงเทพฯ)  เป็นการตอบแทน บำเพ็ญประโยขน์อย่างหนึ่ง แรกๆ ก็สอนในรูปการเล่าประสบการณ์จากชีวิตจริง ว่าเรามีวิธีในการทำงานอย่างไรถึงประสบความสำเร็จ”

“เขาควาย เป็นอีกธุรกิจที่ทำมานาน เราได้รวบรวมช่างที่มีฝีมือในการแกะสลักเขาควาย ซึ่งเป็นวัตถุดิบที่เคยถูกละเลยและมีอยู่เป็นจำนวนมาก นำมาพัฒนาปรับปรุงให้มีรูปแบบและคุณภาพ มีหลากหลายผลิตภัณฑ์ ได้ช่วยสร้างงานให้กับชาวบ้านเป็นจำนวนมาก เราไม่ได้เน้นในเรื่องกำไร แต่จะให้ความสำคัญในเรื่องสังคมมากกว่า ก็ต้องอดทนพยายาม ลำบากอยู่นานพอสมควรกว่าจะเข้าที่เข้าทางได้ จนได้รับการส่งเสริมจากกรมพาณิชย์ เป็นที่ยอมรับในระดับสากล มีลูกค้าสำคัญๆ จากทั่วโลก”

“การเป็นนักบัญชีทำให้สามารถวิเคราะห์ เป็นที่ปรึกษา วางแผน ให้กับหลากหลายธุรกิจ จนกลายเป็นว่ามีลูกค้าอยากให้เข้าไปร่วมหุ้นในธุรกิจ เราจะได้เป็นที่ปรึกษาไปด้วยในตัว ทำให้มีธุรกิจต่อยอดออกไปอีกมากมาย เช่นในเรื่องประกัน เราก็รับเป็นที่ปรึกษาดูแลบัญชีให้กับกลุ่มนี้มาก่อน เขาก็ชวนให้มาทำธุรกิจด้านประกัน จริงๆ ก็ไม่ได้อยากจะทำนัก เพราะคิดว่าถ้าจะทำแค่เล็กๆ คงไม่เปิด เขาก็สนับสนุนให้เปิดใหญ่ไปเลย เราจึงให้บริหารแบบมาที่เดียวจบ One stop service ลูกค้าที่ตรวจสอบบัญชี ลูกค้าประกัน ก็เป็นกลุ่มเดียวกัน ด้วยความที่เราสามารถเข้าถึงตัวเจ้าของธุรกิจ จึงสามารถให้คำปรึกษา อธิบายถึงหลักการและเหตุผล ได้อย่างถูกต้องชัดเจน ลูกค้าก็ให้ความไว้วางใจกับเรา จนมียอดขายอันดับหนึ่งมาตลอด”

“งานท้าทายที่สุดสำหรับชีวิตอีกชิ้น คือการเข้าไปซื้อหุ้นของ บมจ.โปรเฟสชั่นแนล เวสต์ เทคโนโลยี (1999) เป็นบริษัททางด้านสิ่งแวดล้อม เพราะมีแรงบันดาลใจให้เห็นจากข่าวต่างๆ ว่าบ้านเมืองเรายังไม่มีระบบจัดการกับขยะที่ดีพอ เคยคุยกับสามีว่าทำไมเขาถึงไม่บำบัดขยะของเสียให้ถูกวิธี คนอื่นจะได้ไม่เดือดร้อน พูดไว้ก่อนหน้านี้นานแล้ว แล้วว่าถ้ามีโอกาสเมื่อไหร่จะซื้อหุ้นบริษัทที่บำบัดขยะเหล่านี้ให้ได้เลย แล้วยังเป็นการทำ CSR อีกด้วย จนวันหนึ่งก็ได้มีโอกาสนั้นจริงๆ เป็นงานที่เราอยากทำ ได้ทั้งในเรื่องของธุรกิจ และช่วยทำให้สิ่งแวดล้อมของโลกดีขึ้น เป้าหมายสูงสุดที่ตั้งไว้ก็คือ ต้องการนำขยะเป็นพิษตามโรงงานต่างๆ มาจัดการบำบัดให้ถูกต้องตามหลักวิชาการ”

“การทำธุรกิจให้ประสบความสำเร็จ สิ่งสำคัญที่สุดคือ “เพื่อน” เวลามีสิ่งใดขัดข้อง ก็อาศัยเพื่อนๆ มาช่วยเหลือดูแลกัน ทำให้เป็นที่มาของการเรียนหลักสูตรต่างๆ มากมาย รวมถึงการศึกษาทางวิชาการที่ก็เรียนมาหลากหลายเช่นกัน รวมแล้วก็ 10 ใบพอดี เป็นปริญญาเอกถึง 3 ใบด้วยกัน การจะเรียนสูงที่สุด ต้องมีทั้งเป้าหมาย ความมุ่งมั่น ความพยายาม ตั้งแต่ก่อนเรียนปริญญาเอก ก็ถามตัวเองตลอดถึงสิ่งเหล่านี้ว่ามีวัตถุประสงค์อะไร ทำไปเพื่ออะไร จะได้ประโยชน์อะไร เป้าหมายเราคืออะไร ทำแล้วจะสำเร็จหรือไม่ แล้วจะเกิดอะไรขึ้นหากทำแล้วสำเร็จหรือไม่สำเร็จ ฝึกคิดแบบนี้มาตลอดกับแทบทุกเรื่องในชีวิต บางคนอาจจะบอกว่าคิดมากแล้วสมองจะเสื่อม แต่ไม่จริงหรอก ยิ่งคิด ยิ่งทำให้บริหารสมอง แล้วยังได้ประสบการณ์ แต่บางครั้งก็ต้องจดบ้างกันหลงลืม ทุกอย่างเรียนรู้กันได้ มีตำราให้ศึกษา ขึ้นอยู่กับวัตถุประสงค์ของเรา ว่าต้องการอะไร แล้วเราก็ทำตามสิ่งที่ตั้งไว้ ซึ่งจะมีใครรู้ลึกรู้ละเอียดเท่าตัวเราเองคงไม่มีแน่นอน”

“สิ่งสำคัญอีกอย่างคือ สมาธิ พอดีได้เรียนวิปัสนาจากหลวงพ่อสนอง วัดสังฆทาน ซึ่งต้องอาศัยการหมั่นฝึกฝนและปฏิบัติ แล้วก็ได้เรียนหลักสูตรต่อยอดไปเรื่อยๆ จากครูบาอาจารย์อีกหลายท่าน แต่เนื้อหาโดยสรุปคือ ทำให้เรามีสมาธิ เวลาอ่านหนังสือไม่ต้องเสียเวลาอ่านมาก เวลาทำสิ่งใดอยู่ ก็ต้องมีสมาธิกับเรื่องนั้นให้เต็มที่ เช่นเดียวกับการเล่นกอล์ฟ ถ้าตั้งใจ ใส่สมาธิลงไปให้เต็มที่ ถึงอาจจะซ้อมน้อย ก็ประคองตัวให้เล่นสนุกกันไปได้ ซึ่งก่อนหน้านั้น รู้จักกับกอล์ฟแค่ตอนซื้อก๊วนการกุศลแล้วให้คนอื่นไปเล่น ไม่เคยมีความรู้เรื่องกอล์ฟเลย งานอดิเรกที่ทำก็มีร้องเพลงไทยเดิม เลี้ยงสุนัข แล้วก็ท่องเที่ยว จัดกิจกรรมต่างๆ ไม่มีเรื่องกีฬาโดยตรงเลย”

“หน้าที่อีกอย่างคือเป็นอาจารย์สอนอยู่ในคณะสหเวชศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ แล้วสาขาวิทยาศาสตร์การกีฬา ก็เป็นส่วนหนึ่ง จากทั้งหมด 9 สาขา ของคณะฯ เวลาดูเด็กๆ เล่นกีฬาแล้วมีร่างกายแข็งแรง มีความสุข ก็อยากจัดโครงการหลักสูตรสั้นๆ เพื่อประชาสัมพันธ์คณะฯ แล้วยังได้บอกถึงการออกนอกระบบของมหาวิทยาลัย เมื่อปรึกษากับ รศ.ดร.กำพล รุจิวิชชญ์ คณบดี ก็มีความเห็นว่าจะเป็นหลักสูตรเรื่องกีฬากอล์ฟ หลังจากที่ทุกอย่างลงตัวก็เริ่มโครงการ แล้วก็เรียนกับท่านคณบดีว่าจะอยู่ช่วยโครงการตลอด หลายๆ คนที่ไม่เคยเล่นกอล์ฟก็อยากจะมาเรียนรู้ ได้ชักชวนเพื่อนๆ จากหลักสูตรต่างๆ ให้มาเรียนกัน โดยเฉพาะตัวเอง ก็จะเรียนไปเรื่อยๆ แบบไม่มีวันจบด้วย”

“เราทุกคนมีเวลาในแต่ละวันเท่ากัน โดยเฉลี่ยมีเวลาทำงานวันละ 8 ชั่วโมง แต่ผลผลิตที่ได้ไม่เท่ากัน วิธีง่ายๆ ที่จะวัดว่าใครทำงานได้ประสิทธิภาพสูงคือผลตอบแทนที่ได้จากการทำงานในเวลาดังกล่าว ถ้าอยากมีค่าตัวสูง มีเงินเดือนมากๆ ก็ต้องมาบริหารจัดการใช้เวลาให้คุ้มค่า การเล่นกอล์ฟบางคนอาจจะมองว่าเป็นเรื่องเสียเวลา แต่ถ้ามาเล่นเองแล้วจะเข้าใจว่า กอล์ฟ ไม่ได้ทำให้เสียเวลา แต่กลับช่วยทำให้เพิ่มประสิทธิภาพในการทำงานให้ดียิ่งขึ้น แล้วยังทำให้ได้เพื่อน ได้มิตรภาพ ได้ความร่ำรวยเพิ่มขึ้นโดยไม่รู้สึกตัว และยังได้สุขภาพ ได้คุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น ได้ความสุขที่หาไม่ได้… กีฬา สำคัญกับชีวิตค่ะ”