มีอะไรที่ “ปากเซ”

“ปากเซ”ชื่อนี้ช่างคุ้นเคยกับคนไทยเป็นนักหนา ความจริงแล้ว “เมืองปากเซ” ของ สปป.ลาว นั้นเป็นเมืองกำลังเจริญรุดหน้าในแทบจะทุกมิติก็ว่าได้ จากจังหวัดอุบลราชธานีเมืองนี้อยู่จากสนามบินนานาชาติที่อุบลฯ เพียง 90 กว่ากิโลเมตรเท่านั้นเอง ส่วนอีกชื่อที่ติดหูเราอยู่เสมอคือ “ช่องเม็ก”…คือจุดผ่านแดนระหว่างเรากับ สปป.ลาว ซึ่งจุดนี้เป็นจุดผ่านแดนของ 2 ประเทศที่เป็นทางธรรมชาตินั่นคือ “จุดผ่านทางบกที่เป็นพื้นดิน”แล้วผมไปทำอะไรที่นั่น…?

เรื่องคือ เรานำนักกอล์ฟที่ผ่านการแข่งขันเมื่อปีที่แล้วไปเล่นกอล์ฟที่ปากเซ แต่ต้องเป็นแชมป์เท่านั้นนะครับ จาก 7 สนามที่เราขับเคี่ยวกันสุดท้ายปลายทางก็นี่แหละ “โบนัส” ของผู้ชนะ ทีมเราเคยจัดรายการเช่นนี้มาเกือบจะ 20 ปีเข้าไปแล้วมั้ง เคยพานักกอล์ฟไปคุนหมิงก็ไป และอีกหลายๆ ที่ซึ่งเมืองไทยก็เคย…แต่ที่สนุกสนานสุดๆ ก็น่าจะเป็นคราวนี้นี่เอง ด้วยภาษาที่ใกล้เคียง ชีวิตชาวบ้านชาวเมืองที่เรียบง่ายมันทำให้นึกถึง “รำวงย้อนยุค” กลับไปราวๆ 40 น้ำฝนเห็นจะพอได้อยู่ สภาพบ้านเมืองของ “ปากเซ” น่าจะเทียบได้กับบางอำเภอของบ้านเราเหมือนกัน…

อะไรคือสิ่งดึงดูดของเมืองนี้ที่นักท่องเที่ยวปักธงในใจว่า “หากยังมีแรงต้องมาสักครั้งนึง” นั่นคือ “ธรรมชาติที่ยังบริสุทธิ์”ยังมีอีกมากมายก่ายกองที่รอเราๆท่านๆมาเยี่ยมชมให้สมใจ ตอนนี้ขอเก็บเอาธรรมชาติไว้ก่อนแล้วก็ข้ามไปสนามกอล์ฟกันดีกว่า เพราะสนามกอล์ฟ “ปากเซ”เป็นสนามที่มีประวัติค่อนข้างน่าสนใจด้วยความท้าทายจากสนามเองที่ออกแบบให้เล่นสนุกต้องคิดแล้วคิดอีกก่อนจะเล่นอะไรออกไป ครูไก่โดนสนามเล่นงานเสียหลายหลุมกล่าวคือ เราทำลูกให้อยู่บนกรีนได้ตามใจที่คิดไว้ แต่สุดท้ายก็กลายเป็นเราที่แพ้สนามไปฉิบเพราะ 3 กับ 4 พัตต์มันตามมาหลอกหลอนตลอด…

สนามนี้จะเกาะติดแม่น้ำโขงไปหลายหลุม แต่ในทุกหลุมเราจะมองไม่ออกว่า “ตรงไหนขึ้นหรือลง”เพราะภูเขาอยู่รอบตัวเราไปหมดทฤษฎีที่เรียนรู้มาก่อนหน้า มันใช้ได้ไม่เกิน 20 % ยิ่งแม่หนูที่คอยดูแลผมเพิ่งเป็นแค้ดดี้มาไม่ถึงสองเดือน แบบนี้จะเหลืออะไรอยากรู้นัก…แต่ก็อย่างว่านี่คือ “โบนัส”ของเราเองจะต้องนั่งเครื่องบิน ขึ้นรถบัส เพื่อไป “อารมณ์เสียกับกีฬาที่เรารัก” มันจะเป็นเรื่องไม่ควรกระทำอย่างยิ่ง…ว่ามั้ย คราวหน้าจะเจาะลึกว่าสนามกอล์ฟ “ปากเซ” ยังมีอะไรที่น่าสนใจอีกมาก…ติดตามกันฉบับหน้าครับ…

ครูไก่ ลำพอง ดวงล้อมจันทร์