กีฬารักษาชีวิต
กีฬารักษาชีวิต
ในชีวิตการทำงานกว่า 40 ปีมาเนี่ยเคยผ่านร้อนผ่านหนาวมามากมายหลายเพลา…กล่าวคือช่วงเวลาทำงานเดือนเมษายนจะร้อน พอเข้าปลายปีจะหนาวก็มีแค่นี้แหละพอแล้ว…เข้าเรื่องดีกว่าจากงานที่รับผิดชอบการสอนเทนนิสทั้งที่สโมสรเองแล้วก็เป็นส่วนตัวในสนามต่างๆบอกตรงเลยนะกว่าจะรู้ว่าเทนนิสให้อะไรกับสังคมมากกว่าที่คิดครับ…
เรื่องมันเป็นมาอย่างนี้…ครูไก่จัดเป็นครูที่สอนโหด มัน ฮา เป็นที่สุดมันคือยามใดที่เด็กมีความกระหายที่จะเล่น อยากจะเรียนครูคนนั้นจัดเต็มทั้งความรู้ ทั้งสนุก หมดทุกข์ หมดโศกกันไปทั้งครอบครัว กับเด็กคนเดิมหากไม่เอาเรื่องเอาความดื้อไม่รู้เวล่ำเวลาก็กลับบ้านไปเลย 15 นาทีพอ เป็นแบบนี้จริงๆ แต่สุดท้ายปลายทางทุกอย่างที่เรียนรู้มาต้องมาลงที่เด็กคนนึง ที่ครูไก่ต้องใช้ บู้ บุ๋น พระเดช พระคุณ ครบ…จากเด็กที่เคยสอนเป็นกลุ่มเป้าหมายที่พอจะไปวัดไปวาได้ หรือส่งลงประกวดสู่สนามไหนก็ไม่เสียหน้าครู…วันนึงต้องสอนเด็กที่ทั้ง สมอง ร่างกาย คำพูดคำจาไปคนละทิศละทาง…นาทีแรกที่เห็นบอกตรงนะ… “อยากกลับบ้าน”…
แต่ครูไก่ที่ทุกคนฝากความหวังไว้เต็มเปี่ยมซึ่งความจริงมันก็เป็นราคาคุยของญาติกันที่บอกว่า “ครูไก่ทำได้แน่นอน”เขาคุยกันสองครอบครัวตกลงกันเสร็จสรรพ สรุปจากคุณแม่ที่ไม่ยอมให้ใครมาดูหมิ่นดูแคลนลูกเลย…โรงเรียนก็ไปอยู่ ร.ร.ทางเลือกคือเก็บลูกไว้ในอ้อมกอดตลอดเวลา 10 ปีที่ผ่านมา จากวันแรกที่สอนถึงปัจจุบันก็ประมาณ 4 เดือน เรียนอาทิตย์ละ 1 วันเท่านั้นแล้วก็ชั่วโมงเท่านั้นเอง…เทนนิสเกือบ 40 ปี กำลังจะถูกทดสอบด้วยเจ้าหนูคนนนี้เอง…จากเด็กที่วิ่งไม่เป็น รับบอลไม่ได้เลย ออกตัวแทบจะล้มลุกคลุกคลาน กล้ามเนื้อไม่มีแรง พูดจาติดอ่างอีกด้วย อารมณ์หงุดหงิดง่าย ไม่เคยเรียนกีฬาอะไรเกิน 15 นาที มันจะมีอะไรแย่กว่านี้อีกมั้ย…หมดแล้วครับกับความบกพร่องทางกาย…เหนื่อยครับผม…แต่ความรักและความสงสารมันส่งผลให้เจ้าหนูตัวบางกลายเป็นความหวังของคนทั้งบ้านไปแล้ว
นั่นคือเวลานี้ทุกอย่างที่เด็กรุ่นเดียวกันควรจะมี เขามีอยู่หมดเหมือนเด็กทั่วไป นอกจากนั้นยังมีคำพูดคำจาที่เราได้ยินยังอดหัวเราะไม่ได้เลยจริง…เช่นวันนึงเขาบอกว่า “ต่อไปนี้ท่านจะได้พับกบ”แบบนี้ครูงงกันไปสุดท้ายก็ถึงบางอ้อคือ “ต่อไปนี้ท่านจะได้พบกับ” แล้วแบบนี้กีฬามันช่วยอะไรได้มากกว่าที่ใครๆคิดถึงนะครับ อย่าเรียกว่า “กีฬาบำบัด”เลยดีกว่า เนื่องจาก “เด็กๆเหล่านี้ไม่ได้ป่วยไข้อะไร” เพียงแต่กิจกรรมที่ครูไก่ให้แก่ครอบครัวนี้เป็นการ “พาพวกเขาออกมาสู่โลกภายนอก” ซึ่งเป็นโลกของความเป็นจริง เพราะแน่นอนเด็กย่อมมีอายุยืนยาวกว่าผู้ใหญ่ และเขาจะอยู่อย่างไรในยามนั้น…ผมว่าครอบครัวนี้พร้อมสำหรับอนาคตของลูกเขาแล้วหละครับผม
ครูไก่ ลำพอง ดวงล้อมจันทร์