เงียบๆ นะ กับเอเชี่ยนเกมส์คราวนี้
เงียบๆ นะ กับเอเชี่ยนเกมส์คราวนี้
เริ่มนับถอยหลังกันได้แล้วกับมหกรรมกีฬาของคนเอเชียเรา บางสมาคมก็ส่งตัวไปฝึกซ้อมกันที่โน่นอยู่หลายมื้อแล้ว เรียกว่าเอาให้ชัวร์หรือทำตัวให้ชินกับสถานที่เพื่อผลที่หวังกันไว้ ส่วนจะได้หรือเสียกันซักกี่เหรียญทองก็บอกได้เลยว่ายากแล้วสำหรับทีมไทย ไม่ใช่ว่าเราจะมาดูถูกพวกเรากันเองก็เปล่าเพียงแต่ผลงานของนักกีฬาเรามันช่างเงียบเชียบสิ้นดี ถึงแม้การแถลงข่าวของหลายสมาคมส่วนมากก็ “แทงกั๊ก”กันเกือบจะทุกครั้งที่ติดตามถามไถ่กัน…
เรื่องของเหรียญทองที่จะได้มาคล้องคอในคราวนี้นอกจากจะต้องเก่งจริงแล้ว กำลังภายในของแต่ละสมาคมกับองค์กรกีฬาของเอเชียเราเป็นอย่างไรข่าวคราวของนักกีฬาเรา สถิติต่างๆหรือผลงานก่อนหน้านี้มันช่างเงียบกริ๊บ คนไทยเราแทบจะไม่รู้เลยว่า “เอเชี่ยนเกมส์เขาไปถึงไหนกันแล้ว” หรือบางทีอาจเป็นเพราะช่องทางการรับรู้มันน้อยนิดเสียเหลือเกิน แล้วการถ่ายทอดการแข่งขันมาบ้านเราก็เป็นทางช่อง “23” เป็นหน้าเสื่อจัดการกันไป ถ้าจำไม่ผิดเวลาที่อินโดนีเซียกับไทยตรงกัน เพราะจากที่เคยพาเด็กเยาวชนไปแข่งเทนนิสเมื่อก่อนก็ไม่มีปัญหาเวลาไม่ต้องปรับแต่ประการใด…
ทีนี้เรามาลองเล็งสมาคมที่พอจะฝากความสุขได้ในส่วนของเหรียญทองที่เต็งจ๋ากันเลยหากเป็น “เอเชี่ยนเกมส์”คงต้องยกให้สมาคม “ตะกร้อ” ที่กล้าออกมาบอกเลยว่า “จัดเต็มทุกประเภทที่มีการจัดให้เล่น” เรื่องแบบนี้เห็นทีจะเชื่อได้ตามลมปากที่กล่าวมา เพราะหากสมาคมนี้ขาดเหรียญใดเหรียญหนึ่งไปเมื่อจบการแข่งขันคงถือว่าสอบไม่ผ่านกันเลยทีเดียว…ต่อมาก็เป็นขุนพลเสื้อกล้ามของเราที่ ณ ปัจจุบันความขลังของสมาคมนี้จะดูเงียบๆไป เพราะก่อนหน้าบรรดานักชกรุ่นพี่ที่เคยทำผลงานกันมาเข้าตาเกือบจะทุกมิติของกีฬาที่ฟาดปากกันบนเวที ส่วนครั้งนี้น่าจะมีติดไม้ติดมือกลับมาบ้างราวๆ 2 เหรียญเต็มที่แล้ว มาอีกหนึ่งความหวังของชนิดกีฬาก็นี่แหละ “จอมพลังสาวไทย”กับสมาคมยกลุกเหล็กที่ทำให้คนไทยได้ลุ้นในทุกเวที ขนาด “โอลิมปิก” เรายังดูกันสนุกทั้งๆที่มันแทบจะไม่มีอะไรให้ดูเลยสักนิด แต่ความมันส์ของการยกลูกเหล็กคือ การวางแผนในแต่ละครั้งที่ออกมาเล่น…แล้วผ่านไม่ผ่าน…ก็สนุกแล้ว…
อีกสมาคมที่หวังกันพอสมควรก็ “กอล์ฟ”เลยจ้า โดยเฉพาะฝ่ายหญิงที่เธอมีผลงานต่อเนื่องกันมานานทั้งในเวทีสมัครเล่นและอาชีพ เราก็พอเชื่อได้ว่าต้องมีติดไม้ติดมือมาบ้างน่าเอาใจช่วย…แต่ที่รอคือ “อยากดูเธอเล่นอาชีพมากกว่า” น่าจะเป็นอีกหนึ่งความหวังของไทยในระดับอาชีพ สำหรับความยากของเอเชี่ยนเกมส์อีกข้อคือ “เอเชียหน้ายุโรป”ที่เข้ามาร่วมทำการแข่งขันกับเราด้วย บรรดาประเทศเหล่านี้มากันเต็มถังเกือบจะทุกชนิดกีฬา ก็เอาใจช่วยกันกับทีมไทยจะได้กี่เหรียญกลับมาก็รับได้หมดแหละขอให้เต็มที่แล้วกัน…
ครูไก่ ลำพอง ดวงล้อมจันทร์