เรื่องของผู้นำ

เรื่องของผู้นำ

ผู้นำ คำนี้หากไม่คิดอะไรมากมายก็เห็นจะเป็นคำธรรมดาพื้นๆ แต่พอคิดพิจารณากันแบบจริงจัง การที่หลายประเทศบนโลกเรานี้เจียนไปเจียนอยู่ก็มาจากคำว่าผู้นำนี่แหละครับ สงครามโลกทั้งสองครั้งสองคราก็มาจาก “ผู้นำ”นี่เหมือนกัน ส่วนจะมากันแบบไหนอย่างไรก็สุดแท้แต่ว่าสรรหามาหรือโดยอำนาจที่ถูกบ้างผิดบ้างก็ว่ากันไป สุดแต่จะพินิจพิจารณากันที่เหมาะที่ควรก็แล้วกัน

อยากเขียนเรื่องนี้สักนิดก็ตรงที่ “ตำรวจบ้าน”อย่างอเมริกาหลายครั้งหลายคราที่เลือกเอา “ผู้นำ”ประเทศแบบสุดโต่งมาหลายคน บางทีก็ถูกใจคนของเขาแต่เราแทบจะสาปส่งก็มี หรือเราที่เป็นคนนอกรักหนาแต่ทำไปทำมาอเมริกาเซ็งกันทั้งประเทศก็มี แต่ตอนนี้ท่าน “ประธานาธิบดี”ของเขานั้นดูเหมือนจะมีความแปลกกว่าใครที่คิดเห็นกันมาก่อนหน้า นอกจากจะมาจากสายธุรกิจที่ดุเดือดเลือดพล่านแล้วพี่แกยังมองปัญหาของโลกเป็นเพียงขี้ผงเท่านั้นเอง

พักผู้ชายคนนี้ไว้ก่อนนะ “ขออีกคน”ตอนนี้มาแรงมาก็ต้องคนนี้แหละท่านผู้นำ “โสมแดง”ที่มาแบบสายเลือดโดยแท้ ผู้คนชอบหรือชังไม่รู้แต่เขาก็ขึ้นเป็นผู้นำชาติที่ยากจะเข้าใจว่า “บ้านนี้เมืองนี้จะอยู่กินอย่างไร” นอกจากการทดลองจรวดพิสัยใกล้หรือไกลจะสำเร็จหรือล้มเหลว ใครจะประณามอย่างไรไม่รู้แต่ “กรู”จะทำมีอะไรมะ แบบนี้เล่นเอาเพื่อนบ้านต่างได้แต่มองตาปริบๆอ้าปากหวอ คงคิดได้แต่เพียง “มันเอาอีกแล้ว” โดยเฉพาะ “ญี่ปุ่น” ดูเหมือนหนาวกว่าใครเพื่อน…เพราะวันดีคืนดี “จรวด”พุ่งผ่านไปอีแล้ว ถ้าเป็นเราคงย้ายบ้านย้ายชีวิตไปอยู่ให้มันสุดปลายตะโกนเสียงเลย

แต่เหมือน “นรกชังหรือสวรรค์แกล้ง”ผู้นำสองคนที่ได้อำนาจในการปกครองกันมาคนละขั้วของการเมือง อีกฝ่ายประชาธิปไตยจ๋า แต่อีกฟากฝั่งมาแบบสืบทอดโดยสายเลือดล้วนๆในรูปของ “สังคมนิยม”แต่ทั้งคู่ดันมาป๊ะกันในเวลาเดียวกันแล้วแบบนี้เราจะทำอย่างไรกันดี ถ้า “ผู้นำ”ที่มีความผิดปกติทั้งสองเกิดจะลงไม้ลงมือกันขึ้นมาเหมือนครั้งก่อนที่เกิดสงครามโลกจะอยู่กันอย่างไร…? ความสงบสุขที่เราอยากจะมีก็มีอันต้องจบข่าว

ความจริงแล้วท่านผู้นำของเมืองลุงแซมคนนี้หากผู้ที่เข้ามาท้าชิงตำแหน่งไม่ใช่ สุภาพสตรี”ท่านนั้น คงยากที่จะกำชัยชนะครั้งนี้ได้นะครับ แต่ก็อย่างที่เห็นคือ คนของ “สหรัฐอเมริกา”เขาอยากมีผู้นำชาติที่ไม่ใช่ทรงเดิมๆก็นี่แหละครับ “สมใจนึก”บางลำพู พี่แกมาเต็มทั้งมือทั้งปากรวมถึงสมอง “แปลก”สุดๆ แล้วยิ่งมากับคนในอีกซีกโลกบอกได้เลย “กรูอยากจะบ้า”เสียจริงๆเลย ความจริงก็อยากจะรู้อยากจะทราบว่า “เขาได้เงินได้ทองมาทดลองจรวด” ลูกแล้วลูกกันอย่างไร หรือแต่ละครั้งแต่ละคราใช้เงินไปกี่มากน้อย จากสายข่าวที่ไม่เปิดที่มาเขาบอกว่าแต่ละครั้งของการทดลองใช้เงินมากโขอยู่เหมือนกัน

แล้วกลับมามองรายได้ของประเทศนี้มันคืออะไรกัน…?เท่าที่สำรวจดูภายในบ้านยันหลังบ้านยังไม่พานพบสินค้าของประเทศนี้สักชิ้น แล้วกะตังค์มาจากไหนกันหรือเขามีขุมทรัพย์สมัย “โชซอลโบราณ”ซุกซ่อนอยู่มากมายก่ายกองใช้กี่ชาติก็ไม่หมด หรือน้ำเลี้ยงอาจมาจากประเทศที่เป็นเพื่อนบ้าน “สายแดง”เหมือนกัน แต่เพื่อนบ้านประเทศนี้ก็พอจะรู้ที่มาที่ไปของทุนที่เขามี ประชากรเป็นพันล้านคน ค้าขายทุกอย่างที่ขายได้ เงินทองจึงพอจะเข้าใจได้ว่ามาอย่างไร

ส่วนอีกชาติดูอย่างไรก็ไม่เข้าตากรรมการสักอย่าง แต่อย่างที่เห็นจรวดพี่แกทดลองอย่าง “บั้งไฟ”เดี๋ยวยิง…เดี๋ยวยิงเหมือนของเซ่นสรวงบวงเจ้าเพื่อขอฝนต่อ “พระยาแถน”ของเรา แล้วนี่ถ้าสองคนนี้เกิดจะงัดข้อขึ้นมาจริงๆก็เอวังคงจบแต่เพียงนี้ คุณพระคุณเจ้าช่วยให้สองผู้นำนี้เป็นเพียง “คนบ้าแต่ไม่กล้า”ก็พอแล้ว เพราะเวลาแหงนหน้าขึ้นมองฟ้าในช่วงที่อากาศสดใส แล้วเห็นสายของเส้นสีขาวบนท้องฟ้าที่เป็นผลพวงจาก “เครื่องบิน”ที่บินในระดับสูงมากๆก็ใจชื้นเพราะอย่างไรก็ตามหากสายสีขาวที่ว่ามันไม่ใช่เครื่องบิน แต่เป็น “จรวดพร้อมหัวรบ”ที่เกิดจะลุยกันแล้วก็ “ตัวใครตัวมัน”ก็แล้วกัน

ดังนั้นการจะเลือกใครสักคนมาเป็นผู้นำของชาตินั้น ต้องคิดและไตร่ตรองให้มากกว่าที่แล้วมา ไม่ใช่เลือกเพราะไม่ชอบฝ่ายตรงข้ามหรือไม่รู้จะเลือกใครกันดี หากเป็นเช่นนี้คงจะต้องถือว่าเป็นเวรกรรมที่ทำร่วมกันมาก็แล้วกัน ส่วนในระบบที่แตกต่างจากวิธีสรรหาแบบประชาธิปไตยก็รับเคราะห์กรรมกันไป…ก็แล้วกัน นี่เป็นเพียงเรื่องที่สามารถจะป้องกันได้คือขออย่าเลือกคนที่ “แปลกประหลาด”เข้าไปเป็นผู้นำชาตินำพาประเทศให้เกิดทุกข์เข็ญด้วยคำว่า “สงคราม”กันเลย…
บ้านเราเมืองเรานั้นเคยล้มลุกคลุกคลานมาหลายผู้นำที่เราเลือกกันขึ้นมานี่แหละ ความทุกข์จากคนที่เราไม่ได้เลือกมา มันน่าเจ็บใจนะ…ว่ามั้ย…แต่คนที่เราไม่ได้เลือกแล้วเขาทำดีต่อคนต่อชาติแบบนี้เอาหรือเปล่า หรือจะเอาแบบคนที่ “นรกยังร้องยี้”มาทำงานใหญ่แล้วไปอย่างไร้เงา ทิ้งไว้เพียงชื่อให้ดูต่างหน้าคนจำพวกนี้ก็ไม่ต่างจากพวกแปลกพวกบ้าเหมือนกันนะครับ

ครูไก่ ลำพอง ดวงล้อมจันทร์