สงครามที่รอวันจบ

สงครามที่รอวันจบ

นับแต่ไทยเรามีเรื่องระหองระแหงกับเขมรหรือกัมพูชามาระยะหนึ่ง มันอาจเป็นการเผชิญหน้าในระดับทหารในแนวหน้าเสียเป็นส่วนใหญ่ แต่ถ้ามองย้อนกลับไป 10 กว่าปีมานี่พวก ‘ละแวก’ ไม่ค่อยมาตอแยกัยไทยเราเลยก็ว่าได้ ต่อเมื่อเรามีรัฐบาลใหม่เกิดขึ้นช่วงกว่าขวบปีมานี่กัมพูชาโดยผู้นำของเขาเริ่มวุ่นวายกับไทยเราอยู่เรื่อยมันเหมือนเห็นหรือหมัดที่คอยทำให้เรารำคาญใจอยู่เรื่อยมา สุดท้ายเราเองก็ถึงจุดที่ต้องสั่งสอนให้รู้ว่าที่เราใจดีไม่หือไม่อืออะไรมากนักนั่นเป็นเพราะเราต้อการ ‘ถอนรากถอนโคนศึกในและศึกนอก’ ในคราเดียวกัน…

นับแต่นายกรัฐมนตรีหญิงเราหลุดเสียงในการคุยกับผู้นำของเขา การขุดรากถอนโคนก็เริ่มขึ้นทั้งทหารพลเรือนเริ่มออกโรงที่จะเอาผิดต่อคนของเราที่มีใจฝักใฝ่พวก ‘ละแวก’ อาจจะด้วยความสำนึกในประเทศชาติกันหรือย่างไรมันยากที่จะคาดเดาครูไก่ว่า ระบอบต่างๆ ที่สองตระกูลพยายามที่จะลอกเลียนแบบซึ่งกันและกันมันกำลังกลับไปเป็นยาพิษที่ตัวเองสร้างและต้องซดมันลงไปฆ่าตัวเองกันเลยทีเดียว

จากการที่เกิดการปะทะกันถึงขั้นซัดกันด้วยจรวดที่มีรัศมีการทำการเกือบ 30 กิโลเมตรจากฐานยิง เรื่องนี้มันเป็นความชอบธรรมที่เราจะต้องแสดงความเป็นเจ้าดินแดนแถบนี้เหมือนเมื่อเก่าก่อน นับแต่เรามีกองทัพทั้งบก เรือ อากาศ สมัยใหม่มานี่มันไม่เคยมีการออกศึกเลยสักรอบแล้วในที่สุดเราก็ได้สังเวียนออกแสดง ในบรรดาเครื่องบินรบที่เรามีนับแต่หลัง F4 แฟนทอม, F5, F16 และเครื่องจากสวีเดนนาม ‘Gripen’ ชื่อของเครื่อง F4 นั่นลืมไปได้เลยเพราะมันเป็นของเหลือจากสงครามเวียดนามที่อเมริกาแค่ใช้ฐานบินที่เราก็เท่านั้น F5 เองก็เอาไว้เพียงป้องกันประเทศเรียกว่าเป็นตัวที่ ‘ขู่’ คู่ต่อสู้ก็ว่าได้ ส่วน F16 เข้าประจำการมาก็กว่า 30 ปี แต่กว่าจะได้ออกศึกก็แทบจะปลดประจำการแต่สุดท้ายเราก็สามารถดูแลเครื่องบินที่จัดหามา 30 กว่าปี สามารถออกศึกได้แบบไม่มีที่ติ สามารถปั่นหัวศัตรูได้เป็นจำนวนมาก จากสายข่าวที่พอจะเชื่อถือได้ว่า ‘ทหารกัมพูชาตายหลายพันนาย ‘จากที่ F16 ปล่อยไข่ใส่สองรอบ สุดท้ายปลายทางก็อย่างที่เห็นศพทหารกัมพูชาส่งกลิ่นเน่าคละคลุ้งไปทั่ว แต่ที่น่าทุเรศทุรังที่สุดคือ ‘ศพทหารฝ่ายตรงข้ามกลายเป็นผีเฝ้าป่า’ เท่านั้นเอง

ตอนนี้กำลังมีการเจรจาที่ ‘มาเลเซีย’ ส่วนผลจะออกหัวออกก้อยก็คอยติดตามกันเอาเอง ผมเองก็ภาวนาให้การเจรจาออกมาในทิศทางที่ดี หรือถ้าไม่สามารถตกลงกันได้ก็กดให้ราบอีกทีมันจะได้จบเรื่องไปเลย…..

ครูไก่