ณัฐสิทธิ์ เลิศพานิชบุญ

ณัฐสิทธิ์ เลิศพานิชบุญ
MULTI UTILITIES CO.,LTD
“เมื่อไหร่ที่ไม่ยอมแพ้ เราสร้างโอกาสได้เสมอ”

ครอบครัวนักสู้ : อากง มาจากเมืองจีนตั้งแต่ยุคเสื่อผืนหมอนใบ มาทำธุรกิจจนตั้งตัวได้ ผมเห็นความอดทนและไม่ยอมแพ้ของครอบครัว เราเป็นโรงงานตึกแถวเล็ก ๆ ผลิตแบตเตอรี่ ต้องหล่อตะกั่วกันเอง แต่การทำงานสมัยก่อนยังไม่มีระบบการบริหารจัดการที่ดี ทั้งการควบคุมต้นทุนการผลิต, ระบบการปล่อยเครดิตขายเงินเชื่อ แต่เก็บเงินไม่ได้ จนถึงวันที่ประสบปัญหาทางธุรกิจจนโดนยึดบ้าน ยังจำภาพคุณแม่จูงลูก ๆ นั่งแท้กซี่เพื่อย้ายไปอาศัยกับญาติ

รักนก : ยุคนั้น อากง ทำธุรกิจเกี่ยวกับของป่า ได้ยกสินค้าส่วนหนึ่งคือ รังนก มาให้คุณพ่อคุณแม่ทำต่อ, แหล่งวัตถุดิบอยู่ทางภาคใต้ คุณพ่อเคยวิ่งขายแบตเตอรี่มาก่อน ทำให้หาสินค้าได้ แล้วยังสามารถพูดภาษาจีน ส่งออกไปเมืองจีนเป็นวัตถุดิบ แปรรูปส่งเยาวราช เป็นสินค้าที่มีคนกิน มีตลาด แต่หาคนทำได้ยาก เป็นช่องทางให้เราอยู่ได้ และยังเป็นธุรกิจซื้อขายเงินสดอีกด้วย จนทำให้ครอบครัวเริ่มฟื้นตัว ลูก ๆ ได้เรียนหนังสือ

มองการณ์ไกล : ผมเกเร เรียนไม่เก่ง ไม่ชอบเรียนหนังสือ แต่คุณแม่เล็งเห็นว่าการศึกษาเป็นสิ่งสำคัญ พอหาเงินได้ก้อนนึงแล้วพาผมไปเข้าเรียนอัสสัมชัญคอมเมอร์เชียล เลือกโปรแกรมให้เรียนกับครูยุโรปเป็นภาษาอังกฤษล้วน ๆ ขณะที่ผมชอบหนีเที่ยว ไม่เข้าใจภาษาอังกฤษเลย จึงไม่อยากเรียน ทำให้เทอมแรกเกือบโดนไล่ออก โดนเชิญผู้ปกครอง วันนั้นทำให้ผมเห็นน้ำตาของแม่ที่นั่งร้องไห้ คุยกับผมด้วยความเป็นห่วง และอธิบายถึงความยากลำบากของครอบครัว พอเห็นภาพนั้น ผมไม่อยากให้ท่านเสียใจอีก และเริ่มกลับมาพยายามตั้งใจเรียนเพื่อแม่จนจบจากโรงเรียนอัสสัมชัญคอมเมอร์เชียล และไปศึกษาต่อที่มหาลัยอัสสัมชัญ ในตอนที่เรียนอยู่มหาวิทยาลัยปี 3 แม่ป่วยหนักด้วยโรคมะเร็ง จึงตัดสินใจดร็อปเรียนเพื่อบวชให้แม่ และหลังจากนั้นไม่นาน ท่านก็ได้จากไป ในช่วงเวลานั้นเองผมไม่ค่อยได้เจอพ่อนัก เนื่องจากท่านทำงานอยู่ต่างจังหวัดเป็นประจำ ทำให้คิดว่าคงไม่โอกาสได้เรียนต่อ ตั้งใจจะหยุดเรียนมาหางานทำ แต่คุณพ่อได้กลับมาและดูแลและส่งเสียจนผมจบมหาวิทยาลัย

ชีวิตจริงเริ่มแล้ว : หลังเรียนจบ คุณพ่อซื้อตึกแถว แบ่งให้คนละชั้น เอาไปสร้างครอบครัว ให้เลยทั้งตึกโดยจะไม่มาวุ่นวายด้วย แต่ท่านบอกว่า “จบแล้วนะ ให้บ้านแล้ว ให้รถแล้ว ไม่มีทุน ไม่มีอะไรให้อีกแล้ว ทุกอย่างที่มีให้หมดแล้ว ให้ความรู้ ให้สิ่งที่สามารถไปต่อยอดได้หมดทุกอย่าง ฉะนั้นไปทำเอง” ตอนนั้นรู้สึกเหมือนโดนตัดหางปล่อยวัด แต่วันนี้คิดว่าท่านทำถูกแล้ว ถ้ายังประคองกันอยู่ ผมคงไม่ดิ้นรนจนมาถึงทุกวันนี้

สู่โลกกว้าง : วันที่เรียนจบ คุณแม่ไม่อยู่แล้ว ผมต้องการอิสระ ออกสู่โลกกว้าง ได้งานเป็นพนักงานเปิดเอกสารแอลซี ถ้าทำผิดโดนหักจุดละพัน เดือนเดียวโดนไปหมื่นกว่าบาท ทำจนเก่งไม่มีผิดแต่มาคิดว่าแบบนี้อนาคตมันไม่ถูกต้อง ย้ายไปขายเหล็ก เป็นธุรกิจที่ดี แต่กลับคิดว่า สบายเกินไป ใส่สูท ทำงานในออฟฟิศหรู ไปหาลูกค้าจองรถได้มีคนขับให้ แต่รู้สึกไม่อิสระ ไม่สนุกกับงาน ไม่เหมาะกับเรา ย้ายไปอยู่บริษัทขายระบบซอร์ฟแวร์ แต่เราไม่เก่งไอที ถึงเงินจะดี ก็ยังไม่ใช่อีก

อาหารน้องหมา : ทำงานบริษัทอาหารสุนัข สอนผมเยอะมากตั้งแต่สอบข้อเขียนผ่าน แต่สิ่งสุดท้ายที่ต้องทำก่อนผ่านการสัมภาษณ์คือ ต้องกินอาหารสุนัข! มีทั้งอาหารเม็ด อาหารเปียก มาให้ชิม ตอนนั้นมีความลังเล ไม่งั้นต้องกลับบ้าน จนตัดสินใจชิม เขาสอนผมว่า ถ้าคุณไม่รู้จักสินค้า แล้วจะขายได้ยังไง คุณรังเกียจสินค้าตัวเอง แล้วจะคุยกับลูกค้ารู้เรื่องมั้ย อาหารเหล่านี้ เป็นสิ่งที่คนทั่วไปกินได้ เพียงแต่มีภาพลักษณ์และผลิตมาเพื่อให้มีโภชนาการเหมาะสำหรับสัตว์เท่านั้นเอง นับเป็นแห่งแรกที่ได้ประสบการณ์เป็นเซลส์ต่างจังหวัด จะดูแลลูกน้องยังไง การได้ใจคนต่างจังหวัดเป็นยังไง ซึ่งต่างจากคนกรุงเทพฯ โดยสิ้นเชิง จนเมื่อต้องย้ายไปประจำสายแม่ฮ่องสอน คุณพ่อเป็นห่วงเรื่องการเดินทาง

ขายยาง : ผ่านงานมาหลายแห่ง ได้ทราบวัฒนธรรมองค์กรที่หลากหลาย แต่ยังขาดกับบริษัทอินเตอร์ฯจนมาทำงานบริษัทยางรายใหญ่ เป็นการร่วมทุนของไทยกับญี่ปุ่น เข้าไปเป็นฝ่ายขายที่กรุงเทพฯ ดูแลดีลเลอร์ เป็นเซลส์ที่ต้องทำเองทุกอย่าง ได้รับการปลูกฝังให้รักองค์กร รักษาภาพลักษณ์ ต้องไปช่วยจัดหน้าร้าน ชั้นวางสินค้า แม้กระทั่งงานภายใน เราไม่ใช่แค่จะขายให้เขาอย่างเดียว ต้องช่วยเขาให้ขายสินค้าได้ด้วย, ทุกวันที่ 25 ของเดือน บริษัทจะนัดเข้าไปปิดรอบ โดยไม่ใช้ใครออกจากออฟฟิศเพื่อไปทำตัวเลขเพิ่ม ถ้าปิดไม่ได้สามเดือนต้องออก มีการสอบเพื่อยกระดับทักษะด้านต่าง ๆ อยู่ตลอด ถ้าคะแนนต่ำกว่า 80% คือตกเราต้องทำงานเป็นทีม ถึงจะมีเป้าแต่ละคนให้ แต่ถ้าใครไม่ถึง ต้องไปดึงมาจากเพื่อน เขาก็เดือดร้อน จึงต้องร่วมมือทำไปด้วยกัน

สร้างครอบครัว : ออกจากบริษัทยาง พอดีแฟนกลับจากนอก ผมจะแต่งงาน คุณพ่อช่วยเต็มที่ ส่วนคุณพ่อตาบอกว่า อยากศึกษานิสัยผม ชวนให้มาทำงานด้วย นั่นคือการได้เข้ามาในธุรกิจอุปกรณ์ไฟฟ้า เพราะไปช่วยงานบ้านภรรยา จุดเริ่มคือร้านค้ามีหน้าร้านริมถนน ผมอยากต่อยอด จึงจัดทีมขึ้นมาเพื่อขายโครงการ ทำอยู่พักใหญ่ จนพี่ ๆ ของภรรยากลับมา ช่วงนั้นผมมีประสบการณ์ด้านอาชีพเซลส์, มาร์เก็ตติ้ง ทั้งกรุงเทพฯ และต่างจังหวัด ดูแลดีลเลอร์ ดูแลโรงงานทั้งหมด จนวันนึงรู้สึกอิ่มตัว อยากจะทำอะไรของเราเอง จึงได้มาเปิดบริษัททำกับภรรยากันเอง

ลำบากก่อน สบายก่อน : แต่งงานเร็วตั้งแต่อายุ 25 ตอนนั้นเพื่อน ๆ ยังเที่ยวกันอยู่ พอมาทำงานให้กับที่บ้าน ต้องเดินทางจากฝั่งธนมาบางนาออกจากบ้านตั้งแต่ตี 5 นั่งรถเมล์ต่อเรือ ต่อรถเมล์อีก จนคุณพ่อได้เห็นถึงความลำบาก จึงได้ซื้อรถให้ผม มีรถแล้วก็ยังกลับถึงบ้านดึกอีก ทำงานจันทร์ถึงเสาร์ วันอาทิตย์อยากจะพักผ่อน ต้องทำงานบ้านกันเองทุกอย่าง จนรู้สึกว่า เราไม่ได้ใช้ชีวิตแบบวัยรุ่น ขาดหายไปผมนั่งคิดทบทวนแล้วได้บอกภรรยาว่า ‘ลำบากก่อน ต้องสบายก่อน’ เราต้องประสบความสำเร็จให้ได้ก่อนคนอื่น ผมมีครอบครัวที่ดี ให้กำลังใจกันตลอด ภรรยาผมไม่เคยลำบากมาก่อน ผมพามาลำบาก ต้องดูแลเต็มที่ มีปัญหาก็สู้ไปด้วยกัน ไม่เคยทิ้งกัน มีลูก ๆ ที่น่ารักเป็นเด็กดี นี่คือกำลังใจสำคัญที่สุดของผม

มัลติ ยูทิลิตี้ : ผมเห็นช่องทางการตลาดอีกวิธี นั่นคือทำงานกับโครงการใหญ่ ๆ ซึ่งหัวใจหลักคือ ต้นตอของธุรกิจ, สินค้าที่ผ่านมาตรฐานแต่ละชนิดมีผู้ผลิตที่ได้มาตราฐานแค่ไม่กี่ราย แล้วทำอย่างไรเราถึงจะเป็นแนวหน้าได้ มาวิเคราะห์ว่าเราถนัดอะไร เริ่มจากการขายสายไฟอย่างเดียวก่อน โดยเปิดธุรกิจชื่อ บริษัท มัลติ ยูทิลิตี้ จำกัด ทำธุรกิจพวกอุปกรณ์ไฟฟ้าแรงสูงและแรงต่ำ เราไม่อยากเป็นเจ้าเล็กไปคุยกับบริษัทใหญ่ แต่มองว่าใครทำให้เรามีโอกาสเติบโตได้ จนได้พบกับโรงงานผู้ผลิตที่ทำงานกับระบบราชการเป็นหลัก และต้องการขยายในส่วนฝั่งเอกชนพอดี จนได้มาเป็นพาร์ทเนอร์กัน

เกือบหลับ แต่กลับมาได้ : สามเดือนแรก ไม่มีรายได้แม้แต่บาทเดียว เงินทุนที่มีก็หมด เก็บเงินลูกค้าไม่ได้ ต้องใช้เงินกู้นอกระบบ ผ่านวิกฤติมาสารพัด เคยเก็บเงินไม่ได้ นั่งน้ำตาไหลไม่กล้ากลับบ้านไปเจอครอบครัว ทำมาหกเดือนบอกลูกน้องว่าเราคงต้องปิด บังเอิญเจอผู้ใหญ่ใจดีช่วยให้งานทำให้ได้ไปต่อ ช่วงแรก ต้องใช้เงินตัวเองล้วน ๆ เคยไปรอทั้งวันแล้วธนาคารบอกว่าไม่ว่างให้พบ จริง ๆ คือไม่ยอมปล่อยกู้ จนมาคิดว่าแบบนี้ไม่ได้แล้ว ถ้าเราอยากเติบโต ต้องทำอะไรให้เขาเห็น ให้อยากคุยกับเรา ล้มลุกคลุกคลานอยู่สามปีจนบริษัทเริ่มเติบโตตามเงื่อนไขของธนาคาร จึงทำให้ธนาคารมาเสนอเงินกู้ ในที่สุดก็มีธนาคารมาปล่อยวงเงินให้ ครั้งแรก 80 ล้าน จนภรรยาตกใจว่าไปทำอะไรถึงเป็นหนี้เยอะขนาดนี้

เจริญ – เติบโต : หลังจากทำธุรกิจมาได้ 3 ปี มียอดขายหลักร้อยล้าน ในขณะนั้นมีพนักงานเพียงไม่กี่คน ผมยังวิ่งตลาดเอง ขายของเอง วางบิลรับเช็คเอง ทำเองทุกอย่าง จนลูกค้าร้านทักว่า บริษัทใหญ่เจ้าของมาเองเลยนะ รู้สึกแปลก ๆ และกลับมาคิด บริษัทที่ดีควรจะต้องมีทีมงานมืออาชีพ ระบบจัดการที่ดี ทำให้ผมต้องมาวางทีมงาน วางระบบอย่างจริงจัง ไม่ทำงานด้วยตัวคนเดียว สร้างภาพลักษณ์ขององค์กรให้เด่ดชัด หลังจาก 3 ปีแรก ลูกค้ามีแต่ผู้รับเหมา เราจึงเริ่มได้เปิดตลาดค้าขายกับร้านค้าทั้งกรุงเทพฯ และปริมณฑล ทำให้สายส่งของเรานิ่ง ไม่ว่าผู้รับเหมาอยู่จุดไหน ก็ส่งได้ให้ พอถึงจุดนึง ก็เริ่มขายไปทั่วประเทศ ต้องขอบคุณประสบการณ์ที่เคยเป็นเซลส์ทั้งขายอาหารสุนัขและขายยาง เมื่อก่อนเคยเป็นเซลส์ตามไล่บี้ดีลเลอร์ แต่ตอนนี้ผมเป็นดีลเลอร์ จึงเข้าใจเรื่องนี้ดี จากเคยอยู่ต้นน้ำ มาอยู่กลางน้ำ ทำให้เข้าใจตั้งแต่ต้นจนถึงปลายทาง 

บริหารความเสี่ยง : ธุรกิจเรามียอดขายสูง แต่ส่วนต่างค่อนข้างน้อย รู้ว่าไม่ค่อยปลอดภัย จึงทำการศึกษาบริษัทในตลาดหลักทรัพย์ เริ่มเข้าคอร์สเรียนเกี่ยวกับการบริหารจัดการระบบบริหารและการบริหารความเสี่ยง มีซีอีโอจากบริษัทในตลาดฯ มาเป็นที่ปรึกษา ต้องเตรียมการบริหารความเสี่ยงในส่วนต่าง ๆ ซึ่งการบริหารจัดการเรื่องความเสี่ยงนี้ บริษัท SME ในเมืองไทยไม่ค่อยมีใครให้ความใส่ใจนัก

วิกฤติซ้ำวิกฤติ : โรงงานระเบิดครั้งใหญ่ในย่านกิ่งแก้ว ตอนนั้นเสียงดังไปถึงบ้าน ยังเข้าใจว่าหม้อแปลงระเบิดธรรมดา ตื่นเช้ามาลูกน้องโทรแจ้งว่าถูกสั่งให้อพยพ กลิ่นสารเคมีเหม็นทั่วไปหมด ผมรีบเข้ามาดูเอง ขึ้นไปมองจากดาดฟ้า มองดูเปลวไฟที่ลุกโหมอย่างหนักพร้อมด้วยเสียงระเบิด คิดในใจว่าคงมาถึงที่นี่แน่ ตัดสินใจว่าจะไม่ออกจากตึก อยู่คอยดับไฟ จนลูกสาวโทรมา ขอให้กลับบ้าน ผมนึกถึงครอบครัวและคิดว่ากลับก็กลับ ถ้าไม่ตายก็ทำกลับมาใหม่ละกันสุดท้ายไฟมาไม่ถึง นับว่าโชคยังดี หลังจากไฟสงบ บริเวณนั้นถูกสั่งเป็นพื้นที่อันตราย ห้ามเข้า ผมขอความเห็นใจเจ้าหน้าที่ตำรวจ ให้พนักงานสองคนและผม เข้ามาเคลียร์ทุกอย่าง สิ่งที่เห็นคือโรงงานของตัวเองพังยับเยิน ต้องใช้เวลาซ่อมแซมหลายเดือนเลยทีเดียว และวิกฤติซ้ำซ้อนที่เกิดอีก คือโรคระบาทโควิด โรงงานผู้ผลิตหยุดการผลิต ไซด์งานก่อสร้างลูกค้าทั้งหมดถูกสั่งปิด จากที่ปกติมียอดขายรอส่งอย่างน้อย 1 ปี ถึง 2 ปีล่วงหน้าตลอด ณ วันนั้น กลายเป็นศูนย์ 

เร่งฟื้นตัว : หลังจากได้เข้ามาซ่อมแซมโรงงาน ผมเรียกประชุมพนักงานทุกคน แจ้งว่า ถ้าไว้ใจผม ขอเวลา 1 ปี แล้วเราจะกลับมา ก็ไม่แน่ใจว่าโชคช่วยด้วยรึเปล่า โควิด เป็นปีที่ผมปิดยอดขายสูงสุดตั้งแต่เปิดบริษัท จากสิ่งที่เตรียมการบริหารความเสี่ยงมาตลอด ผมได้นั่งวิเคราะห์ตลาดและหาช่องทางโอกาสกลับมาและได้พบโอกาสจากลูกค้ากลุ่มโรงงาน, ช่วงโควิด โรงงานต่าง ๆ ต้องกาเร่งเปิดไลน์ผลิตสินค้า ฉะนั้นสิ่งที่โรงงานต้องการคือ วัตถุดิบหรืออุปกรณ์ไฟฟ้าต่างที่สามารถทำให้เปิดไลน์ผลิตได้เร็วที่สุด

พันล้าน : ตอนนั้นยังไม่ได้ซื้อออฟฟิศ เช่าโรงงานเล็ก ๆ ในตัวเมือง พอหมดสัญญาเจ้าของจะไม่ต่อ ไปเจรจาก็กลายเป็นขึ้นค่าเช่าทุกปี จนต้องเริ่มออกมาหาสถานที่ของตัวเอง แล้วยังมากับเจอเหตุการณ์น้ำท่วมอีก สอนให้ผมรู้ว่า ลูกค้าสำคัญ แต่ไม่ใช่ทั้งหมด เพราะ ‘ถ้าไม่มีสินค้าลูกค้าก็ซื้อไม่ได้’ วันนั้นโรงงานถูกน้ำท่วม ไม่มีของให้ ผมติดสัญญาแต่ส่งของให้ลูกค้าไม่ได้ โดนปรับไปเยอะมาก ต้องนำสินค้าที่แพงกว่าไปส่งให้ เจรจาว่าจะรับผิดชอบเรื่องนี้เองโดยขอสัญญาใจว่าให้ช่วยเรา แล้วเราจะช่วยเขาให้จบงาน และด้วยการได้ใจจากลูกค้าที่ดีเขาก็กลับมาช่วยซื้อเราจนถึงทุกวันนี้ ต่อให้ขาดทุน แต่เรายังยืนได้ ถึงแม้จะเซไปบ้าง สักวันก็ต้องกลับมายืนตรงได้ ณ วันนั้น โรงงานไม่ได้ช่วยอะไรเราเลย เพราะเขาเองก็ลำบาก เลยเป็นบทเรียนว่า จะมีซัพพลายเออร์เจ้าเดียวไม่ได้ ถ้าเกิดปัญหาแล้วจะแก้ยังไง ยิ่งพอมาเจอวิกฤติโควิดและโรงงานระเบิด กลายเป็นเราได้เตรียมความพร้อมโดยไม่ตั้งใจมาก่อนหน้านั้นแล้ว เพราะโรงงานอุตสาหกรรมต่าง ๆ ต้องการของที่มีทันที ไม่ว่ามูลค่าสูงแค่ไหนก็ยินดีไม่เกี่ยงเรื่องการจ่ายเงิน จะจ่ายสดหรือแม้กระทั่งวางเงินล่วงหน้า ทำให้ปีนั้น ผมขายให้กลุ่มลูกค้าโรงงานจนได้ยอดขายแตะพันล้านเป็นปีแรก พอโรงงานเริ่มซาเพราะกลับมาเข้าระบบ การก่อสร้างกลุ่มตึกสูง กลับมาพอดี ทำให้ยอดขายไม่ได้หายไปไหน และเติบโตอย่างต่อเนื่อง

นักวิเคราะห์ : เคยเป็นเซลส์ เป็นการตลาด ปัจจุบันต้องเป็นนักวิเคราะห์ด้วย ราคาทองแดง ราคาตลาดหลังจากช่วงโควิดใหม่ ๆ ผมมั่นใจว่าธุรกิจจะยังไม่ซบ โดยเฉพาะการก่อสร้าง หรือที่เกี่ยวกับการอุปโภคบริโภค ที่จำเป็นต้องใช้ เพราะจะต้องผลิตออกมาทันที เช่น ถุงมือยางหน้ากากอนามัย โรงงานต้องใช้ไฟฟ้า เราเล็งเห็น แต่คาดว่าไม่เกินสองปี พอเริ่มซา ยอดจะลดลง ต้องวางแผนแล้วว่าจะไปทำอะไร ให้นโยบาย แนวทาง แก้ปัญหาให้เขาได้ ทำงานให้เป็นระบบ เพราะการจัดการที่ดี จะทำให้ทำอย่างได้อย่างมีประสิทธิภาพและลดต้นทุนได้อีกด้วย

ต่อยอด : ยังมีธุรกิจอื่น ๆ ที่ได้มาในช่วงโควิด ผมไปร่วมมือกับน้องชายซึ่งเป็นโรงงานสิ่งทอ ผลิตแบรนด์ออกมา โดยมีสโลแกนว่า เสื้อผ้าที่ใส่ทำงานและเล่นกีฬาได้ วัตถุประสงค์เช่นลูกค้าเราที่เป็นรับเหมาก่อสร้าง ต้องการเสื้อผ้าที่ระบายอากาศได้ดี มองว่าเกี่ยวกับกีฬา มุ่งประเด็นไปตรงนั้น ผลิตเสื้อผ้าสายสปอร์ตสำหรับใส่ทำงาน และสามารถใส่ออกไปตีกอล์ฟ, ออกไปเตะบอลได้เลย หรือจะเป็นเสื้อวิ่งก็ยังได้

กอล์ฟ : ผมชอบฟุตบอลกับบาสฯ เล่นจริงจังมาตลอดตามประสาเด็กผู้ชาย จนประสบอุบัติเหตุ หัวเข่าเอ็นขาด ตอนเล่นฟุตบอลให้กับบริษัทที่ทำงานอยู่ ต้องฝังน็อต ทำให้ไม่สามารถเล่นกีฬาหนัก ๆ ได้ จนเป็นจุดพลิกผันให้ไปตีกอล์ฟ เพราะวันนึงลูกค้าชวนไปตีกอล์ฟ แต่ผมเล่นไม่เป็น พอดีญาติให้ชุดกอล์ฟ มาลองเล่น ผมอยากมีกิจกรรม เพราะเล่นกีฬามาตลอดชีวิต เริ่มไปเรียน เริ่มสนุก แต่ยังไม่ค่อยพัฒนาเท่าไหร่ และด้วยธุรกิจด้านไฟฟ้าของมัลติฯ ต้องดูแลเอ็นเตอร์เทนลูกค้า ด้วยการตีกอล์ฟ ทำให้มีโอกาสเล่นกอล์ฟเยอะพอสมควร จึงคิดว่า จะทำยังไงให้การตีกอล์ฟ ไม่ใช่แค่การดูแลลูกค้าอย่างเดียว ได้ทำในสิ่งที่ชอบ ได้ทำในสิ่งที่เราสนุกไปด้วย จนถึงจุดที่ถูกเพื่อนกินเงินเยอะ ต้องกลับไปตั้งใจซ้อม แล้วคิดว่า การจะไปกับลูกค้า เขาต้องเอ็นจอยกับเราด้วย ทำให้เขาอยากกลับมาเล่นกับเราอีก เลยเริ่มซ้อมจริงจังใช้เวลากับกอล์ฟมากขึ้น ได้ใช้เวลาส่วนตัวกับงานไปพร้อม ๆ กัน จนเกิดเป็นธุรกิจกอล์ฟ ที่ทำร่วมกับเพื่อน ๆ ขึ้นมา

WELOVEGOLF : เรามองว่าธุรกิจกอล์ฟในปัจจุบัน ไม่เหมือนห้าปีที่แล้ว ตอนนี้เป็นเหมือนเอ็นเตอร์เทนเมนต์ย่อย ๆ เทรนด์ของการเติบโตค่อนข้างเยอะ ผมจึงทำธุรกิจกับเพื่อน เป็นบริษัทผลิตซอร์ฟแวร์ Mini ERP (Enterprise Resource Planning, การวางแผนทรัพยากรองค์กร) ให้กับสนามกอล์ฟ ทำให้ได้ทำระบบเซอร์วิสออนไลน์ต่าง ๆ ออกตั๋ว ระบบออนไลน์ ตั๋วแคดดี้ จองการออกรอบ ภัตตาคาร ฯลฯ เมื่อมีพาร์ทเนอร์อยู่มากแล้ว ในลักษณะแบบ B2B (ธุรกิจกับธุรกิจ) พวกเราจึงเกิดไอเดียขึ้นมาว่า ต้องการทำธุรกิจแบบ B2C (ธุรกิจกับลูกค้าทั่วไป) ด้วยจึงแตกย่อยเป็น เมมเบอร์กอล์ฟรายปี ใช้ชื่อบริษัทว่า WELOVEGOLF เป็นสมาชิกรายปี มีประกันกอล์ฟให้ มีสิทธิพิเศษอื่น ๆ เช่นส่วนลดสนามกอล์ฟ, ส่วนลดในการซื้อสินค้ากอล์ฟแบรนด์ชั้นนำต่าง ๆ, ร้านอาหาร ฯลฯ และเนื่องจากเรามีเพื่อน ๆ เป็นเจ้าของธุรกิจเกี่ยวกับกอล์ฟต่าง ๆ มาเป็นพาร์ทเนอร์ ทำให้ได้รับการตอบรับที่ดีกลับมา เราไม่ต้องการเล็งเห็นเรื่องของกำไรเป็นหลัก แต่ต้องการตอบแทนนักกอล์ฟ เป้าหมายเราคือ ช่วยนักกอล์ฟคนไทยให้มีโอกาสได้สนุกสนานกับกอล์ฟ ซึ่งแตกต่างจากรายอื่นที่อาจมุ่งไปที่กำไรและนักกอล์ฟต่างชาติ เพราะโอกาสของหลาย ๆ คน ไม่สามารถเดินได้ในกีฬากอล์ฟ เนื่องจากค่าใช้จ่ายในการฝึกซ้อมค่อนข้างสูง เราต้องการสนับสนุนตรงนั้น และหลังจากนั้นเราจะมีข้อมูลของนักกอล์ฟทุกคน เป็นผลดีทั้งสองฝ่าย นักกอล์ฟสามารถลดต้นทุนตัวเองได้ ฝ่ายสนามก็มีข้อมูลในการพัฒนา ทำโปรโมชั่น แคมเปญ ฯลฯ ทำให้นำเสนอได้ถูกจุด สองอย่างนี้เป็นลักษณะ B2C และ B2B มีการประสานสอดคล้องกัน และปัจจุบันได้ขยายงานเป็นออแกไนซ์เซอร์จัดแข่งกอล์ฟให้กับสถาบันและองค์กรต่าง ๆ ด้วย

ไม่ยอมแพ้ : เพราะโอกาสและความพร้อม ไม่เคยมาไม่พร้อมกัน วันนี้คุณนั่งรอโอกาสแต่คุณไม่เคยเตรียมความพร้อมให้กับตัวเอง วันที่โอกาสมาคุณก็จะไม่มีทางทำให้โอกาสสำเร็จ แต่วันที่คุณมีความพร้อม ถึงโอกาสไม่มา คุณสามารถสร้างโอกาสเองได้ ทุกอย่างเชื่อว่าสร้างเองได้เสมอ มากหรือน้อยว่ากันอีกเรื่อง เมื่อไหร่ที่ไม่ยอมแพ้ เราสร้างโอกาสได้เสมอครับ.