ลูกสาวแห่งชาติ

ลูกสาวแห่งชาติ

แหม่!… มันช่างชื่นใจจริง ๆ ครับ สำหรับข่าวดี ที่ทำให้คนไทยได้รอยยิ้มกลับคืนสู่ชีวิตบ้าง ณ นาทีนี้ต้องเอ่ยถึง การขึ้นเป็นกระบี่มือหนึ่ง “ROLEX WOMEN’S WORLD GOLF RANKINGS” อย่างสด ๆ ร้อน ๆ เมื่อ สิ้นเดือนตุลาคม 2022 ของ ‘โปรจีน’ อาฒยา ฐิติกุล นักกอล์ฟสาวไทยที่ก้าวเข้าสู่วงการกอล์ฟแบบ ฝีมือล้วน ๆ แล้วก็ไต่ยกระดับในอาชีพของตัวเอง ไปในเส้นทางที่ต้องบอกว่า ราวกับ ‘โรยด้วยกลีบกุหลาบ’ ในสายตาของผู้ชมที่อาจจะไม่เคยสัมผัสกับชีวิตหลังม่านของเธอ ว่าแท้จริงแล้ว กว่าจะได้สัมผัสเท้าลงบนพรม ต้องกัดฟันอดทนจากขวากหนามที่รายล้อม สร้างริ้วรอยซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนประสบการณ์ที่ผ่านมา สร้างความแกร่งให้ทั้งกายและใจ ทำให้เมื่อเปิดหน้าม่านออกมาสู่สายตาผู้คน ‘โปรจีน’ ในวันนี้ จึงมีความพร้อมสรรพในทุกด้าน ให้พวกเราได้ชื่นชมกัน…

ต้องยอมรับกันว่า ถึงแม้วงการกอล์ฟโลกของสตรีนั้น ถ้านับฝีมือล้วน ๆ สาวจากฝากฝั่งเอเชีย มีผลงานดีต่อเนื่องมาโดยตลอด สามารถเบียดกับเจ้าถิ่นได้อย่างสบาย ๆ มาระยะหนึ่งแล้ว โดยเฉพาะจากแดนกิมจิ ซึ่งขึ้นชื่อว่า กว่าจะผ่านมาถึงด่านสุดท้าย ในทัวร์ใหญ่อย่างแอลพีจีเอ ส่วนใหญ่จะต้องเจอกับการฝึกระดับ ‘มหาโหด’ ที่เรารู้จักกันดี เห็นภาพกันอยู่เนือง ๆ ว่า วิธีการหนัก ๆ ถึงขั้นต้องลงไม้ลงมือ ที่หากเกิดกับลูกหลานของเราเอง ในฐานะผู้ปกครองคงยอมรับในสิ่งนี้ได้ยากมาก แต่… ด้วยความโหด แบบไม่ประนีประนอมกับการฝึกซ้อมเหล่านั้น ส่งผลให้ นักกีฬาทั้งหลาย จากแดนโสม ประสบความสำเร็จมาแล้วนักต่อนัก

ย้อนกลับมาดูที่นักกีฬาของไทยกันบ้าง ถ้าว่ากันโดยภาพรวม อย่าว่าไปถึงเรื่องการฝึกซ้อมด้วยระบบมหาโหดเลย บ้านเราคงยากที่จะในวิธีการนี้มาใช้ เนื่องด้วยสภาพของสังคมวัฒนธรรมไทย นิสัยใจคอ มีความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่เป็นมรดกทางสายเลือด จนทั่วโลกรู้จักกันดี ดังนั้น หากจะมีการบังคับ ให้นักกีฬา อยู่ใต้บังคับบัญชา แบบเบ็ดเสร็จเด็ดขาด ผลลัพธ์ที่ออกมา ไม่ต้องเดาก็พอรู้ว่า จะออกมาในทิศทางตรงข้ามกับสิ่งที่หวัง จากความสำเร็จอาจกลายเป็นความพินาศ ดังที่มีตัวอย่างมาแล้วนักต่อนัก ผู้ปกครองอาจจะบังคับเด็ก ๆ ได้ในช่วงแรก ๆ เลิกเรียนปุ๊ปขึ้นรถตรงไปสนามซ้อม กิจกรรมหลักคือการเล่นกอล์ฟ ซึ่งความสำเร็จในช่วงนี้ ย่อมหอมหวาน ป้อนอะไรเข้าไป ผลงานก็ออกมาดั่งใจ ถ้าเป็นกอล์ฟ ก็แทบจะจับมือกันตีทุกช็อต พ่อแม่ใครทุ่มเทให้ลูกมาก ย่อมประสบความสำเร็จมาก

แต่… เมื่อถึงเวลาหนึ่ง ซึ่งทุกบ้านต้องเจอ นั่นคือ ช่วงก้าวเข้าสู่วัยรุ่น ไม่ว่าคุณจะเคยเข้มงวดกับลูกแค่ไหน พอถึงเวลานี้ ยากที่จะคุมเขาได้อยู่ จากโลกที่เคยมีแค่ พ่อแม่ลูก และ สนามซ้อม ก็เปิดกว้างกลายเป็น โลกใบใหม่ เป็นสังคมที่ไม่คุ้นเคย ระยะนี้ล่ะครับ ที่จะชี้ชะตาว่า ‘จะอยู่หรือไป’ เหตุผลง่าย ๆ เลย ก็… ก่อนหน้านี้ เขาไม่เคยได้สัมผัสกับโลกด้านนอกมากนัก ไม่รู้ว่าเขามีอะไรทำอะไร แล้วก็ไม่เคยได้เลือก ทุกอย่างถูกโปรแกรม ขีดเส้นทางไว้ให้แล้ว ที่ผ่านมา เดินตามทางนี้มาตลอด ก็ดูเหมือนราบรื่นดี

คนเราทุกคน ล้วนแล้วแต่รักอิสระ ส่วนจะแสดงออกได้มากน้อยเท่าไรนั้น แตกต่างกันไปตามสภาพแวดล้อม ถ้ายังรับได้ กับสิ่งที่ปลูกฝังมาตั้งแต่เด็ก อดทนไปต่อกับการมีระเบียบวินัย โอกาสไปถึงจุดหมาย ก็ย่อมเป็นไปได้สูง, แต่ถ้ามาถึงจุดนี้แล้ว กลายเป็นเวลาปลดปล่อยของระเบิดที่ตั้งชนวนไว้นานแล้ว แบบนี้บุญบารมีที่สะสมมายาวนั้น ก็เท่ากับทิ้งไปแบบเปล่าประโยชน์

สิ่งสำคัญที่เคยได้เห็นกับตามาแล้วในเรื่องการประสบความสำเร็จ นั่นคือ ‘ความรัก’ ความชอบ ความหลงใหล กับที่ตัวเองทำ เรื่องนี้กับฝากฝั่งเอเชียค่อนข้างยากสักหน่อย เพราะเราค่อนข้างใช้วิธีไปในแนว ‘บังคับ’ อะไรที่ผู้ปกครองเห็นว่าดี ก็จะป้อนตรงไปยังเด็ก คิดแทนด้วยความเป็นห่วงแบบเบ็ดเสร็จ ต่างจากวิถีการเลี้ยงลูกต่างจากฝั่งตะวันตก ซึ่งให้อิสระจนเราอาจจะคิดไปว่า ‘ปล่อย’ เยอะไปมั้ย… อย่างการเล่นกีฬา ช่วงวัยเด็กบ้านเราเล่นแบบเอาเป็นเอาตาย ‘ชัยชนะ’ เป็นเรื่องสำคัญ เท่าไหร่เท่ากัน แต่ทั้งหมดนั้นเป็นเรื่องของผู้ปกครองแทบจะล้วน ๆ ขณะที่ฝั่งตะวันตก เปิดกว้างกว่า เด็กอยากทำอะไรก็ให้ทดลองทำ เบื่อก็เปลี่ยน ย้ายไปทำอย่างอื่น หาไปเรื่อย ๆ จนกว่าจะเจอ จนเด็กบางคน ทำสิ่งหนึ่งได้ดี แต่กลับไม่ชอบ เขาก็ไม่บังคับกัน ดังนั้น จะเห็นได้ว่า ในช่วงออกตัว ก่อนจะเป็นวัยรุ่น เด็กจากฝั่งเอเชีย มักจะฉายแววการเป็นสุดยอดนักกีฬา มากกว่าฝรั่งอย่างเห็นได้ชัด… แต่ไฉน พอก้าวผ่านช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อ เข้ามหาวิทยาลัย มุ่งสู่ความยั่งยืนทางสายอาชีพ เด็กตะวันตกกลับมาตีตื้น มีผลงานดีกว่าซะงั้น… คำตอบก็ง่าย ๆ อีกล่ะครับ เพราะคนกลุ่มแรก ขึ้นมาเพราะพ่อแม่หนุนจริง ๆ ก็บังคับนั่นแหล่ะ ส่วนกลุ่มหลังมาเพราะตัวเองชอบเป็นหลัก ถึงแม้จะไม่เป็นแบบนี้ทั้งหมดแต่ก็พอเห็นภาพได้ชัด

เรื่องนี้ ไม่มีผิดไม่มีถูกครับ เพราะใช่ว่า หนทางสู่ดวงดาว จะมีแค่เส้นทางเดียว จะ เข้มงวดแบบสุดโต่ง หรือ ปล่อยให้ชอบเอง ถ้าผลลัพธ์ออกมาคือความสำเร็จ วิธีนั้นก็จะได้รับการบันทึกว่าได้ผล แต่…​ ผู้นำไปใช้ จะได้ผลตามที่คาดหวังหรือไม่ ก็สุดจะคาดเดาจริง ๆ

ตามที่จั่วหัวไว้เลยครับ ‘#ลูกสาวแห่งชาติ’ ฟังคำนี้แล้วปลื้มสุด ๆ ทั้งนี้ก็เพราะ ‘น้องจีน’ (ที่ไม่ค่อยอยากเรียก ‘โปรจีน’ เพราะดูน่ารักสมวัยกว่า แล้วคนในโซเชี่ยลก็มักจะไปล้อไปอำกันเล่นว่า สรุป โปรจีน หรือ โปรไทย กันแน่ ขำ ๆ กวน ๆ กันไปคลายเครียด) เป็นอีกโมเดล เป็นอีกไอดอล ที่ทั้งโลกต้องหันมาจับตามอง เฝ้าดูวิธีชีวิตของเธอ นับตั้งแต่วินาทีนี้ และย้อนหลังยาวไกลไปถึงวัยเด็ก เพราะเมื่อไม่กี่ปีก่อน เธอเป็นใครมาจากไหน แทบไม่มีใครรู้จัก แต่เมื่อรู้จักแล้ว เธอก็ทำให้เราได้ตามชมตามเชียร์ จากก้าวแรกของวงการกอล์ฟ ก้าวขึ้นบันไดสู่ดวงดาวไปทีละขั้นอย่างมั่นคง ราวกับว่า สิ่งที่เธอทำนั้น มันช่างจะง่ายดายเหลือเกิน ถึงจะมีให้ลุ้นบางครั้ง พอทำให้หัวใจได้สูบฉีด แต่ในที่สุดก็เชื่อ ‘ขนมจีน’ ได้ทุกที แบบนี้ล่ะครับ ที่บ้านไหนก็อยากได้มาเป็นลูกสาว

เรื่องสำคัญที่วงการกอล์ฟโลก วงการกีฬาโลก จะต้องให้ความสำคัญกับ น้องจีน ‘#ลูกสาวแห่งชาติ’ คนนี้ก็เพราะว่า ทำไม? นักกีฬาที่ประสบความสำเร็จสูงสุด ถึงมาอยู่ในจุดนี้ได้ โดยไม่เคยได้ยินว่า ผู้ปกครอง เลี้ยงลูกให้พิเศษเหนือลูกคนอื่น, ผู้ฝึกสอน ฝึกซ้อมด้วยวิธีการพิเศษเหนือคนอื่น, มีทีมงานพิเศษเหนือคนอื่น ถ้ายกตัวอย่างให้เห็นภาพ ก็เหมือนเมื่อครั้ง ไทเกอร์ วูดส์ ยังรุ่งเรือง จำได้ว่า ทีมงานมีเป็นร้อยคอยให้การช่วยเหลือ ทั้งวิทยาศาสตร์ จิตวิทยา สารพัด หรือ มีเรื่องราวพิสดารพันลึกให้งุนงน แต่กับน้องจีนไม่มีเลย สิ่งเดียวที่พวกเราส่วนใหญ่เคยได้ยิน ก็คือ เธอโตขึ้นมาอย่างเรียบง่าย ท่ามกลางความอบอุ่น สุขภาพจิตดีเยี่ยม มีรอยยิ้มส่งความสุขที่ฉายประกายออกทางแววตา ซึ่งเรื่องแบบนี้ คนไม่มีความสุขในชีวิตจริง ๆ หรือถูกบังคับ ทำไม่ได้อย่างแน่นอน

นักวิชาการในวงการกอล์ฟ หรือกีฬาใด ๆ แม้กระทั่งวงการอื่น คงต้องเตรียมเปิดหลักสูตรใหม่ โดยอาศัยการถอดความสำเร็จจากชีวิต น้องจีน มาเป็นต้นแบบ เพราะถ้าหากทำ ‘สำเนา’ การผลิตคนให้มีคุณภาพ ตามวิถี ‘อาฒยา โมเดล’ ได้เข้าเป้า ทั่วโลกคงได้ตื่นตะลึง เพราะวิธีที่จะไปสู่ดวงดาวของคนไทยนั้น เต็มไปด้วยความอ่อนน้อม แต่ไม่อ่อนแอ นุ่มนวล นุ่มนิ่ม แต่ เด็ดขาด ทุกรายละเอียดการกระทำ ดูแล้วราวกับเธอลงไปเล่นสนุก สร้างความสุขให้กับผู้ชม โดยเฉพาะกับใบหน้าที่เปื้อนยิ้ม โลดแล่นอย่างดีใจ เมื่อทำได้ตามหวัง หรือเขินอาย ติดกังวลแบบน่าเอ็นดู เมื่อเกิดข้อผิดพลาด กิริยา มารยาท การไหว้อย่างอ่อนน้อม สิ่งทั้งหลายเหล่านี้ ล้วนเป็นตัวตนของเธอ มองแว่บเดียวก็รู้ว่านี่คือสาวไทย ยากที่ใครจะเลียนแบบ

ทัพนักกีฬาไทย และคนไทยทุกคน ยังมีโอกาสสร้างผลงานระดับโลกได้อีกเสมอ เป็นที่หนึ่งว่ายากแล้ว รักษาที่หนึ่งนั้นยากยิ่งกว่า อันนี้จริงแท้แน่นอน ก็ขอส่งแรงใจ แรงเชียร์ให้กับคนไทยทุกคนที่กำลังโลดแล่นตามหาความฝัน และสิ่งหนึ่งที่อยากให้ท่องไว้จนขึ้นใจว่า เมื่อประสบความสำเร็จ คุณไม่ใช่แค่คนเดียวที่ได้รับผลประโยชน์นั้น ยังมีผู้คนอีกมากมาย ที่ได้รับพลังบวก สร้างแรงบันดาลใจ ให้เขาได้ไปต่อ แม้กระทั่งระดับประเทศชาติ คุณเป็นตัวแทนที่ออกไปทำหน้าที่อันทรงเกียรติ ซึ่งน้อยคนนักที่จะทำได้ ฉะนั้น อย่าลืมความเป็น ‘ไทย’ ในรูปแบบ ‘อินเตอร์’ ส่วนจะแสดงออกมาแบบไหนนั้น ‘ใจ’ พวกคุณรู้ดีอยู่แล้วครับ

Mr.A