กีฬามีได้มีเสีย

กีฬามีได้มีเสีย

ครูไก่จั่วหัวขนาดนี้เดี๋ยวจะเข้าใจผิดว่า “อ้าวการพนันรึครับ”…โน…โนผมกำลังจะคุยถึงเรื่องของนักกีฬาอาชีพที่พบเจอกับความผิดหวังหรือสมหวัง บางชนิดกีฬามาแรงแล้วไปเร็วนั่นคงจะหมายถึง “TENNIS” ที่เราเคยระบาดเร็วยิ่งกว่า COVID-19 เสียอีก เมื่อสมัยที่เรามีนักกีฬาอาชีพขึ้นไปยืนอยู่อันดับ 9 ของ ATP TOUR อันเป็นองค์กรกีฬาอาชีพของเทนนิสในประเภทชาย เพราะในช่วงนั้นที่ไหนก็ต้องเทนนิส เด็กเล็กหัวเท่ากำปั้นบรรดาพ่อแม่จะเข็นเข้าสนามเพื่ออย่างน้อยก็ได้ชื่อว่าเคยลองดูกับเขาเหมือนกัน แต่พอแสงวูบของพลุดับลงความจริงก็จะกลับมานั่นคือ “มืดมิด” จริง ๆ ส่วนครอบครัวไหนทุ่มเทลงไปถึงระดับไหนก็ขึ้นอยู่กับความสำเร็จที่เกิดขึ้น บางครอบครัวก็หันเหเร่เข้าไปสู่กีฬาอื่น หลายครอบครัวเปลี่ยนไปลุยในสายวงสวิงที่พอจะมีทักษะใกล้เคียงกัน หมุดหลายตัวถูกปักลงไปใน “กอล์ฟ” ส่วนมากนะไปได้สวยในสายการพัฒนาทักษะคือเรียนรู้ง่ายเข้าใจเร็ว แต่พอจะข้ามขั้นเข้าสู่สายอาชีพบอกเลยครับ หลายคนบ่นกันอุบครับ “มันยากจริง” พอมีทางตันสายอาชีพเกิดขึ้นหลายท่านก็หันเหเข้าสาย “TEACHING PRO” ก็เห็นไปได้สวยหลายคนนะครับ เพราะมุมมองและความคิดจากเทนนิสเขาจะมองกอล์ฟได้ชัดเจนขึ้น นักเรียนคนไหนผิดพลาด “ครูสายเทนนิส” จะช่วยได้มาก…

กลับมามองอีกมุมหนึ่งของความสำเร็จในวงการกีฬาที่เป็นอาชีพ 100% คงต้องยกให้กอล์ฟเขาไปทั้งทัวร์เล็กหรือใหญ่โดยเฉพาะ LPGA อันเป็นที่คาดหวังว่าคราวนี้แหละแชมป์ต้องมาได้แล้ว ความจริงมันก็เกือบ ๆ มาหลายรอบแต่พอครบ 4 วัน อ้าวไปซะอีกแล้ว เคยมีก็ครั้งที่ดวงแตกของนักกีฬาเราเองที่ดันไปสู้เหมือนเมื่อทุกวันที่เล่นมา พอวันสุดท้ายให้มีอันเป็นไปตีฝังตัวเองไปในที่อโคจร สรุปยกแชมป์ให้คนอื่นเขาไปซ่ะ ก็อย่างที่ทราบมันก็มีดาวเด่นในกลุ่มอาชีพที่พากันขึ้นหัวข่าวในสายกีฬาโลก ทั้งมวยสากล มวยไทย หรือลูกขนไก่ที่อยู่กันยาวในการเป็นเบอร์ต้น ๆ ในการเสนอข่าวของความสำเร็จ…

แต่ชั่วโมงนี้ขอทางสะดวกให้ “กอล์ฟสตรี” เขาไปก่อนเริ่มตั้งแต่เรามีแชมป์ที่เป็นไทยแท้ ๆ แถมเป็นแชมป์ที่เป็นหนึ่งในรายการเมเจอร์เสียด้วย แล้วแบบนี้จะไม่ให้เราตื่นเต้นกันได้อย่างไร จากฝีมือที่เคี่ยวกล่ำกันมาในต่างแดนทั้งในระดับมหา’ลัย (ในอเมริกา) เจ้าเด็กของเราคนนี้ทำผลงานได้โดดเด่นทำแชมป์ให้เป็นกอบเป็นกำสมกับที่สถาบันเขาให้โอกาส พอเธอหลุดจากสมัครเล่นเข้าสายอาชีพหลายคนก็มองว่า “เจ้านี่น่ากลัว” เมื่อไหร่เธอมามันจะหนาวกันชัวร์…แล้วก็เป็นเช่นนั้นจริง ๆ แชมป์มาเร็วแถมเป็นรายการใหญ่เข้าอีก แบบนี้เป็นของจริงแท้แน่นอนเลยไลน์การแข่งขันมันก็พาดมาที่สิงคโปร์ แล้วก็มาไทยอันเป็นทัวร์ที่ต่อกันมา ที่บ้านเรารายการนี้จัดกันต่อเนื่องมาเป็นสิบกว่าปี ย้อนกลับไปเราก็เกือบ ๆ มาหลายปี พอมี “แพตตี้” สาวน้อยที่หวดลูกกอล์ฟได้ไกล 285 หลา โดยเฉลี่ยใน LPGA แถมเป็นแชมป์เมเจอร์มาหมาด ๆ แบบนี้กระแสเธอมาก่อนหน้านาน แต่กับพี่น้องสองศรี “โม-เม” ก็มีบ้างแต่ก็เป็นน้ำจิ้มในการเสนอข่าว แต่อะไรก็คืออะไรอยู่วันยังค่ำแต่คำหลังมันคือ “อะไรวะ” นำมา 3 วัน สุดท้ายกลายเป็นคนที่น่าจะ ๆ เข้าป้ายเฉยเลย…อันนี้ก็คงไม่เสนออะไรให้ทราบกันอีกนะครับ…ก็สามคำพอเลย “ภาระ-หวัง-กดดัน” คนที่ดูว่าสบาย ๆ ก็กลายเป็นแชมป์…กันปาย…สมใจคุณนายท่านผู้ว่าเสียที รอกันมานานยินดีกับทุกคนด้วยจ้า…

กลับมาอีกชนิดกีฬานั่นก็ต้องเป็นนักตบแม่เนื้อนิ่มที่เก็บตัวอยู่ที่ “นครปฐม” โน่นเพื่อการแข่งขันใหญ่ใน “อิตาลี” แต่ดวงแตกเพราะ “ทั้งทีมกีฬาและทีมงานติด COVID-19” เข้าเต็ม ๆ 30 กว่าชีวิต ติดไป 22 คน จบข่าวของดาวรุ่ง ร้อนถึงวัยเก๋าที่ไม่ติดชุดนี้อาจต้องเตรียมตัวหรือเปล่า แต่ที่น่าเวทนาเป็นอย่างยิ่งคือ ประเด็น “ข่าวการพูดพาดพิงกันระหว่างนักกีฬาแม่เหล็กกับโฆษก” บอกตรง ๆ นะจะเสนอข่าวคราวอะไรไม่รู้มันจะเสี้ยมกันไปถึงไหน แล้วขอฝากถึงน้องนักกีฬาที่ออกมาตอบโต้ก่อนปล่อยคำพูดอะไรออกมาหาต้นจริงให้เจอก่อนเพราะข่าวที่คนเจออาจเป็นต้นตอที่แถมตัดต่อพันธุกรรมมาอีกรอบ…ใจเย็น ๆ หลาน…จะอย่างไรครูไก่ก็เชียร์ทั้งคู่….

ครูไก่