พ.ร.บ.มวย
พ.ร.บ.มวย
ก่อนจะคุยเรื่องของ พ.ร.บ.มวย ฉบับที่กำลังจะผ่านออกมาขอหันเหเร่ไปสู่เรื่องของ “มวยไทย”เสียก่อน มีเกจิหลายท่านกล่าวว่า “หากนำเอาศิลปะการต่อสู้ที่มีอยู่ในโลกมาสู้กันแบบมีกติกา มวยไทยนี่แหละคือคนที่จะอยู่บนเวทีเป็นคนสุดท้าย” หลายคนอาจมีความคิดที่แตกต่างกันออกไป เช่นนี้คงจะขึ้นอยู่กับว่าใครยืนอยู่ส่วนไหนของโลก หากคุณไปตกฟากอยู่เมืองปลาดิบมวยไทยอาจเป็นเพียง “คำร่ำลือกันเสียมากกว่า”หรือคนในบราซิลเขาก็คงรักศิลปะการต่อสู้ที่เขารักและหลงใหลนั่นอาจเป็น “บราซิลเลี่ยนยูยิสสู”หรือจะเป็นอะไรก็ช่างมันก็เป็นศาสตร์และศิลป์ที่ได้รับการสืบทอดความรู้กันมานานแล้วแหละ
กลับมามวยไทยกันดีกว่า ว่าทำไมครูไก่ต้องเขียนถึง พ.ร.บ.ฉบับนี้ ในสมัยเด็กผมเองรักและหลงใหลต่อการสวมนวมแล้วขึ้นเวทไปชกกันแบบเอาเป็นเอาตาย จำได้ว่าครั้งแรกที่สวมนวมขึ้นชกอายุน่าจะไม่เกิน 6 ขวบมั้ง เวทีมันก็แค่เสากลมหรือ “ซอไผ่”เอามาปักสี่มุมแล้วก็โยงด้วยเชือกทั้งสี่ทาง ความจริงเวทีมันก็อยู่กับพื้นดินนั่นแหละ ครูบาอาจารย์โม่ทั้งนั้นแหละ จับคู่ตัวเท่ากันก็ฟัดกันได้เลย การชกก็ยกเดียวหรือสองยกแค่นั้นเอง…
การโรมรันกันมันไม่เจ็บปวดอะไรสักนิด ตรงกันข้ามมันสนุกสนานกับการได้กอดรัดฟัดเหวี่ยง ลุ้นแค่ขนมขบเคี้ยวสักคำสองคำก็ดีใจแล้ว ในช่วงที่ชกกันเนี่ยยกเดียวก็หอบซี่โครงบานไปแล้วครับ ขนาดนวมก็มีขนาดเกือบเท่าหัวนักมวยนั่นแหละ แล้วยิ่งชกคู่ท้ายๆด้วยแล้วมันสุดจะทน ทั้งกลิ่น ทั้งหนักจากการให้น้ำของพี่เลี้ยง เรื่องเจ็บไม่ต้องคิดเลย เหนื่อยอย่างเดียว ก็อย่างที่บอก “ก็ผมชอบมวย” แล้วใครจะทำไม…?มีแน่ใครที่ว่าก็ “คุณแม่”ผมเองท่านชอบมวยนะแต่ไม่ชอบให้ลูกไปชก ขนาดวันที่พ่อเอาผมไปต่อยมวยยังต้องเคลียร์กับแม่เป็นนานสองนานเมื่อกลับมาถึงบ้าน
อย่างที่ครูไก่เป็นตัวอย่างที่พอจะเข้าใจได้ว่า “ของมันชอบ”เพียงแต่มีใครบางคนที่ไม่เห็นด้วยก็เท่านั้นเอง อีกตัวอย่างคือ พ่อแม่ชอบแต่เด็กไม่เอาก็มีส่วน จะได้ดิบได้ดีบนสังเวียนหรือเปล่าก็แล้วแต่วาสนาว่าจะไปเจอกับต้นสังกัดที่มีใจแค่ไหน ทั้งหลายทั้งปวงก็เพื่อการอยากมีชีวิตที่ดีขึ้นชัวร์ จากเด็กที่หัวเท่ากำปั้นสุดท้ายก็กลายเป็น “แชมป์”เป็นที่รู้จักกันทั้งโลกก็มากนะครับ… แต่ พ.ร.บ.ที่กำลังจะออกมาเขาจะให้เด็กขึ้นสังเวียนได้ตอนอายุ 12 ปีไปแล้ว บอกได้เลยว่า “จบกัน” มวยไทยจะกลายเป็น “อดีตที่เคยรุ่งเรือง”เพราะกว่าที่ใครจะเป็นมวยที่พอขึ้นเวทีได้ต้องมีอย่างน้อย 3-5 ปีการปิดป้องเก็บอาวุธคู่ต่อสู้นั้นไม่ได้จะสอนกันให้รู้ในเร็ววัน มันต้องใช้เวลาในการฝึกฝนและออกไปทดสอบบนสังเวียนจริงๆ บางคนชกกันมาเป็นสิบๆครั้งเรียกว่าจำได้แม้กระทั่งกลิ่นตัว แล้วอะไรคือสาระที่ควรรู้กับ พ.ร.บ.ฉบับนี้เอาไว้ตอนหน้านะครับ
ครูไก่ ลำพอง ดวงล้อมจันทร์