Interview

กฤตย์ บรรเจิด

กฤตย์ บรรเจิด
Ligth Bullet Shooting Range
นายกสมาคมยิงปืน IPSC (ยุทธวิธีปืนต่อสู้) จังหวัดชลบุรี
“รักปืนต้องใจเย็น”

เล่นกอล์ฟตั้งแต่เด็ก : ผมชอบตามคุณพ่อไปสนามกอล์ฟ แรกๆ ไปขับรถกอล์ฟเล่น จนราว 11 ขวบ ก็เริ่มจับกอล์ฟ คุณพ่อเริ่มหัดให้ก่อน จนรู้สึกว่าจะจริงจังและมุ่งมั่นมากขึ้น ถึงได้ไปเรียนกับโปร แต่ก็เปลี่ยนโปรบ่อย พอตีไม่ดีก็เปลี่ยนโปรที ทำให้มีหลายวง มีสวิงเยอะ พออายุประมาณ 15 เริ่มได้ถ้วยมากขึ้น ได้เป็นตัวแทนภาค ได้แชมป์กีฬาสาธิตสามัคคี แชมป์กีฬาเยาวชน ตีอันเดอร์สนามได้ จุดแข็งในเกมก็คือ ตีไกล ส่วนจุดอ่อนก็ ลูกสั้น ตอนนั้นเล่นกอล์ฟอย่างเดียวเลย ทุกเย็นหลังเลิกเรียนจากสาธิต ม.บูรพา ก็มุ่งหน้าเข้าสนามซ้อม

เคยคิดจะเอาดีทางกอล์ฟ : อยากจะเป็นทัวร์ริ่งโปร หรืออย่างน้อยๆ ก็ต้องทิชชิ่งโปร แต่พอเดินทางสายกอล์ฟมากขึ้นๆ ก็รู้ว่าไม่ได้ง่ายอย่างที่มองไว้ รู้สึกว่าหนทางข้างหน้ามันตัน รู้สึกว่ารอบข้างมีแต่คนเก่งๆ กว่าเราทั้งนั้น พอ ม.4 ม.5 ก่อนเข้ามหาวิทยาลัย ก็รู้ตัวและเข้าใจแล้วว่า อาชีพนักกอล์ฟ ไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด เราคงจะต้องเบนเข็มไปทางอื่น

เริ่มมองคิดหาธุรกิจอย่างอื่น : พ่อแม่ ให้เงินเดือนผมสมัยเรียนมากกว่าคนทำงานแล้วซะอีก ทำให้คิดว่า ถ้าเรียนจบแล้วต้องมาทำงานเอง จะทำงานอะไรถึงจะได้เงินอย่างน้อยต้องพอๆ กับที่เคยใช้ แล้วพ่อก็ปล่อยให้อิสระเต็มที่ อยากคิด อยากทำอะไรไม่เคยห้าม

เจ๊งไม่เป็นท่า : ผมเริ่มไปขายของตลาดนัด หวังจะสร้างธุรกิจของตัวเอง ขายพรมเช็ดเท้า ก็เจ๊ง ขายเสื้อผ้า ก็เจ๊ง ขาดทุนไปหมด แต่การล้มเหลวตอนเด็กๆ ก็เป็นเรื่องดี เพราะเจ็บน้อยหน่อย และยังได้เรียนรู้ว่า ทำไมเราถึงล้มเหลว เพื่อวันข้างหน้าจะได้ระวังตัวมากขึ้น

ชีวิตในมหาวิทยาลัย : เรียนบริหารอินเตอร์ ที่ ม.บูรพา มัวแต่ทำกิจกรรมกับเพื่อนๆ จนไม่ได้คิดเรื่องทำมาหากิน มีเวลาว่างก็เล่นเกมส์ออนไลน์กับเพื่อนๆ จริงจังขนาดตั้งทีมเพื่อแข่งขันกัน คล้ายๆ กับอยากจะเป็นตัวแทนทีมชาติ แต่สมัยก่อนยังไม่ได้ยอมรับกันว่าการเล่นเกมส์สามารถเป็นอาชีพได้เหมือนปัจจุบัน

เครียดก่อนจบ : ปีท้ายๆ รู้สึกเครียดพอสมควร ไม่รู้ว่าชีวิตจะไปทางไหนดี ผลการเรียนก็ไม่ได้ดีมากมายนัก ก็ไปลงเรียนวิชามัคคุเทศก์เสริมไว้ อยากจะทำทัวร์กอล์ฟ ช่วงนั้นเกาหลีกำลังนิยมมาเล่นกอล์ฟบ้านเรากันมาก แต่ในที่สุดก็ไม่ได้ไปเรียนจนจบคอร์ส

แต่งงานเร็ว : พอจบก็แต่งงานเลย ทั้งๆ ที่ยังไม่ได้มีอาชีพอะไร โชคดีที่ อาของแฟนมาเล่าให้ฟังว่า ที่ขอนแก่นซึ่งเป็นบ้านของแฟน มีอาคารพาณิชย์ที่เจ้าของต้องการขายพร้อมกิจการ เป็นธุรกิจห้องเย็นขายชิ้นส่วนไก่ ตอนนั้นผมยังอยู่ที่ชลบุรี พอได้ยินว่ากิจการที่เขาจะขายก็ดีอยู่ มีรายได้ต่อวันเยอะพอสมควร ก็ไม่เชื่อว่าเขาจะขาย เลยไปเฝ้าที่ร้านตั้งแต่เช้ามืดเพื่อนับดูว่า จะได้เยอะจริงตามคำบอกเล่าหรือไม่ ซึ่งก็จริงตามที่บอก แต่ที่ขายให้ก็เพราะเขามีปัญหาภายในกันเอง

อยากได้แต่ไม่มีเงิน : เพราะทั้งทำเล ทั้งราคา ขนาดพื้นที่ ผมมองแล้วคิดว่าถูกมาก ผิดราคาแน่ๆ แต่เราก็ยังเด็ก ไม่มีทุน ต้องหันหาผู้ใหญ่ พาแม่ พาพ่อไปดู ผมก็ยืมเครดิตให้แม่กู้ให้ แล้วเรามาผ่อนเอง ซื้อมาแล้วธุรกิจก็ดีจริงๆ อย่างที่คาดไว้ พอปรับปรุงร้าน เพิ่มตู้เย็น ทำให้ยอดขายเพิ่มขึ้นอีกทันที

ประสบการณ์จากรุ่นพ่อ : สมัยก่อนพ่อทำเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์ ทำให้คุ้นเคยกับเรื่องสัญญาจะซื้อจะขาย พอรู้ว่าเขาจะขาย ด้วยเงื่อนไขและราคาที่ดีมากๆ จึงรีบเอาสัญญาไปให้เซ็นก่อนเลย ถึงแม้จะยังไม่มีเงินพอ เพราะเขาอาจจะตัดสินใจด้วยอารมณ์ แล้วเปลี่ยนใจได้ในตอนหลัง พร้อมกับร่างสัญญาว่า เมื่อขายไปแล้วจะไม่ทำธุรกิจที่คล้ายกันในเขตใกล้เคียง เขาก็ยินดี

ขยายธุรกิจ : ด้านหน้าพื้นที่ยังเหลือก็เพิ่มธุรกิจจัดไฟแนนซ์เข้าไปอีก เพราะเมื่อตอนเรียนจบใหม่ๆ เคยวิ่งสมัครงานมาเป็นสิบๆ ที่ แต่ก็ไม่มีใครเรียก จนได้ไปช่วยงานด้านไฟแนนซ์ เรียนรู้การทำงานกับพี่ชายซึ่งเป็นญาติๆ กัน พอมีร้านของตัวเองก็เลยมาเปิดบ้าง

คู่ชีวิตเก่ง : ขณะที่ทำธุรกิจไปเรื่อยๆ แฟนผมก็ทำธุรกิจเครือข่ายจนประสบความสำเร็จ มีกลุ่มที่ช่วยเหลือกันใหญ่พอสมควร และล่าสุดนี้ก็ได้ทำเป็นธุรกิจของเราเอง เพิ่งเปิดตัวผลิตภัณฑ์ล่าสุด เป็นกาแฟ และ โกโก้ ตรา สวอนเน่ ซึ่งเป็นเครื่องดื่มที่เราคัดวัตถุดิบเกรดพรีเมี่ยม รสชาติระดับสากล แต่ทำราคาให้คนไทยจับต้องกันได้ง่ายขึ้น เมื่อเปิดตัวจึงทำให้ยอดสั่งจองสูงจนเราต้องปิดรับ เพราะเกรงว่าจะจัดส่งให้ไม่ทัน ทั้งนี้ก็เพราะผู้แทนจำหน่ายมั่นใจในตัวเจ้าของแบรนด์ ซึ่งเราทำการคัดสรรสินค้าทุกตัวว่าต้องดีมีคุณภาพจริงๆ เท่านั้น ถึงได้นำมาวางจำหน่าย

เริ่มรู้จักกีฬายิงปืน : ญาติๆ กันเปิดร้านปืนที่สุราษฎร์แล้วชวนไปเที่ยว ผมเลยได้ทดลองยิงปืน พอดีวันนั้นมีรายการแข่งที่ทางร้านจัดอีกด้วย ผมก็ลงแข่งตามแรงเชียร์ของอาแดงกับอี้ป่อง ตอนนั้นจับกริปยังไม่เป็นเลย ยิงไม่จบ เพราะลูกปืนหมดก่อนแต่เป้ายังล้มไม่หมด

งานนี้ต้องเอาคืน : รู้สึกอายมากที่ทำไม่ได้ ถึงแม้จะเป็นครั้งแรก แต่ผมคิดว่างานนี้ต้อง จริงจัง เอาคืนให้ได้ คุยกะอี้ขอสั่งซื้อปืนเลยทันที ทั้งที่ก่อนหน้านั้นไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าจะสนใจกีฬานี้ ขอคำแนะนำจากอาแดง ว่าปืนชนิดไหนยิงดี เขาใช้อะไรก็ซื้อตาม สั่งปืนจากสุราษฎร์ให้มาส่งที่ขอนแก่น หัดโดยไม่มีใครสอน อาศัยฝึกจากยูทูป แล้วไปยิงที่ศูนย์ฝึกตำรวจภูธรภาค 4 ฝึกอยู่เป็นปี เริ่มเข้าที่เข้าทาง ลงแข่งเรื่อยๆ จนมีพรรคพวกเพื่อนฝูง จำนวนปืนก็สะสมเพิ่มขึ้นตามมาเรื่อยๆ

ยิงปืนเพื่อเล่นเป็นกีฬาเท่านั้น : ไม่ได้คิดถึงเรื่องการป้องกันตัวหรือมีวัตถุประสงค์อื่นเลย เล่นเพื่อความสนุกอย่างเดียว เป็นการยิงแบบ IPSC (International Practical Shooting Confederation) เป็นปืนที่ออกจากโรงงาน แต่งได้เฉพาะไกปืนกับศูนย์ เป็นปืนที่ได้รับความนิยมสูงสุด

เป็นตัวแทนจำหน่ายกระสุน : พอชอบยิงปืนมากขึ้นๆ ค่าใช้จ่ายเรื่องกระสุนก็ค่อนข้างแพง เลยคิดว่าจะทำอย่างไรถึงจะยิงได้ถูกหน่อย พอดีมีลู่ทางจากอาแดงให้ลองคุยกับบริษัทที่ผลิตลูกปืนที่กำลังเปิดใหม่ ผมก็เสนอตัวสมัครเป็นตัวแทนจำหน่ายกระสุนทุกขนาด ในเขตภาคอีสานทั้งหมด หรือ ภาค 4 ตามสนามยิงปืน ร้านปืน โดยผมทำหน้าที่เป็นเซลส์ขายเองเลย

จุดประกายสร้างสนาม : วันหนึ่งอาแดงอยากทำสมาคมยิงปืนที่สุราษฎร์ ผมก็เห็นว่าดี เพราะถ้าทำสมาคมแล้วจะสามารถขอมีใบอนุญาตทำสนามยิงปืนได้ เลยมีความคิดว่าจะทำที่ชลบุรีขึ้นมาบ้าง เพราะถ้าพูดถึงสนามยิงปืนสมัยก่อน จะทราบกันว่าเป็นโอเพ่นแอร์ ชวนให้มาด้วยกันทั้งครอบครัวจะไม่ค่อยอยากมาด้วย บ่นว่าร้อน ถ้าไม่ยิงปืนก็ไม่มีอะไรให้ทำ ผมเลยมีความคิดว่าอยากสร้างสนามยิงปืนที่เป็นคอมเพล็กซ์ครบวงจร คิดกับเพื่อนๆ เป็นไอเดียจากจุดเล็กๆ ว่า จะทำให้ทั้งเด็ก ทั้งแฟน มาสนามยิงปืนอยู่กับเราได้ทั้งวัน ซึ่งในต่างประเทศก็มีสนามแบบปิด มีระบบปรับอากาศ สามารถทำกิจกรรมต่างๆ ในนั้นได้อย่างสบาย แต่สนามยิงปืนลักษณะนี้ในประเทศไทยยังไม่มี

มีแนวร่วม : เพื่อนๆ ก็เห็นด้วยในคอนเซ็ปต์ แต่ไม่คิดว่าเราจะมาไกลกันถึงขนาดนี้ เพราะครั้งแรกคิดกันแค่ว่า จะมีห้องปรับอากาศแค่เป็นโซนๆ ที่มีกิจกรรม ส่วนบริเวณซ้อมก็ยังเป็นโอเพ่นแอร์ แต่ปัญหาคือ เรามาทำสนามอยู่ใจกลางเมือง ละแวกนี้มีนิคมอุตสาหกรรมล้อมรอบหลายแห่ง เทศบาลก็อยู่ใกล้ๆ พอส่งแบบก่อสร้างไปก็ไม่ผ่าน เพราะทางเทศบาลเล็งเห็นว่า ต่อไปถ้าเกิดปัญหาทางด้านเสียง หรือมีลูกกระสุนหลุดออกไป จะต้องมีปัญหาใหญ่ตามมาอย่างแน่นอน เลยได้คำแนะนำว่า น่าจะทำเป็นอินดอร์ อยู่ในร่มทั้งหมด ซึ่งพอมาคำนวณค่าใช้จ่ายแล้ว ต้องเพิ่มงบอีกอย่างมหาศาล ออกแบบใหม่หมด เป็นอาคารปิดที่เข้าออกได้ทางเดียว แล้วก็กลายเป็นเรื่องดี เพราะมีการทำประชาคมด้วย สอบถามความคิดเห็นว่าชุมชมอยากได้แบบไหน มีความปลอดภัยอย่างไร เสียงดังแค่ไหนตามกฎหมาย เราก็ไปชี้แจง และฟังความเห็นจากชาวบ้านด้วย พอทุกอย่างลงตัว มีความเข้าใจกัน ก็เริ่มดำเนินโครงการ

อยู่ร่วมกับชุมชน : เราสร้างงาน สร้างอาชีพให้ชาวบ้าน ให้โอกาสคนในพื้นที่ทำงานกับเราก่อน ถ้าแรงงานไม่พอถึงจะรับจากที่อื่น และมาตรฐานความปลอดภัยของเราก็มั่นใจได้ มลภาวะทางเสียงก็ไม่มี เสียงรถยนต์ด้านหน้ายังดังกว่าเสียงยิงปืนด้านในเลย

มั่นใจ ปลอดภัยแน่นอน : มาตรฐานความปลอดภัยของเราคือใช้มาตรการเดียวกันกับสนามบิน เมื่อเข้ามาจะมีการตรวจเช็ค ถ้าพกอาวุธมาด้วย พนักงานของเราจะเป็นผู้เคลียร์ความปลอดภัยให้ เราจะไม่ให้ลูกค้าถือกระเป๋าปืนเอง เจ้าหน้าที่เราจะเป็นผู้ดูแล นำส่งไปถึงช่องยิง และคอยให้บริการแบบตัวต่อตัวจนกลับ เปรียบเทียบเหมือนกับการเอาถุงกอล์ฟไปลงในสนามไดร์ฟยังไงยังงั้น

ถ้าสนใจมาแต่ตัวได้เลย : อยากยิงปืน ไม่มีปืน มาที่นี่แบบตัวเปล่าได้เลย เรามีทีมงานสอนตั้งแต่ขั้นพื้นฐาน กฎความปลอดภัย ทุกอย่างมั่นใจได้ มีคอร์สเรียนในราคาย่อมเยา ภายในวันเดียวยิงโดนเป้าแน่นอน พนักงานของเราส่วนใหญ่จบมาทางวิทยาศาสตร์การกีฬา ถือว่าตรงสาย แล้วเรายังนำครูฝึกระดับทีมชาติมาอบรมอยู่เรื่อยๆ ทำให้มีความปลอดภัยมั่นใจได้อย่างแน่นอน และการก่อสร้างใช้คอนกรีตเสริมเหล็ก มีความแข็งแรงป้องกันได้เป็นอย่างดี

ส่งผลกับการท่องเที่ยว : ลูกค้าชาวต่างชาติให้กระแสตอบรับดีมาก ยิ่งในบางประเทศที่มีกฎหมายเรื่องอาวุธปืนเข้มงวด ทั้งชีวิตเขาอาจจะไม่เคยได้สัมผัสปืนจริงๆ มาก่อนเลย มาที่นี่แล้วได้จับต้อง ได้ทดลองยิง ทำให้ตื่นเต้น มีความสุขมาก แต่นั่นก็ทำให้เราต้องทำงานหนักตามไปด้วย ต้องวางระบบ มีระเบียบที่เข้มงวด เพื่อป้องกันเหตุไม่พึงประสงค์ทุกกรณี

อยากเห็นการเปลี่ยนแปลง : ผมหวังจะได้เห็นการเปลี่ยนแปลงในข้อกฎหมายเกี่ยวกับเรื่องอาวุธปืน อย่างรถยนต์ เราต้องสอบใบขับขี่ให้ได้ก่อน ถึงจะมีสิทธิ์ขับรถได้ตามกฎหมาย แต่ปืน ซึ่งมีอันตรายมากกว่า แต่เราไม่เคยมีการสอบ ไม่เคยมีการอบรม ถ้าคุณผ่านกระบวนการตามระเบียบราชการ ก็สามารถซื้อมาใช้ได้เลยโดยไม่มีการอบรมใดๆ ไม่มีการันตีเลยว่าคุณใช้ปืนเป็นจริงๆ ในบางประเทศถ้าคุณอยากจะครอบครองอาวุธปืน คุณต้องไปอบรมก่อน เหมือนกับใบขับขี่รถยนต์เลย แต่บ้านเรายังไม่มี พวกเราจึงอยากจะผลักดันตรงนี้ เรามีสมาคม ชมรม ยิงปืนอยู่แล้วทั่วประเทศไทย จะใช้ช่องทางตรงนี้จัดอบรมก็ได้ ประชาชนก็จะมีความรู้เกี่ยวกับอาวุธปืนเบื้องต้น รู้วิธีใช้ให้ปลอดภัยก่อน แล้วถึงออกใบอนุญาตซื้อให้ได้

กิจกรรมเพื่อสังคม : เราอยากให้ความรู้กับประชาชนรอบข้าง เข้ามาร่วมทำกิจกรรมในช่วงวันพิเศษต่างๆ เช่นวันเด็ก มีการให้ความรู้ ความเข้าใจ ที่ถูกต้องในเรื่องอาวุธปืน และยังส่งเสริมให้เด็กเยาวชนที่มีแวว เพื่อปั้นให้เป็นนักกีฬายิงปืนต่อไป ขอแค่ให้ชอบ มีใจรัก ก็มาหาเราได้ เพราะเป็นนโยบายของสมาคมฯ ที่จะสนับสนุนอยู่แล้ว

นโยบายการบริหาร : ผมพยายามทำให้พนักงานทุกคนเหมือนกับคนในครอบครัว อยู่กันแบบสบายใจ มีอะไรก็พูดคุยกันได้ เรื่องปืนเป็นเรื่องอันตราย เราจึงต้อง คัดคนที่มีบุคลิกใจเย็นๆ มีความเป็นมิตร ซึ่งบุคลิกแบบนี้ดูได้ไม่ยาก แต่เราก็ต้องตัดสินใจเลือกอย่างรอบคอบ

มีปืนแล้วใจเย็น : เมื่อก่อนเด็กๆ ผมใจร้อน โมโหง่าย แต่พอมีปืนจริงๆ แล้ว ทำให้กลายเป็นคนใจเย็นขึ้นเยอะ เราคิดแล้วว่า ถ้าเอาปืนออกมาไม่มีอะไรที่คุ้มเลย แค่หยิบออกมาโชว์ ปัญหาก็จะตามมาอีกเยอะ มีปืนแล้ว รักจะเล่นปืนแล้ว ต้องใจเย็นจริงๆ ครับ