เลนดังในอดีต

เลนดังในอดีต

ท่านที่เคยอ่านบทความของผมมาบ้าง อาจจะพอทราบว่าผมเป็นคนชอบถ่ายภาพด้วยเลนส์ มือหมุนหรือ เลนส์วินเทจ ซึ่งเลนส์ตัวที่เก่าที่สุดที่ผมมีคือเลนส์มรดกจากคุณปู่ อายุเช็คตาม serial ก็ประมาณ 60 กว่าปีซึ่งผมเคยเอาไปถ่ายภาพ pre-wedding เพื่อนโดยทำหน้าที่เป็นช่างภาพตัวแถม ปรากฏว่าภาพที่ถ่าย ออกมาจากเลนส์ตันนั้น ดูสวยงามแปลกตา ได้อารมณ์ วินเทจจนเพื่อนขอ file ไปขยายติดหน้างาน เลนส์ตัวนี้เวลามีงานรวมญาติผมก็จะนำมาใช้ถ่ายภาพญาติพี่น้อง ซึ่งได้ความรู้สึกดีมากๆเพราะภาพเหล่านั้นจะถูกบันทึกผ่านเลนส์ของคุณปู่เรา

เลนส์อีกตัวนึงที่ผมชอบมากคือ เลนส์ Olympus 135mm f 2.8 ซึ่งเป็นเลนส์ Tele ขนาดกระทัดรัด และมีรู้รับแสงที่กว้างพอสมควร สามารถถ่ายภาพในที่แสงน้อย และเหมาะกับการถ่าย portrait เพราะจะสามารถละลายฉากหลังได้ดี  สาเหตุหลักที่ผมชอบเลนส์ตัวนี้คือขนาดที่ไม่ใหญ่จนเกินไป พกพาสะดวกไม่เป็นภาระ  ภาพที่ได้นั้นเนื่องจากเป็นเลนส์ที่ไม่เก่ามากและมี coating ที่เลนส์หลายชั้นจนตัดแสงที่จะรบกวนภาพได้เยอะ และสีสันสดใสแต่ยังคงความ วินเทจ

เลนส์ตัวนี้ผมเริ่มนำมาใช้ถ่ายภาพลูกชายเรียน เทควันโด้ และกิจกรรมต่างๆของลูกชาย ถึงแม้จะถ่ายยากเนื่องจากไม่มีระบบออโต้โฟกัสช่วย แต่ก็ไม่เป็นไรถือว่า เสียก็ถ่ายใหม่ไม่เสียค่าฟิล์ม แลกกับการได้เลนส์ตัวเล็กที่ สามารถถ่ายภาพในสภาพแสงน้อย เพราะหากต้องแบกเลนส์สำหรับถ่ายถาพกีฬากันจริงๆแล้ว ผู้ปกครองแถวนั้นคงจะแตกตื่นอย่างกันแน่นอน

โอ้ต อัคนิษฐ พีชผล