เขียน..เมื่อมีลมหายใจ

เขียน..เมื่อมีลมหายใจ
ตอนที่ 1 เขียน..เมื่อมีลมหายใจ

พลังแห่งความรักอันยิ่งใหญ่ของเธอ…  จับมือให้ฉันเขียนถ่ายทอดเรื่องราวของเธอออกมาเป็นตัวอักษร… หญิงสาวผมยาว ตากลมโต ห่อหุ้มร่างกายด้วยชุดขาวบริสุทธิ์คล้ายชุดส่าหรี เธอมานั่งอยู่เคียงข้างฉันทุกเช้าเย็นในการปฏิบัติธรรมทำวัตรเช้า-เย็น ที่ศาลาบัวพ้นน้ำ วัดใหญ่คลายคีรี หลังจากทำวัตรเช้าทุกๆ วัน ฉันกับน้องสาวจะเดินไปกรวดน้ำที่ริมสระบัว ในยามพระอาทิตย์ส่องแสงพาดผ่านขอบแนวขุนเขาที่เรียงรายโอบกอดพื้นน้ำรอบสระบัวที่มีบัวหลายหลากชนิด หลายหลากสี แข่งกันชูช่อพริ้วไหวด้วยแรงลม งดงามยิ่งนักในยามนี้ ฉันมองไปรอบๆ สระบัว แต่ต้องสะดุดกับบัวสีเหลือง ทั้งขวาและซ้ายชูช่อให้เห็นเพียงฝั่งละดอก ต่างกับบัวสีอื่นๆ ที่มีกันเป็นกลุ่มๆ มากมาย ปริศนาธรรมอันนี้ทำให้ฉันนิ่งคิด…และได้คำตอบ… เราอยู่กันคนละฝั่งห่างไกล…

ฉันยื่นมือให้เธอเกาะแล้วนะ …ด้วยสายใยแห่งความรักและเมตตา ฉันพร้อมที่จะถ่ายทอดความรักอันยิ่งใหญ่ของเธอ เธอผู้มีความรักอันมั่นคง หลายกัปหลายกัลป์ หลายภพหลายชาติ เธอเฝ้ารอคอยคนรักของเธออยู่ตรงนี้นี่เอง ด้วยการปฏิบัติธรรม ฟังคำสอนฟังเทศน์ ทำวัตรเช้า-เย็น จากพระสงฆ์องค์แทนขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าผ่านไมโครโฟน ที่ฉันคิดว่าชาวบ้านละแวกนี้ก็น่าจะได้ธรรมะไปบ้างไม่มากก็น้อย

สายลมพัดแผ่วเบาถึงกรรโชก ในเวลาเหมันตฤดู ฉันรู้สึกหนาวเหน็บเข้าไปในขั้วหัวใจ มีเพียงสไบผืนน้อยห่อหุ้มกายในเวลาเช้าๆ อย่างนี้ ลายเส้นปากกาลื่นไหลไปกับพลังความรักของเธอ มันเป็นพลังอันยิ่งใหญ่ที่ฉันเข้าใจชัดเจน จับมือฉันไว้ให้แน่นนะแล้วเอาจิตที่ตกหล่นอยู่ในน้ำขึ้นฝั่งเสียที ไปกับฉัน…

พื้นน้ำที่กระทบกับแสงพระอาทิตย์พาดผ่านเป็นประกายระยิบระยับคล้ายเกล็ดเพ็ชรเป็นระลอกคลื่น สระบัวยามนี้งดงามราวภาพวาด เกิดจากการรวมพลังของพระสงฆ์ในวัดใหญ่คลายคีรี ที่ช่วยกันขจัดต้นกกที่มาบดบังความงามของบัวหลากหลายสี ซึ่งเคยมีเมื่อครั้งก่อนฉันยังจำได้…

ขณะที่ปากกากำลังไหลลื่นต้องชะงักลงเมื่อในจิตฉันได้ยิน…..

ลมเอ๋ยลมเจ้าผ่านพัด พาเธอมาให้เจอฉัน ลมเอ๋ยลมเจ้านั้นก็พัดเธอผ่านไป คนที่เคยอยู่เคียง แต่วันนี้เค้าอยู่ที่ไหน เจ้าลมเอ๋ย เจ้าลมพัดไปแห่งใดกันหนา ลมเอ๋ยลมเจ้าผ่านพบ เจอผู้คนนับหมื่นพัน วอนสายลมเจ้านั้นช่วยพัดเธอกลับมา นานแล้วนานเท่าไหร่ยังจดจำทุกคำสัญญา เฝ้ารอคอยสายลมพัดพาเธอมาอีกครั้ง ลม เจ้าเอ๋ย ไฉนเลยไม่เคยจะหวนมา ลม เจ้าขา พัดพาเธอมาได้ไหม ลมเอยลมเจ้าผ่านพัด พาถ้อยคำรักจากฉัน วอนสายลมเจ้านั้นช่วยพัดไปบอกเธอ คนที่คอยตรงนี้ยังคิดถึงเขาคิดถึงเธอ ว่าเมื่อไหร่เค้าจะได้เจอ ได้เจออีกครั้ง ลม เจ้าเอ๋ย ไฉนเลยไม่เคยจะหวนมา ลม เจ้าขา พัดพาเธอมาได้ไหม ลมเอยลมเจ้าผ่านพัด พาถ้อยคำรักจากฉัน วอนสายลมเจ้านั้นช่วยพัดไปบอกเธอ คนที่คอยตรงนี้ยังคิดถึงเขาคิดถึงเธอ
ว่าเมื่อไหร่เค้าจะได้เจอ ได้เจออีกครั้ง คนที่คอยตรงนี้ เฝ้ารอคอยทุกวันเวลา เฝ้ารอคอยสายลมพัดพาเธอมาอีกครั้ง…….

ฉันถึงกับน้ำตาไหล เขียนต่อไปไม่ได้ ฉันขอสัญญากับเธอตรงนี้อีกครั้ง ฉันพร้อมทำหน้าที่ให้เธอ…ความรักของเธอจะยิ่งใหญ่ในบรรณโลก