เขียน..เมื่อมีลมหายใจ

เขียน..เมื่อมีลมหายใจ
บทนำ

ก่อนอื่นต้องขอออกตัวก่อนเลยว่า ผู้เขียนมิใช่นักประพันธ์ หากแต่เป็นคนธรรมดาที่เข้ามาศึกษาธรรมะ ปฏิบัติธรรม เป็นเวลา 20 ปี …จดปากกาขึ้นอีกครั้งเมื่อได้สัมผัสกับดินแดนอัศจรรย์ริมสระบัว วัดใหญ่คลายคีรี (อิติสุคโต 2 ) ซึ่งเป็นวัดของครูบาอาจารย์ที่อบรมสั่งสอนให้เดินตามองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ตั้งแต่เริ่มปฏิบัติบูชา ซาบซึ้งกับคำว่า ความรักความเมตตา ชีวินจะอยู่ไม่ได้หากปราศจากความรักความเมตตา ที่เป็นเสมือนหนึ่งอาหารใจที่ช่วยแต่งเติมให้ชีวิตมีความสมบูรณ์ ดังดอกไม้ประดับบนแจกันสวย จะขาดสิ่งใดสิ่งหนึ่งไปไม่ได้ มีอะไรมากมายบนโลกนี้ที่ละเอียดอ่อน ความจริงที่เกิดจากการปฏิบัติธรรม เป็นปัจจัตตัง ของใครก็ของใคร ความรักความผูกพันอันเกิดจากสัญญาณของสัญญาข้ามภพข้ามชาติด้วยจิตอันมั่นคงชั่วกัปชั่วกัลป์ของนาคสาวตนหนึ่งที่มั่นคงต่อความรัก เฝ้ารอคอยการกลับมาขอคนรักเนิ่นนาน

ผู้เขียนขอทำหน้าที่ร้อยเรียงเป็นตัวอักษรเพื่อยืนยันความเป็นจริง ความรักของเธอกำลังจะเกิดขึ้นในบรรณโลก ด้วยการทำหน้าที่อันยิ่งใหญ่ของผู้เขียน

บุญกุศลใดๆ ที่เกิดจากการทำหน้าที่ในครั้งนี้ ขอน้อมถวายเป็นพุทธบูชาแด่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระธรรมเจ้า พระสงฆ์เจ้า พระโพธิสัตว์ เจ้าแม่กวนอิม บิดามารดา ครูบาอาจารย์ เทพยดาฟ้าดิน 16 ชั้นฟ้า 15 ชั้นดิน 14 ชั้นบาดาล บูรพกษัตริย์ไทย วีรกษัตรี ผู้กอบกู้ชาติแผ่นดิน พระโอรส พระธิดาทุกๆ พระองค์ ตระกูลปู่ ตระกูลย่า ตระกูลตา ตระกูลยาย ตระกูลพ่อ ตระกูลแม่ ตระกูลพี่ ตระกูลน้อง แห่งจีนผืนแผ่นดินใหญ่ และประเทศไทย เจ้ากรรมนายเวรทั้งหลายทุกภพทุกชาติฯ

ผู้เขียนขอกราบแทบเท้าบิดามารดา ครูบาอาจารย์ทุกๆ ท่าน ที่ประทานความรู้ สติปัญญา แสงสว่างทั้งทางโลกและทางธรรมให้แก่ผู้เขียน

หากมีความผิดพลาดทั้งมวลผู้เขียนขอน้อมรับไว้แต่เพียงผู้เดียว

สุชาภา ผลชีวิน

(ขออนุญาตเจ้าของบทเพลง เจ้าของลิขสิทธิ์ ผู้เขียนเขียนเพื่อเป็นธรรมทาน ไม่มีธุรกิจแต่อย่างใด กราบขอบพระคุณผ่าน “เขียน..เมื่อมีลมหายใจ” มา ณ โอกาสนี้ด้วยนะคะ)